ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 832

บทที่ 832 จะรับประทานด้วยกันหรือไม่

น้ำสุราสีเหลืองทองไหลออกจากป้านสุราอย่างพรั่งพรู เทลงในจอกจนเต็มปริ่ม

จูกัดเซี่ยวไป๋หยิบจอกสุราขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมด

เขาเอนกายพิงบนเตียงนุ่ม พลิกดูม้วนภาพทีละแผ่น

ม้วนภาพเหล่านี้ผลิตขึ้นเป็นพิเศษด้วยวิชาการสร้างโลกจำลอง ภาพบนนั้นไม่ใช่ภาพนิ่ง แต่เป็นภาพเคลื่อนไหว

เนื้อหาที่เคลื่อนไหวเหล่านี้ล้วนเป็นฉากต่างๆ ที่น่าสนใจและมีคุณค่าซึ่งหอสมบัติหมื่นวัตถุได้รวบรวมมาตลอดหลายปี

มีนักกระบี่กำลังประลองวิชากระบี่ มีผู้บำเพ็ญสำนักใหญ่รังแกสามัญชน มีผู้อ่อนแอแก้แค้นผู้แข็งแกร่งที่รุกรานตน มีคุณชายผู้สูงศักดิ์ชื่อดังกำลังสำราญกับผู้บำเพ็ญชาย มีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังกลิ้งเกลือกบนเตียงเปลี่ยนท่าทางไปมา

จูกัดเซี่ยวไป๋ที่เพิ่งกลับมาจากดินแดนทะเลทราย กำลังเพลิดเพลินกับช่วงเวลาอันเงียบสงบ ชื่นชมม้วนภาพเหล่านี้

เขารู้สึกเสียดายอยู่บ้าง แต่เดิมน่าจะได้ภาพของหลู่จงแห่งตระกูลหลู่โอบจูบจ้าวอู่เจียง และยังน่าจะได้ภาพของจ้าวอู่เจียง กับหวังชีกำลังเริงรักอย่างดุเด็ดเผ็ดร้อน

น่าเสียดาย สุดท้ายก็ไม่ได้มา

ช่างเป็นแผนการที่ไม่ทันการเปลี่ยนแปลงจริงๆ

ข้าเดิมทียังคิดจะหาเรื่องในประเด็นระหว่างหวังชีกับจ้าวอู่เจียง แต่บัดนี้ต้องหาวิธีอื่นเสียแล้ว

จูกัดเซี่ยวไป๋นอนอยู่บนเตียงนอนที่อ่อนนุ่ม วางม้วนภาพลงทีละแผ่น จิบสุราจอกเล็กๆ ช่างแสนสบายใจเหลือเกิน

จูกัดเซี่ยวไป๋รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างในใจ โชคดีที่ตนเองหลบหนีออกมาได้รวดเร็วมากพอ

เคยมีคำพูดกล่าวว่าอะไรกันนะ ถ้าอยากร่ำรวยก็ต้องยอมเสี่ยงใช่หรือไม่? แต่ว่าตัวเขาเองจูกัดเซี่ยวไป๋มีความมั่งคั่งมหาศาลอยู่แล้ว ยังต้องแสวงหาความร่ำรวยอันใดอีก ยังต้องเสี่ยงอันตรายอีกหรือ?

อีกอย่าง นี่ไม่ใช่แค่ความเสี่ยงธรรมดา แต่เป็นภัยพิบัติใหญ่หลวง คำทำนายของเขาจูกัดเซี่ยวไป๋มีความแม่นยำเสมอ

“หวังว่าจะมีคนตายน้อยหน่อย ไม่เช่นนั้นถ้าตายกันหมด ลูกค้าในอนาคตของหอสมบัติเราก็จะน้อยลงไปอีกมาก” จูกัดเซี่ยวไป๋ส่ายศีรษะเบาๆ ก่อนจะลิ้มรสสุราที่นุ่มนวลและหอมหวานต่อไป

————

“ตายกันหมดแล้ว ตายกันหมดแล้ว!”

มีผู้บำเพ็ญอีกผู้หนึ่งหนีออกมาจากรูปปั้นเทพมังกรเขียวได้สำเร็จ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน