ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 944

บทที่ 944 การแสดงละครสองคน

“หลู่เสี่ยวจิน ข้าขอเตือนเจ้า ระวังคำพูดด้วย!”

จูกัดเซี่ยวไป๋ก้าวออกมาเพื่อ ‘ช่วยเหลือ’ หลี่ชางเซิง คว้าแขนของหลี่ชางเซิงไว้แน่น แล้วมองไปทางหลู่เสี่ยวจินกับหลู่เฟิง

“พี่ชางเซิงไม่ใช่คนไร้น้ำใจเช่นนั้นแน่นอน เขาเพียงมีธุระด่วนถึงได้ทำเช่นนี้…กับข้า”

“จูกัดเซี่ยวไป๋ เจ้าช่างอ่อนแอนัก ถึงกับไม่รู้จักแยกแยะคนดีไม่ดี?” หลู่เสี่ยวจินขมวดคิ้วเย็นชา

“หลี่ชางเซิงเป็นถึงจักรพรรดิระดับสี่แล้ว การจะฆ่าจ้าวอู่หยางคนเดียว สำหรับเขาเป็นเรื่องเล็กน้อยที่ง่ายดาย หากวันนี้เขาต้องไล่ล่าคู่ต่อสู้ที่มีพลังเท่าเทียมกับเขา เขาคงไม่สามารถเสียสมาธิได้ แต่นี่ไม่ใช่ เขาก็คงพอไปกับเจ้าได้ไม่ใช่หรือ?”

“แต่เขากลับทำเช่นนี้กับเจ้าเพื่อเรื่องเล็กน้อยที่สามารถจัดการง่าย ๆ เขาลงมือกับเจ้าหลายครั้ง แล้วเจ้ายังช่วยพูดแทนเขาอีกหรือ?”

“พวกเจ้าไม่ใช่สหายรักใคร่กันหรอกหรือ?”

“สหายรักบ้าบออะไร เจ้าตาบอดไปแล้ว มองคนผิดไปแล้ว!”

หลู่เฟิงยืนอยู่ข้างหลู่เสี่ยวจิน ดวงตาเต็มไปด้วยความโง่เขลาใสซื่อ เขากงุนงงเล็กน้อย เขากับพี่สาวไม่ได้มาเพื่อขัดขวางหลี่ชางเซิงหรอกหรือ? ทำไมถึงมาทะเลาะกับจูกัดเซี่ยวไป๋เสียเล่า?

แต่ไม่นาน เขาก็ค่อย ๆ เข้าใจทุกอย่าง

หรือว่าพี่สาวและจูกัดเซี่ยวไป๋กำลังแสดงละคร? แต่พวกเขาวางแผนกันตั้งแต่เมื่อไหร่?

จูกัดเซี่ยวไป๋สั่นไปทั้งตัว ทำท่าทางเหมือนถูกคำพูดของหลู่เสี่ยวจินยั่วยุจนโมโห เขาค่อย ๆ ปล่อยแขนของหลี่ชางเซิง สีหน้าท้อแท้และผิดหวัง

“พี่ชางเซิง เจ้าไปทำธุระของเจ้าเถิด…”

“เซี่ยวไป๋” หลี่ชางเซิงอยากจะพูดบางอย่าง

ในสถานการณ์เช่นนี้ เขาจะจากไปได้อย่างไร?

หากเขาจากไป มิใช่เป็นการยอมรับคำพูดของหลู่เสี่ยวจินหรอกหรือ?

หากเขาจากไป มิใช่เป็นการทอดทิ้ง เซี่ยวไป๋ หรอกหรือ?

หลี่ชางเซิงมองไปยังขอบฟ้า หลี่ชางโส่วกับหลี่ชางหมิ่งไล่ตามจ้าวอู่หยางไปแล้ว พวกเขาน่าจะจับตัวจ้าวอู่หยางได้

สิ่งที่เขาควรทำในตอนนี้คือการบรรเทาสถานการณ์ปัจจุบัน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน