ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 872

บทที่ 872 หยินเถาเอ๋อร์มาหาถึงที่

หญิงงามชุดขาวคือ หยินเถาเอ๋อร์จากสำนักเทียนเหอในเขตน้ำศักดิ์สิทธิ์ทางทิศใต้ และนางก็เป็นหนึ่งในสามนางปีศาจแห่งดินแดนทางใต้ด้วย

แต่ที่ขวางทางจ้าวอู่เจียงอยู่นี้ไม่ใช่ตัวจริงของหยินเถาเอ๋อร์ หากแต่เป็นร่างธาตุน้ำและร่างหยินบริสุทธิ์ของนาง

“เจ้ามาขวางข้าทำไม” จ้าวอู่เจียงถามทั้งที่รู้อยู่แล้ว

หยินเถาเอ๋อร์ส่งเสียง ‘ฮึ’ นางจ้องมองชายตรงหน้า ก่อนจะก้าวเข้าใกล้อย่างสง่างาม ชุดสีขาวพลิ้วไหว

“เรื่องระหว่างข้ากับเจ้า เจ้าคิดจะทำอย่างไร?”

“เราพบกันเพียงผิวเผิน” จ้าวอู่เจียงพูดพร้อมเก็บมือทั้งสองข้างเข้าไปในแขนเสื้อ แล้วกล่าวว่า “ลืมไปเสียถิด”

“ข้าเคยบอกแล้ว เจ้าเป็นชายที่ข้านอนด้วย เจ้าก็ต้องเป็นของข้า” หยินเถาเอ๋อร์พูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน แฝงไว้ด้วยความอ่อนโยนที่ทำให้คนเข้าถึงได้ง่าย

“เช่นนั้น หากเจ้าคิดว่าติดค้างข้า ข้าจะนอนกับเจ้าอีกสักครั้ง ถือเสียว่าหักล้างกันไปเป็นอย่างไร?” จ้าวอู่เจียงมองอย่างรู้ทัน มือข้างหนึ่งรวบรวมพลังเตรียมวิชาสายฟ้าไว้เพื่อหลบหนีแล้ว

“เจ้า…เจ้าคนไร้ยางอาย!” หยินเถาเอ๋อร์ทั้งอับอายและโกรธเคือง

จ้าวอู่เจียงยิ้มเยาะพลางกล่าวว่า “ในเมื่อไม่ตกลง ข้าก็คงต้องขอตัวก่อนแล้ว วันหลังหากวาสนาคงได้พบกันใหม่!”

กล่าวจบเขาก็ใช้วิชาสายฟ้ากับเท้าของตน เตรียมตัวหนี

“ได้!” หยินเถาเอ๋อร์โพล่งออกมา ตอนนี้นางค่อยข้างโมโหแล้ว “ได้ เอาตามที่เจ้าว่าเถิด เรามาทำให้หักล้างกันไป!”

จ้าวอู่เจียงแทบสะดุดล้มด้วยความตกใจ เขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดหยินเถาเอ๋อร์ถึงยอมรับข้อตกลงเสียได้

แต่ในใจหยินเถาเอ๋อร์คิดทบทวนดีแล้ว หากจะจับใจชายคนหนึ่งให้ได้ก็ต้องใกล้ชิดหรือไม่ก็สร้างความต้องการแก่เขา

“ข้าไม่อยากเสียเวลาหยอกล้อกับเจ้าแล้ว หยินเถาเอ๋อร์ ข้ามีเรื่องสำคัญต้องไปจัดการก่อน” จ้าวอู่เจียงพยายามออกตัว แต่หยินเถาเอ๋อร์จะยอมรับง่าย ๆ ได้อย่างไร

หยินเถาเอ๋อร์ก้าวเข้ามาใกล้แล้วโอบกอดจ้าวอู่เจียงแนบชิด “จ้าวอู่เจียง วันนี้ถ้าเจ้าจากไป ข้าจะบอกให้ทุกคนรับรู้ว่า เจ้ากับ หลินหลางแห่งเผ่าจิ้งจอกชิงชิวเป็นอะไรกัน…”

“เจ้ากำลังข่มขู่ข้าอยู่หรือ?” จ้าวอู่เจียงถามพร้อมรอยยิ้มเย็นเยียบ

“ใช่” หยินเถาเอ๋อร์ยึดชายเสื้อเขาไว้แน่น “ถ้าวันนี้ถ้าเจ้าไม่ได้ใกล้ชิดกับข้า เจ้าก้อย่าได้คิดว่าจะได้จากไปง่าย ๆ”

“เจ้าต้องการอะไรกันแน่” จ้าวอู่เจียงถามพลางขมวดคิ้ว แต่แล้วเขาก็ถอนหายใจ “เรื่องระหว่างเราเป็นเพียงเรื่องเข้าใจผิด เพราะเจ้าคิดวางกับดักข้า จึงเกิดปัญหาขึ้น และทุกอย่างก็จบไปตั้งแต่วันนั้นแล้ว”

“แต่ข้ายังไม่อยากให้จบ” หยินเถาเอ๋อร์จ้องตาเขาอย่างดื้อรั้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน