ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 815

บทที่ 815 คนดี

ข้าไม่มักมากในกาม

ข้าคือผู้ดี

ข้าคือคนดี

ข้าคือคนซื่อสัตย์

ข้าเป็นคนเงียบขรึม

ข้าไม่รู้เรื่องอะไรเลย

นี่มันยาอะไร?

ทำไมถึงร้อนขนาดนี้?

อ้า ข้าสูญเสียสติไปแล้ว

ขอโทษที ข้าไม่มีทางเลือก

จ้าวอู่เจียงรู้สึกถึงกลิ่นหอมอ่อนๆ จากร่างของหวังชี ทำให้จิตใจของเขายิ่งร้อนรุ่มขึ้น

ยาสุขสุดขีดนี้มีผลรวดเร็วและยากที่จะต้านทาน แต่ดูเหมือนว่าพลังของมันจะไม่รุนแรงเท่ากับยาปลุกกำหนัดของสำนักรวมสุข แม้ว่าพลังของยานี้จะไม่รุนแรงมากนัก แต่ทำไมหวังชีถึงดูเหมือนว่าสติของนางถูกหมอกยานี้ครอบงำไปแล้วเช่นนี้เล่า?

หรือว่าร่างกายของคนแต่ละคนไม่สามารถเปรียบเทียบกันได้จริงๆ… จ้าวอู่เจียงถอนหายใจ หวังชีที่ดูเหมือนเป็นหญิงสาวที่ถูกตัณหาครอบงำ กำลังคร่อมอยู่บนตัวเขา แต่เมื่อพูดถึงอันตรายของยาสุขสุดขีดแล้ว จ้าวอู่เจียงสามารถต้านทานมันได้ไม่มีปัญหา

แต่ในฐานะที่เขาเป็นหมอที่มีจิตใจดี

เขาไม่สามารถทนเห็นหวังชีต้องทุกข์ทรมานเช่นนี้ได้ หากไม่ปลดปล่อยความต้องการทางกาย นางอาจจะได้รับอันตรายใหญ่หลวง

และถึงแม้เขาจะมีความแค้นกับหนี่ผูซา แต่กับหวังชีนั้นไม่เคยมีปัญหาใดๆ แถมการช่วยชีวิตคนยังมีค่ามากกว่าสร้างเจดีย์เจ็ดชั้นอีกด้วย

จ้าวอู่เจียงรู้สึกกระวนกระวายใจและพยายามหาข้ออ้างต่างๆ นานาให้กับตนเอง

หวังชีสงสัยในใจว่าทำไมจ้าวอู่เจียงถึงมีความอดทนมากเช่นนี้ นางถึงขั้นใช้ร่างกายที่อ่อนนุ่มคลอเคลียกับเขาแล้ว แต่เขายังคงอยู่ในภวังค์และยังมีสติรับรู้ผิดชอบชั่วดี นี่ทำให้นางดูเหมือนหญิงที่มักมากในกามอย่างไรชอบกล

ในความเป็นจริง นางไม่ได้เป็นเช่นนั้น แต่ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนี้ นางต้องเลือกระหว่างชีวิตและความบริสุทธิ์ และเมื่อพิจารณาความเสียหายที่เกิดขึ้น นางเลือกที่จะทำตัวให้ดูเหมือนสติหลุดไปแล้ว เพื่อรักษาศักดิ์ศรีของตนเองเอาไว้

จ้าวอู่เจียงถอนหายใจแล้วพลิกตัวหวังชีเข้ามากอด นางเริ่มมองเขาด้วยสายตาที่เย้ายวนและขอจูบ เมื่อเขาคิดถึงว่า หวังชีคือคู่หมั้นของหนี่ผูซา… เขาก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน