ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 838

บทที่ 838 ราตรีที่งดงาม

ใบหน้าของเซวียนหยวนจิ้งซบลงบนอกของจ้าวอู่เจียง แก้มของนางเปลี่ยนแปลงเป็นสีแดงระเรื่อ ไม่ใช่เพราะความเขินอาย แต่เพราะความรักอันเต็มเปี่ยมที่ฉายออกมาจนทำให้ใบหน้าของนางเปล่งปลั่ง

นางกอดเอวของจ้าวอู่เจียงไว้แน่น จากนั้นก็ออกแรงบิดตัวเล็กน้อย ใช้สะโพกและเอวกระแทกจ้าวอู่เจียงเบาๆ

“โอ๊ย เจ้าทำอะไรน่ะ?” จ้าวอู่เจียงถามด้วยความสงสัย

“กระแทกเจ้าไง ดูไม่ออกหรือ?” เซวียนหยวนจิ้งพึมพำพลางหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ

จ้าวอู่เจียงทำหน้าตาใสซื่อ

“ไม่มีเหตุผลเลย ทำไมเจ้าต้องกระแทกข้าด้วย?”

“เจ้าก็เคย…กระแทกข้าเช่นนี้เหมือนกันไม่ใช่หรือ?” เซวียนหยวนจิ้งพูดตะกุกตะกัก เสียงของนางเบาลงเรื่อยๆ

จ้าวอู่เจียงหัวเราะออกมาอย่างจริงใจ

“เมื่อไหร่กัน?”

“ก็เวลาที่เรา…ไม่ได้ใส่เสื้อผ้า…” เซวียนหยวนจิ้งพูดเบาลงเรื่อยๆ จนแทบไม่ได้ยิน ใบหูของนางแดงแจ๋ นางไม่กล้ามองหน้าจ้าวอู่เจียงอีกต่อไปแล้ว

“ช่างร้ายกาจจริงๆ!” จ้าวอู่เจียงแสร้งบ่น “ไม่คิดเลยว่าข้าจะเป็นคนเช่นนี้!”

เซวียนหยวนจิ้งแอบเงยหน้าขึ้นมองจ้าวอู่เจียง นางแอบขำกับสีหน้าจริงจังของเขา เพราะช่วงเวลาที่จ้าวอู่เจียงดูจริงจังที่สุดก็คือเวลาที่เขาซุกซนที่สุด

“ข้ารังแกเจ้ามากเกินไป เจ้าคงบอบช้ำมากแล้ว!” จ้าวอู่เจียงพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “อย่างนั้นเจ้ารีบถอดเสื้อผ้า แล้วจงแก้แค้นด้วยการกระแทกข้าให้สาแก่ใจเถอะ!”

เซวียนหยวนจิ้งหยิกเอวจ้าวอู่เจียงพลางพูดอู้อี้

“ไม่เอา…”

จ้าวอู่เจียงยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะอุ้มเซวียนหยวนจิ้งขึ้นมานั่งบนตักของเขา

เซวียนหยวนจิ้งร้องเบาๆ ร่างของนางเกือบจะหงายหลัง นางรีบโอบเอวจ้าวอู่เจียงไว้แล้วพูดด้วยความเขินอาย

“ข้าบอกแล้วไงว่าไม่เอา…”

“เจ้าเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า?” จ้าวอู่เจียงพูดด้วยท่าทางจริงจัง

“ข้าแค่อุ้มเจ้าขึ้นมาเฉยๆ”

“แล้วมือของเจ้าทำอะไรอยู่ล่ะ?” เซวียนหยวนจิ้งถามพลางผมของนางหลุดออกมาเล็กน้อย ใบหน้าที่แดงระเรื่อของนางยิ่งดูงดงาม นางโอบคอจ้าวอู่เจียงและส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ ปล่อยให้เขาสัมผัสนางได้โดยไม่ขัดขืน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน