ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 951

บทที่ 951 นกขมิ้นอยู่ข้างหลัง

“เซี่ยวไป๋ผู้นี้ดูไม่เหมือนคนดีเลยนะ” หลู่เฟิงพูดอย่างคลางแคลงใจ ขณะที่เขาและหลู่เสี่ยวจินซ่อนตัวและปิดบังพลังอยู่ห่างออกไป

ก่อนหน้านี้จูกัดเซี่ยวไป๋ได้ส่งสัญญาณมือให้พวกเขาซ่อนตัวอยู่นอกที่พักพิงของหอสมบัติหมื่นวัตถุ หากการเจรจาภายในไม่ราบรื่นหรือถ่วงเวลาไม่ได้ เขาและหลู่เสี่ยวจินก็จะร่วมมือกับคนของหอสมบัติหมื่นวัตถุโจมตีหลี่ชางเซิงเพื่อขัดขวางเขาไว้

แต่ไม่รู้ว่าจูกัดเซี่ยวไป๋คิดขึ้นมาชั่วขณะหรือวางแผนไว้ล่วงหน้า เขากลับพาหลี่ชางเซิงแอบย่องตามหลังกลุ่มตนที่ไม่รู้มาโดยไม่รู้ว่าต้องการทำอะไร

แต่แล้วพวกเขาก็พบว่าทิศทางที่ทุกคนมุ่งหน้าไปกลับเป็นทิศทางเดียวกับที่จ้าวอู่หยางหลบหนีไป ซึ่งทำให้พวกเขายิ่งรู้สึกสงสัยและกังวลใจ

หรือว่าจูกัดเซี่ยวไป๋จะทรยศพวกเขา? เหมือนเป็นสิ่งที่จูกัดเซี่ยวไป๋จะทำ แต่ก็ดูเหมือนไม่ใช่สิ่งที่จูกัดเซี่ยวไป๋ในตอนนี้จะทำ

ใบหน้าของหลู่เสี่ยวจินดูเย็นชาและเต็มไปด้วยความกังวล ชุดสีดำของนางพลิ้วไหวตามสายลม แผ่กลิ่นอายความโหดเหี้ยม

นางได้ตัดสินใจแล้ว หากถึงช่วงเวลาสุดท้าย จ้าวอู่หยางยังไม่สามารถหลีกเลี่ยงอันตรายได้ นางจะปกป้องจ้าวอู่หยาง

นางไม่เชื่อว่าเมื่อถึงเวลาที่นางตกอยู่ในอันตรายบรรพบุรุษจะไม่ออกมาช่วย

เมื่อเห็นว่าพี่สาวหลู่เสี่ยวจินไม่พูดอะไร หลู่เฟิงก็รู้กาลเทศะและปิดปากเงียบ พวกเขาไม่รู้เลยว่า ด้านหลังของพวกเขามีกลุ่มคนติดตามอย่างเงียบ ๆ ระยะห่างพอดีที่จะไม่ถูกค้นพบได้ง่าย แต่ก็สามารถปกป้องพวกเขาได้ทุกเมื่อ

……

กลุ่มคนมากมายมืดฟ้ามัวดิน ล้วนเป็นผู้คนจากตระกูลหลู่และศิษย์ของสำนักเติมฟ้า

บรรดาศิษย์ของสำนักเติมฟ้าเหล่านี้ล้วนเป็นศิษย์ที่ยึดมั่นในคำประกาศต่อโลกของสำนักเติมฟ้า การร่วมมือกับผู้คนจากตระกูลหลู่ในครั้งนี้ มิใช่เพื่อไล่ล่าใครหรือแก้แค้นใคร

แต่เพื่อต้องการปกป้องพี่น้องร่วมสำนักของพวกเขา ผู้คนจากตระกูลหลู่เป็นกลุ่มแรกที่พบว่าหลู่เสี่ยวจินและหลู่เฟิงได้แยกตัวออกจากกลุ่ม พวกเขาคาดเดาได้แล้วว่าหลู่เสี่ยวจินและหลู่เฟิงกำลังจะทำอะไร

ต้องบอกว่า ความวุ่นวายในดินแดนลับเต๋อเหลียนเกิดจากการที่จ้าวอู่หยางถูกหลี่ชางเซิงและคนอื่น ๆ ไล่ล่า

หลู่เสี่ยวจินและหลู่เฟิงแน่นอนว่าต้องไปช่วยเหลือจ้าวอู่หยาง

พวกเขาสังเกตเห็นความแตกต่างในการปฏิบัติของหลู่เสี่ยวจินต่อจ้าวอู่หยางเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ มานานแล้ว

เริ่มจากการยกเลิกการไล่ล่า แล้วก็ปกป้องเพื่อนของจ้าวอู่หยาง ต่อมาจ้าวอู่หยางนำยามาขอบคุณ ดวงตาของหลู่เสี่ยวจินที่มองไปยังจ้าวอู่หยางเต็มไปด้วยความอ่อนโยนโดยไม่รู้ตัว แม้ว่าหลู่เสี่ยวจินจะไม่มีความรู้สึกชายหญิงต่อจ้าวอู่หยาง แต่ก็คนเป็นความรู้สึกของมิตรสหาย

หาไม่ อย่างน้อยก็นางต้องมองจ้าวอู่หยางเป็นคนร่วมรุ่นที่น่าชื่นชมพอสมควรแน่นอน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน