ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 856

บทที่ 856 สำนักกระบี่ซ่อนเร้น

พอจ้าวอู่เจียงปรับลมหายใจเสร็จ เซวียนหยวนจิ้งที่คอยเฝ้าอยู่ข้าง ๆ ก็ถามด้วยความห่วงใย

“เจ้าไม่เป็นไรใช่หรือไม่?”

เซวียนหยวนจิ้งรู้สึกได้ว่าร่างของจ้าวอู่เจียงร้อนระอุราวกับถูกไฟแผดเผา

จ้าวอู่เจียงส่ายหน้า แต่แล้วก็ชะงักด้วยความตกใจ จู่ ๆ เขาก็พบว่า ไฟวิญญาณของเขาลุกโชนขึ้นอย่างสมบูรณ์แล้ว เหลือเพียงก้าวเดียวก็จะลุกโชนตลอดกาล บรรลุขั้นจักรพรรดิ

เหมือนว่าไฟนิรนามที่ลุกไหม้ในร่างเมื่อครู่ ช่วยจุดไฟวิญญาณของเขา

หลี่ฉวนจวินกำลังปรับลมหายใจอยู่ข้าง ๆ สีหน้าดีขึ้นมากแล้ว

จ้าวอู่เจียงยืดแขนและกำมือ ความเจ็บแสบที่ลุกไหม้เมื่อครู่ทำให้เขารู้สึกแปลก ๆ เหมือนว่าร่างกายจะผิดปกติไปบ้าง

เจ็บแสบเป็นจุดเล็ก ๆ หลายจุดบนร่างกาย ราวกับถูกเข็มทิ่มแทง

เมื่อหลี่ฉวนจวินฟื้นตัวสำเร็จ พวกเขาก็จะมุ่งหน้าไปยังถ้ำบนชั้นที่สิบสามของดินแดนลับเต๋อเหลียน

หากเป็นถ้ำเกี่ยวกับวิถีกระบี่จริง สำหรับจ้าวอู่เจียงกับหลี่ฉวนจวินแล้วจะเป็นสถานที่ล้ำค่า แม้แต่สำหรับเซวียนหยวนจิ้งก็เช่นกัน

ชั้นที่สิบสามของดินแดนลับเต๋อเหลียน

ขุนเขาเขียวขจียังคงทอดยาวไปไกล แต่ก็มีเมืองต่าง ๆ เพิ่มขึ้นไม่น้อย

เมืองเหล่านี้มีโครงสร้างเหมือนอาณาจักรของมนุษย์ทั่วไป แต่ภายในเมืองกลับเป็นซากปรักหักพังไม่มีผู้คนอาศัยอยู่

ยามค่ำคืนจะมีวิญญาณอาฆาตมากมายมารวมตัวกัน

แต่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของดินแดนลับเจ๋อเหลียน เมืองปรักหักพังแห่งหนึ่งกลับมีผู้คนมากมายมารวมตัวกัน

แม้เมืองนี้จะทรุดโทรม แต่ก็มีถ้ำพิเศษอยู่

จะว่าไปแล้วจะเรียกว่าถ้ำก็ไม่ถูกเสียทีเดียว เรียกว่าเตาหลอมที่มีโลกอยู่ภายในยังจะถูกกว่า

ลึกเข้าไปในลานบ้าน มีโรงตีเหล็ก ภายในโรงตีเหล็กมีเตาไฟลุกโชน

สิ่งที่เรียกว่าถ้ำ ก็คือสิ่งที่อยู่ภายในเตาไฟ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน