ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 789

บทที่ 789 ภาพวาด

บรรยากาศเงียบสงบลงเล็กน้อย

จ้าวอู่เจียงและหลู่จงต่างมองหน้ากันอย่างลังเล

“คนเราไม่ควรมองสิ่งที่ไม่ควรเห็น” จ้าวอู่เจียงพูดอย่างจริงจังพร้อมใช้มือปิดตา แต่เขายังแอบมองผ่านนิ้วมือโดยไม่รู้ตัวอยู่ดี

บุรุษเป็นสิ่งมีชีวิตที่แปลก เมื่อเห็นหญิงงามแต่งกายเปิดเผยก็มักจะอยากมองส่วนที่ถูกปกปิด และเมื่อเห็นหญิงงามแต่งกายมิดชิดก็มักอยากมองส่วนที่เปิดเผย

ตอนนี้จ้าวอู่เจียงก็ตกอยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ไม่รู้ว่าควรมองที่ชุดชั้นในสีดำที่เปิดเผยของหลู่จง หรือควรมองที่ไหล่ขาวเนียนและส่วนโค้งเว้าของนางดี

“แล้วเจ้าทำไมไม่ปิดตาล่ะ!” หลู่จงพูดอย่างอับอายและโกรธแค้นพร้อมกับก้าวเข้าไปและต่อยเขาอีกครั้ง

“ระวังนะ ถ้าต่อยอีกกระโปรงเจ้าจะขาดหมด” จ้าวอู่เจียงเตือนด้วยความหวังดี หลู่จงสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อยและพยายามที่จะหยุดการโจมตีของตนเอง

แต่จ้าวอู่เจียงกลับเข้าไปใกล้ตัวนางอย่างรวดเร็วและใช้นิ้วจี้ที่หน้าอกของหลู่จง สัมผัสนั้นนุ่มนวลและยืดหยุ่น

หลู่จงส่งเสียงครางเบาๆ เนื่องจากเลือดลมในร่างพลุ่งพล่าน นางร้องด้วยความอับอายและคับแค้นใจ

“เจ้าคนเจ้าเล่ห์!”

จ้าวอู่เจียงส่ายศีรษะเล็กน้อย พูดด้วยท่าทางจริงจัง

“นี่เรียกว่าอุบายที่ไม่ควรมองข้าม”

“ไร้ยางอาย!” หลู่จงสูดลมหายใจลึก จ้าวอู่เจียงได้จี้ปิดจุดสำคัญหลายจุดภายในร่างของนาง ทำให้เลือดลมในร่างนางยิ่งอุดตัน

จ้าวอู่เจียงเคลื่อนไหวเข้ามาใกล้หลู่จงและพูดว่า

“ข้าไม่ใช่คนดีอะไรอยู่แล้ว”

หลู่จงจำเป็นต้องจี้จุดสำคัญในร่างเพื่อสลายการอุดตันของมวลพลัง นางฟาดมือซ้ายออกไป ทำให้ม้วนภาพวาดโบยบินออกมา

ภาพวาดนั้นเปิดออกอย่างรวดเร็ว แสดงให้เห็นถึงท้องฟ้าสดใสและทุ่งหญ้าเขียวขจี มีลายมือลงนามของผู้วาดอย่างชัดเจน

ภาพวาดนี้ถูกวาดขึ้นด้วยพลังอันยิ่งใหญ่ มันสร้างมิติในตัวเองและเป็นหนึ่งในสถานที่ลึกลับที่เป็นที่รู้จักกันดีในโลกของการฝึกตน

หลู่จงถูกดูดเข้าไปในภาพวาด ภาพวาดนั้นก็รีบม้วนตัวกลับและตกลงบนพื้น ส่งผลให้นางสามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีของจ้าวอู่เจียงได้สำเร็จ

หลู่จงคิดอย่างชัดเจนว่า ตราบใดที่นางได้พักฟื้นเล็กน้อย นางก็จะสามารถฟื้นตัวและจัดการกับจ้าวอู่เจียงได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน