เข้าสู่ระบบผ่าน

ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 822

บทที่ 822 สายตาแห่งความสงสัยของผู้อื่น

ขณะที่หลี่ฉวนจวินกำลังครุ่นคิด เขาสัมผัสได้ถึงสายตาของจางเต๋อลู่ที่จับจ้องมาที่เขาอยู่ครู่หนึ่งเช่นกัน

เขาหันกลับไปอย่างรวดเร็ว สายตาของทั้งคู่สบกันตรงๆ

จางเต๋อลู่มีใบหน้าที่ดูเคร่งขรึม อ่อนโยน และดูใจดี แต่ก็ต้องชะงักไปเล็กน้อย

หลี่ฉวนจวินขยับดวงตาของเขาเล็กน้อย ใช้มือขวากำหมัดแล้วทุบเบาๆ ที่หน้าอกของตัวเองสองครั้ง จากนั้นชี้นิ้วไปที่จางเต๋อลู่ พร้อมยิ้มด้วยท่าทางที่ดูเหมือนจะทั้งเป็นมิตรและล้อเลียนในเวลาเดียวกัน

จางเต๋อลู่รู้สึกสับสน

หลี่ฉวนจวินพยักหน้าอย่างลึกลับ แล้วหันกลับไปเป็นมือกระบี่ที่นิ่งเงียบและเยือกเย็นอีกครั้ง

ท่าทางเมื่อครู่นั้น เป็นสิ่งที่จ้าวอู่เจียงสอนให้เขาได้รู้จัก มันเป็นวิธีการทักทายแบบโบราณที่ใช้ได้กับทุกคนในเวลาที่ไม่มีการแสดงความเป็นศัตรู

ความหมายของมันคือ “พวกเราเป็นพี่น้องกัน ในใจข้า ข้ามองว่าเจ้าเป็นคนดี”

แต่ถ้าคนที่อยู่ตรงหน้าเป็นหญิงสาว มันจะมีความหมายว่า “พวกเรามาทำความสนิทกัน เข้ามาทักทายกันหน่อยนะ จุ๊บๆ”

แน่นอนว่าเขาไม่รู้ว่าคำว่า “จุ๊บๆ” หมายถึงอะไร และจ้าวอู่เจียงก็ไม่ได้อธิบายเพิ่มเติม แต่ว่าเขาคาดเดาได้ว่า มันน่าจะเป็นรหัสลับที่ใช้กันระหว่างสตรี

หลี่ฉวนจวินต้องยอมรับว่า จ้าวอู่เจียงเข้าใจสตรีอย่างลึกซึ้ง เข้าใจสตรีอย่างแท้จริง แม้แต่เรื่องเช่นนี้เขาก็รู้

ใบหน้าของจางเต๋อลู่เริ่มเคร่งขรึมลง ท่าทางของหลี่ฉวนจวินเมื่อครู่ดูเหมือนจะเป็นการเตือนเขาให้ระวังตัว และอาจจะบอกเป็นนัยว่าเขาอาจถูกตีสองครั้งจนตายได้

หรือหลี่ฉวนจวิน มือกระบี่ผู้นี้ อาจจะได้พบเห็นบางอย่างแล้ว? จางเต๋อลู่คิดเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าอย่างช้าๆ

ดูเหมือนสิ่งที่เขาคิดไว้จะถูกต้อง หลี่ฉวนจวิน มือกระบี่ที่ดูเหมือนจะเป็นคนซื่อตรงและเงียบขรึม แต่แท้จริงแล้วมีความฉลาดล้ำ และมีจิตใจที่ซับซ้อนเช่นเดียวกับกระบี่ของเขาที่มีความสมบูรณ์แบบอย่างแท้จริง

————

ฟ้ามืดแล้ว ฝนหยุดตก จ้าวอู่เจียงกำลังหลงทาง

เขายืนอยู่ท่ามกลางความมืดมืด ในโลกที่มืดสนิท มีเพียงแสงสีแดงอ่อนๆ ที่วาบขึ้นที่ขอบฟ้าเป็นแสงนำทางเท่านั้น

แต่ไม่รู้ทำไม จ้าวอู่เจียงกลับไม่รู้สึกกังวลเลยแม้แต่น้อย หัวใจของเขานิ่งสงบอย่างมาก

ในความมืด เสียงที่น่ากลัวแว่วดังขึ้น เป็นเสียงเหมือนคนเดินผ่านโคลนที่เปียกแฉะ

สิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดหลายตนเริ่มเข้ามาใกล้เขาเรื่อยๆ

พวกมันดูเหมือนฝูงศพเดินได้ มีทั้งคน สัตว์ และปีศาจ บางตัวมีแขนขาครบถ้วน บางตัวแขนขาดขาขาดหรือร่างกายไม่สมบูรณ์ แต่ทั้งหมดดูเหมือนมีสีหน้าไร้ชีวิตชีวาไม่ต่างกัน

บทที่ 822 สายตาแห่งความสงสัยของผู้อื่น 1

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า