ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 813

บทที่ 813 หนี่ผูซา เจ้าต้องการหมวกหรือไม่?

ในทะเลทรายที่กว้างใหญ่ จูกัดเซี่ยวไป๋ลากร่างของหวังจวิ้นหลางที่เต็มไปด้วยเลือดไปตามพื้นทราย

เขาพึมพำว่า

“หวังจวิ้นหลาง ข้าหาคนที่จะมาเป็นพี่เขยของเจ้าได้แล้ว”

หวังจวิ้นหลางเพียงแค่ส่งเสียงฮึดฮัดออกมา เขาย่อมไม่หลงกลกับคำเย้ยหยันง่ายๆ เช่นนี้อย่างแน่นอน

จูกัดเซี่ยวไป๋ไม่ได้โกรธ เขากล่าวอย่างเย็นชาต่อไปว่า

“เจ้าคิดว่า ถ้าหนี่ผูซารู้ว่าเจ้าสาวของเขามีความสัมพันธ์กับชายอื่น และชายคนนั้นยังเป็นศัตรูของเขา เขาจะทำอย่างไร? เขาจะโมโหจนตัวสั่นและรีบมาถึงที่นี่ จากนั้นทุกคนก็จะลือกันไปทั่ว เขาจะกลายเป็นที่หัวเราะเยาะของคนทั่วไปในวงน้ำชาและวงอาหารเย็น”

“หรือว่าเขาจะเลือกทนกล้ำกลืนความขมขื่นแล้วทำตัวเป็นผู้ดีต่อไป? แต่ข้าว่า หนี่ผูซาเป็นคนใจบุญสุนทาน มีจิตใจเมตตาปรานีผู้อื่นเสมอ และที่แน่นอนก็คือเขาคงจะให้อภัยพี่สาวของเจ้า ใช่ไหม หวังจวิ้นหลาง?”

หวังจวิ้นหลางดวงตาเบิกกว้างขึ้นเรื่อยๆ เขาจ้องมองจูกัดเซี่ยวไป๋และกล่าวด้วยเสียงสั่นเครือว่า

“จูกัดเซี่ยวไป๋ หากเจ้าพูดมากกว่านี้ ระวังว่าคำพูดของเจ้าจะนำภัยมาถึงตัว”

หวังจวิ้นหลางไม่กลัวคำเย้ยหยันของจูกัดเซี่ยวไป๋ แต่กลัวว่ามันจะเป็นความจริง

“อ้อ…” จูกัดเซี่ยวไป๋อ้าปากกว้าง หัวเราะเยาะหวังจวิ้นหลางแล้วเป่าลมออกมาเบาๆ

“ภัย… โฮะโฮะโฮะ…”

เขาหมุนม้วนภาพวาดในมือที่เปล่งแสงชมพูอ่อนๆ พลางพึมพำอย่างเฉื่อยชา

“หวังจวิ้นหลาง เจ้าต้องการพี่เขยหรือไม่? หนี่ผูซา เจ้าต้องการหมวกหรือไม่?”

————

“ข้าไม่ต้องการ!”

ในม้วนภาพวิเศษ สภาพฟ้าดินมืดมัวไปหมด ทุกอย่างโดยรอบกลายเป็นสีขาวโพลน

หวังชีร้องตะโกนด้วยความโกรธและหวาดกลัว

พวกเขาถูกผู้พิทักษ์สมบัติของหอสมบัติหมื่นวัตถุที่มีพลังจุดไฟวิญญาณมากกว่ายี่สิบคนร่วมมือกันผนึกไว้ในภาพม้วนนี้ โดยเฉพาะเมื่อภาพวาดถูกปิดผนึก การทำลายผนึกนั้นยากยิ่งต่อการทำได้สำเร็จ

และสิ่งที่ทำให้หวังชียิ่งหวาดกลัวมากขึ้นคือ ขวดของแถมที่ผู้พิทักษ์สมบัติทิ้งไว้ก่อนจากไปนั้นระเบิดออกเป็นกลุ่มควันสีชมพู เมื่อควันกระจายออกมา นางเพียงแค่สูดเข้าไปนิดเดียวก็รู้สึกว่าลมหายใจเริ่มร้อนแรง ใจเต้นระรัว และมีความคิดที่ไม่เหมาะสมเริ่มปรากฏขึ้นในใจโดยไม่รู้ตัว

ของแถมเหล่านี้ล้วนเป็นยาปลุกกำหนัด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน