ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 797

บทที่ 797 การเป็นผู้ควบคุม

หลู่จงหัวเราะเบาๆ ด้วยท่าทีเย้ายวน ชุดกระโปรงสีดำของนางพริ้วไหวในอากาศ ปกปิดร่างกายเพียงบางส่วนได้อย่างหมิ่นเหม่เหลือเกิน

นางจับมือของจ้าวอู่เจียงและนำทางให้เขาคลำหาสายรัดสีดำที่ผูกไว้ด้านหลังคอของนางด้วยท่าทีที่ทั้งเขินอายและท้าทายในเวลาเดียวกัน

“เจ้าไม่ได้บอกให้ข้าเปลี่ยนชุดใหม่หรือ? ถ้าเช่นนั้น ช่วยข้าถอดออกที…”

“เจ้ากำลังสอนข้าอีกแล้วหรือ…” จ้าวอู่เจียงพยายามพูดด้วยท่าทางเข้มแข็งอีกครั้ง แต่ถูกหลู่จงขัดจังหวะด้วยการทำหน้าดุ

“ข้าก็กำลังสอนเจ้าอยู่นะสิ! เจ้าอวดอ้างว่ามีสตรีมากมายที่เกี่ยวข้องกับเจ้า แต่ตอนนี้เจ้าเป็นเช่นนี้ มันเหมือนกับที่เจ้าพูดหรือ? รีบถอดสายชุดชั้นในออกได้แล้ว”

จ้าวอู่เจียงที่ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากเริ่มดึงสายรัดสีดำออกช้าๆ หลู่จงพิงตัวลงในอ้อมกอดของเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเขินอาย

เมื่อสายรัดหลุดออก จ้าวอู่เจียงรู้สึกถึงสิ่งบางอย่างที่กระเด้งออกมาจากตัวของหลู่จง และเสียงเบาๆ ของชุดชั้นในที่หลุดออกมาเป็นสีดำ บิดเบี้ยวลงไปกองอยู่บนพื้นหญ้าสีเขียวขจี

“หันหน้ามาทางนี้” หลู่จงกลับมามีท่าทีที่เข้มแข็งขึ้น ดวงตาที่งดงามของนางมองตรงไปที่จ้าวอู่เจียงราวกับราชินีผู้ทรงพลัง ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความเขินอายและความยิ่งใหญ่ดุดัน

“ดูให้เต็มตา!”

จ้าวอู่เจียงหันสายตากลับมามองตามที่ถูกสั่ง เขาเหลือบเห็นแสงขาวที่ส่องประกายจากส่วนโค้งเว้าของร่างกายที่เปิดเผยออกมาผ่านกระโปรงที่ขาดอยู่

เขารู้ดีว่าเมื่อจ้องมองลึกลงไปในหุบเขา มันก็จะจ้องกลับมาที่เขาเช่นกัน เขารีบหันหน้าหนีไปทันที ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเขินอายราวกับหนุ่มน้อยไร้เดียงสาอย่างไรอย่างนั้น

“เป็นอย่างไรบ้าง? เจ้าเคยเห็นมาก่อนหรือไม่?” หลู่จงถามด้วยท่าทีขี้เล่น ริมฝีปากสีแดงเข้มยิ้มอย่างน่ารัก นางมองจ้าวอู่เจียงอย่างเย้ายวน และนำมือของเขาไปวางไว้ที่สะโพกของนางพร้อมกับพ่นลมหายใจเบาๆ ใส่ใบหน้าของเขา

“ตอนนี้เจ้าควรทำอะไรต่อ ยังต้องให้ข้าสอนอีกหรือไม่?”

จ้าวอู่เจียงตัดสินใจดึงสายรัดสีดำที่ผูกเป็นโบว์ที่สะโพกของนางออก สายรัดนั้นลื่นไหล หลุดออกและหายเข้าไปในกระโปรงของหลู่จง ก่อนจะตกลงมากองอยู่บนพื้นหญ้าร่วมกับชุดชั้นในของนาง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน