ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 791

บทที่ 791 ความโดดเดี่ยวที่ไม่สามารถบอกผู้ใดได้

ท้องฟ้ามืดครึ้ม

ลมในทุ่งหญ้าให้ความรู้สึกที่สดชื่นผ่อนคลาย

หลังจากได้ยินคำพูดที่เต็มไปด้วยความรู้สึกนี้ หลู่จงก็เกิดความรู้สึกสับสนในใจ นางตะโกนอย่างโกรธเคืองออกมาว่า

“เจ้าคิดว่าข้าจะเชื่อคำโกหกของเจ้าหรือ?”

“ข้ารู้” จ้าวอู่เจียงเบนสายตากลับมามองหลู่จง แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเสียดาย

“ไม่เป็นไรหรอก ข้าเข้าใจเจ้า ข้าไม่อยากเปิดถุงเก็บของ เพราะไม่อยากให้เจ้าเห็นสมบัติข้างใน ไม่ใช่ว่าข้าเสียดายหรอก สมบัติเหล่านั้นข้าตั้งใจรวบรวมมาเพื่อให้เจ้าได้ชื่นชม แต่ในที่สุดข้าก็พบว่า ข้าเป็นเพียงผู้บำเพ็ญจากชนบท จะไปเปรียบเทียบกับเจ้า บุตรสาวตระกูลหลู่ได้อย่างไร? สมบัติเหล่านี้ สำหรับเจ้า มันก็เป็นเพียงของไร้ค่า ดังนั้นข้าไม่อยากเปิดมัน อยากเก็บไว้เพื่อรักษาศักดิ์ศรีของตนเองก็เท่านั้น”

หลู่จงกำหมัดแน่นแล้วตะโกน

“จ้าวอู่เจียง ถ้าเจ้าพูดพล่ามอีก ข้าจะฆ่าเจ้าด้วยหมัดนี้!”

“มาเลย” จ้าวอู่เจียงมองนางด้วยสายตาอบอุ่น แล้วค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้หลู่จง

เขาสังเกตว่าหลู่จงไม่ได้ถอยหลัง จึงยิ่งมั่นใจมากขึ้น น้ำเสียงของเขาก็เริ่มอ่อนโยนลง

“ข้าบอกแล้ว ข้าเข้าใจเจ้า เจ้าเป็นคนที่แข็งกร้าว โหดร้าย และดุดัน แต่ข้ารู้ว่านั่นไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของเจ้า ความแข็งแกร่งของเจ้าทำให้เจ้าต้องแสดงออกเช่นนั้น แต่ลึกๆ แล้ว สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงการปิดบังเพื่อปกป้องตัวเอง ที่จริงแล้ว เจ้าโดดเดี่ยวมาก บางทีตอนเด็ก เจ้าอาจจะต้องฝึกฝนคนเดียวบ่อยๆ”

“เจ้าเคยชินกับการทำสิ่งต่างๆ อย่างเด็ดขาดและโดดเดี่ยว แต่เจ้ายังคงปรารถนาความห่วงใยและความใกล้ชิดจากผู้อื่นอยู่ดี”

จ้าวอู่เจียงพบว่าการใช้กำลังไม่ได้ผล เขาจึงพยายามใช้วิธีอื่นเพื่อเอาชีวิตรอด

เช่น การทำให้หลู่จงอ่อนโยนลง

คำพูดเหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล แต่เป็นผลจากการสังเกตของเขา

ตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาเห็นหลู่จงนอกดินแดนลับเต๋อเหลียน จนถึงตอนที่เขาเห็นนางอีกครั้งที่อีกฝั่งของหุบเหว เขาสังเกตเห็นหลายสิ่งที่คนอื่นมองข้าม

นั่นคือ หลู่จงโดดเดี่ยว

ความโดดเดี่ยวไม่ได้เกี่ยวข้องกับจำนวนคน

ขณะที่ผู้บำเพ็ญคนอื่นๆ พูดคุยกัน หลู่จงนั่งอยู่ริมขอบเหว นางดูเหมือนกำลังครุ่นคิดและสีหน้านางเต็มไปด้วยความเหม่อลอย

ผู้บำเพ็ญคนอื่นๆ ไม่กล้าเข้าใกล้หลู่จง กลัวว่าจะไปทำให้นางไม่พอใจขึ้นมา

ทำให้บริเวณที่หลู่จงอยู่กลายเป็นพื้นที่ว่างโดยธรรมชาติ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน