ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 871

บทที่ 871 นอนสบาย ‘太’

ภายในห้องของหลินเสี่ยวเคอ

หลินเสี่ยวเคอยืนอยู่ข้างเตียง ท่าทีลังเลสับสน เขินอายจนไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี

จ้าวอู่เจียงไม่ได้เร่งรีบ เพียงนั่งอยู่ที่โต๊ะพลางดื่มชาเงียบ ๆ

ทั้งสองคนนิ่งเงียบ ไม่พูดอะไร

“ถ้าอย่างนั้น ท่านช่วยข้า… ถอดออกให้ข้าหน่อย” หลินเสี่ยวเคอก้มหน้าลงพลางพูดตะกุกตะกัก ใบหน้าแดงระเรื่อ

“ครั้งก่อนท่านก็ถอดให้ข้า…”

“ไม่ต้องลำบากขนาดนั้น” จ้าวอู่เจียงเห็นหลินเสี่ยวเคอที่เคยเปิดเผยตรงไปตรงมามีท่าทีเก้ ๆ กัง ๆ เขาเลยเดินเข้ามาใกล้ ก่อนจะใช้มือใหญ่สอดเข้าไปใต้กระโปรงแล้วกระชากกางเกงชั้นในออกมาถือไว้ในมือ

หลินเสี่ยวเคออุทานด้วยความตกใจ

จ้าวอู่เจียงปลดเข็มขัดตย นั่งลงบนเก้าอี้แล้วดึงหลินเสี่ยวเคอเข้ามาหา

“ข้าบังเอาไว้แล้ว มานั่งลงเถิด”

หลินเสี่ยวเคอกัดริมฝีปาก ยกกระโปรงขึ้นเล็กน้อย ใบหน้าแดงซ่าน ดวงตาหลบเลี่ยงไม่กล้ามองหน้าจ้าวอู่เจียง แต่ก็ค่อย ๆ ทิ้งตัวนั่งลง

นางลังเลอยู่ ยังไม่ยอมนั่งลงเต็มที่

จ้าวอู่เจียงถอนหายใจแผ่วเบส ก่อนจะโอบเอว แล้วกำหนดตำแหน่งให้นางนั่งลงอย่างแม่นยำ

หลินเสี่ยวเคอคราวออกมาแผ่วเบา ใบหน้ากลายเป็นแดงซ่าน แต่เมื่อสอดประสาน นางก็เริ่มขยับ ระบายพิษตกค้างช้า ๆ

จากที่ยังไม่คุ้นชินก็ค่อย ๆ เรียนรู้และทำได้คล่องขึ้น หลินเสี่ยวเคอยังคงไม่กล้ามองจ้าวอู่เจียงตรง ๆ เอาแต่หันหน้ามองไปทางอื่น ความเขินอายบนใบหน้าได้แผ่ขยายไปถึงลำคอแล้ว

จ้าวอู่เจียงนั่งอยู่บนเก้าอี้ มือสองข้างประสานอยู่ที่ท้ายทอยตน แสดงท่าทีบริสุทธิ์ใจ

……

ค่ำคืนเงียบสงัด

จ้าวอู่เจียงนอนราบอยู่บนเตียง มองตรง ไม่มองซ้ายหรือขวาเป้นพอเศษ

ยามนี้ทางด้านซ้ายของเขาคือเซวียนหยวนจิ้ง ส่วนด้านขวาคือหลินหลาง

เขาไม่เข้าใจว่าสตรีทั้งสองคิดอย่างไร ถึงได้ขอให้นอนด้วยกัน

เดิมทีคิดว่าจะมีอะไรพิเศษ แต่สุดท้ายก็เป็นเพียงการนอนพักผ่อน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน