เข้าสู่ระบบผ่าน

ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 954

บทที่ 954 ตราบใดที่ข้ายังมีชีวิตอยู่ เจ้าและข้าก็ไม่มีวันตัดขาดจากวิชากำหนดผล

คำเยาะเย้ยของจ้าวอู่เจียงก้องกังวานท่ามกลางสายฝนที่โปรยปราย หยดน้ำขนาดเท่าเมล็ดถั่วตกกระทบลงบนร่างอันอ่อนแอของหลี่ชางหมิง

ใช่แล้ว หลี่ชางหมิงไม่ได้นับว่าเป็นอัจฉริยะในหมู่คนรุ่นเดียวกันของตระกูลหลี่ ไม่มีทางได้รับทรัพยากรส่วนเกินใด ๆ เลย

อีกทั้งการจับกุม จ้าวอู่เจียง ครั้งนี้ความดีความชอบส่วนใหญ่ก็จะตกเป็นของหลี่ชางเซิง

หลี่ชางหมิงจำเป็นต้องทุ่มเทถึงเพียงนี้หรือ? ถึงขั้นต้องแลกบาดเจ็บกับบาดเจ็บ?

แต่บัดนี้มีผู้ฝึกฝนมากมายที่แอบติดตามมาดูเหตุการณ์ตลอดทาง อีกทั้งหลี่ชางโส่วก็อยู่ข้างกายด้วย เขาไม่มีทางเลือก!

เขาจำเป็นต้องพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อรั้งจ้าวอู่หยางไว้

อาจจะไม่ได้ทำความดีความชอบอะไรมากมาย แต่ก็ต้องไม่ทำความผิดพลาดร้ายแรง เด็ดขาดไม่อาจปล่อยให้จ้าวอู่หยางหลุดลอยไปต่อหน้าต่อตา

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้จ้าวอู่หยางได้รับบาดเจ็บสาหัสพร้อมกับเขา แทบจะหมดเรี่ยวแรงแล้ว แต่กลับยังกล้าเอ่ยวาจาเยาะเย้ย

รอให้เขาจับจ้าวอู่หยางได้ เขาจะต้องทรมานจ้าวอู่หยางให้สาสมใจ ให้จ้าวอู่หยางได้ลิ้มรสความเจ็บปวดอย่างถึงที่สุดชัดเจนว่าการยอมจำนนจะดีกว่า แต่กลับต้องดิ้นรนต่อสู้!

ทำให้เขาต้องเหน็ดเหนื่อยและได้รับบาดเจ็บไม่น้อย

ยิ่งไปกว่านั้น เพื่อไม่ให้บาดแผลของจ้าวอู่หยางหายดี เขายังคอยทำให้บาดแผลของตัวเองแย่ลงอย่างต่อเนื่อง ทนรับความเจ็บปวด เพื่อใช้วิชาเหตุและผลของตระกูลหลี่ถ่ายโอนไปให้จ้าวอู่หยาง

“จ้าวอู่หยาง เจ้าจะถ่วงเวลาไปก็ไร้ประโยชน์!” สีหน้าของหลี่ชางหมิงซีดลงเรื่อย ๆ เขายิ้มอย่างอาฆาตแค้น

“ตราบใดที่ข้ายังมีชีวิตอยู่ เจ้าและข้าก็ไม่มีวันตัดขาดการกำหนดผล บาดแผลของเจ้าก็จะไม่มีวันดีขึ้นแม้แต่น้อย! เจ้าจะหนีไปที่มใดได้!”

“ไม่ยอมก้มหัวรับโทษ ยังจะดิ้นรนต่อสู้อย่างไร้ประโยชน์ เจ้าสมควรตายนับหมื่นครั้ง!”

บรรดาผู้ฝึกตนที่คอยติดตามและเฝ้ารอโอกาสซ้ำเติม เมื่อได้ยินคำพูดอำมหิตของหลี่ชางหมิง ต่างก็พากันถอนหายใจด้วยความโล่งอกตลอดเส้นทางนี้ พวกเขาได้เห็นถึงพลังการต่อสู้อันทรงพลังของจ้าวอู่หยางที่สามารถกดดันผู้ที่บรรลุขั้นหนึ่งลงได้ รวมถึงความอดทนอันยาวนานของเขา

ความแข็งแกร่งเช่นนี้ทำให้พวกเขาต่างหวาดกลัว กระทั่งเกิดความกลัวขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว กังวลว่าจะทำอย่างไรหากจ้าวอู่หยางหนีไปเช่นนี้

จ้าวอู่หยางไม่ใช่คนดีอะไร แม้ไม่ใช่คนที่จะจดจำความแค้นเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่เขาเป็นคนที่ตอบแทนบุญคุณและแก้แค้นอย่างแน่นอน

หากวันหนึ่งจ้าวอู่หยางหลุดพ้นและฟื้นฟูร่างกายได้ ในอนาคตอาจจะแก้แค้นพวกเขาที่ขัดขวางเขาตลอดทางก็เป็นได้

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า