ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 966

บทที่ 966 ความโกรธแค้นจากความเจ็บปวดแสนสาหัส

“เก็บแขนขึ้นมาซะสิ”

จ้าวอู่เจียงใบหน้าซีดขาว น้ำเสียงราบเรียบดุจสายน้ำ ร่างเปียกน้ำฝน

ห่างออกไปสามจั้ง นิ้วทั้งสี่และแขนขวาทั้งท่อนของหลี่ชางเซิงแช่อยู่โคลน โคลนผสมเลือดไหลเจิ่งไร้ทิศทาง

เสียงของเขาเย็นชา แต่กลับแฝงไว้ด้วยความปรารถนาดี ราวกับกำลังบอกว่า… เก็บขึ้นมาสิ บางทีอาจต่อกลับได้

บทเพลงกระบี่ชิงเหลียน ปราณกระบี่เป็นดั่งบทเพลงช้า เรียบเรื่อยไพเราะ ทว่าจู่ ๆ ก็รวดเร็ว ชำระโลก

โผล่ขึ้นมาจากโคลนตมทว่าไม่แปดเปื้อน ชำระสิ่งโสมมด้วยละอองน้ำ

ปราณกระบี่ชิงเหลียน ร่างกายธรรมดาไม่มีทางต้านทานได้ ทำได้เพียงหลบหลีก

มีเพียงสิ่งที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติเช่นสายฝนจากฟ้าที่กลมกลืนไปกับปราณกระบี่ชิงเหลียนอันบริสุทธิ์นี้ได้

ปราณกระบี่จึงสะบั้นเพียงเนื้อและเลือดของหลี่ชางเซิงร่างกายที่เป็นเลือดเนื้อจะต้านทานได้อย่างไร

จ้าวอู่เจียงมั่นใจว่าหลี่ชางเซิงหยิ่งผยองและคิดว่าตนเองมีชัยชนะอยู่ในมือ จึงไม่หลบหลีกหรือหลีกเลี่ยงปราณกระบี่นี้แต่อย่างใด

หลี่ชางเซิงร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด ความเจ็บจากแขนที่ถูกตัดขาด แล้วยิ่งถูกตัดด้วยปราณกระบี่ชิงเหลียน บริเวณแผลนั้นราวกับมีบางสิ่งกำลังดูดซับเลือดเนื้อที่เหลือของเขาอย่างไม่หยุดหย่อน

ความเจ็บปวดและความอ่อนแอติดตามดั่งเงาตามตัว

นี่คือบัวที่กำลังหยั่งรากลึก

ทั่วทั้งฟ้าดินมีเพียงเสียงฝนตกปกคลุม ไร้เสียงอื่นใด

ผู้คนที่มุงดูอยู่ต่างตกตะลึงจนพูดไม่ออก แทบจะชาไปทั้งตัว

พวกเขาไม่คาดคิด ปราณกระบี่ ที่ดูธรรมดากลับสามารถตัดแขนของหลี่ชางเซิงขาดได้โดยตรง!

หลี่ชางเซิงในตอนนี้มีพลังขั้นจักรพรรดิระดับหก แต่กลับถูกจ้าวอู่หยางฟันแขนขาดไปหนึ่งข้าง?

ช่างเหลือเชื่อเหลือเกิน! โลกนี้ช่างมีเรื่องประหลาดพิสดารเช่นนี้ด้วยหรือ?!

ปราณกระบี่นี้คืออะไรกันแน่?

พวกเขาเหมือนจะได้ยินคำว่าชิงเหลียน แต่อยู่ห่างออกไปพอสมควร จึงได้ยินไม่ชัดเจน

แต่พวกเขาได้ยินเสียงร้องโหยหวนของหลี่ชางเซิงอย่างชัดเจน เสียงร้องนาวกับกำลังถูกทรมานอย่างทารุณ เจ็บปวดถึงกระดูก!

บรรดาผู้ฝึกตนอิสระที่ก่อนหน้านี้ซ้ำเติมและศิษย์บางส่วนของสำนักเติมฟ้า ในใจตอนนี้นอกจากตกตะลึงแล้วยังรู้สึกหวาดกลัวอีกด้วย เป็นความหวาดกลัวอย่างลึกซึ้งต่อจ้าวอู่หยาง!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน