เข้าสู่ระบบผ่าน

ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 967

บทที่ 967 กู้เหนียนหยวน

หลี่ชางเซิงโกรธจนแทบคลั่ง

กระบี่ของจ้าวอู่หยางสะบั้นความหยิ่งผยองของเขา จัดความเย่อหยิ่งของเขา และตบหน้าเขา

สายตาสงสัยของผู้คนรอบข้างเหมือนดวงไฟผีนับร้อย แผดเผาใบหน้าของเขาจนแทบจำไม่ได้

เขาตวัดฝ่ามือ กระแทกใส่จ้าวอู่หยาง

ระยะใกล้เพียงนี้ จ้าวอู่หยางไม่มีทางหลบพ้นได้เลย!

เขาระเบิดพลังทั้งหมดออกมา แม้จะถูกตัดแขนไปข้างหนึ่ง แม้จะอ่อนแอลงไม่น้อย แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่จ้าวอู่หยางจะต้านทานหรือตอบโต้ได้

ใครจะรู้ว่าก่อนที่ฝ่ามือของหลี่ชางเซิงจะฟาดลงมา ด้านหลังของจ้าวอู่เจียงปรากฏหางจิ้งจอกเจ็ดหางที่ดูมีชีวิตชีวา เคลื่อนไหวไปมา แล้ร่างห่อหุ้มจ้าวอู่เจียงเอาไว้

หลี่ชางเซิงฟาดฝ่ามือลงอย่างสุดแรง กระแทกลงบนหางของจ้าวอู่เจียง

ปัง!

ร่างของจ้าวอู่เจียงลอยกระเด็น หางจิ้งจอกขาดสะบั้นน่าสงสารอย่างยิ่ง แต่เขากำลังหัวเราะ เลือดสีม่วงแดงไหลออกมาจากปากและจมูกไม่หยุด แต่เขากำลังหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

ท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก หลี่ชางเซิงเห็นจ้าวอู่หยางอ้าปากพูดอะไรบางอย่าง

แต่เม็ดฝนขนาดใหญ่กระหน่ำลงบนพื้นดินอย่างรุนแรง แอ่งน้ำถูกกระแทกจนส่งเสียง เขาไม่ได้ยินหรือมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าจ้าวอู่หยางพูดอะไร

จ้าวอู่เจียงกล่าวว่า “นานแล้วที่ไม่ได้พบกัน”

กู้เหนียนหยวนส่งเสียงตอบรับเบา ๆ น้ำเสียงสะอื้น หลี่ชางเซิงได้ยินแล้ว เพราะเสียงระเบิดขึ้นข้างหูของเขา แล้วตามด้วยการระเบิดที่หัวใจของเขา

รูม่านตาของเขาสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ปราณกระบี่สายหนึ่งแทงทะลุหัวใจหลี่ชางเซิง

ปราณกระบี่ยิ่งใหญ่ ทำลายหัวใจของเขา ทำลายม่านฝน เปลี่ยนสายฝนให้กลายเป็นผงละเอียด ชั่วพริบตาก็ทำลายพื้นดินที่อยู่ไกลออกไป แผ่นดินสั่นสะเทือน ปราณกระบี่ตัดผ่านพื้นดินจนกลายเป็นเหวลึกยาวเหยียด รอยตัดคอมกริบ

ข้างกายของหลี่ชางเซิง ร่างของกู้เหนียนหยวนค่อย ๆ ปรากฏ

คนหนึ่งกำลังล้มลง อีกคนหนึ่งกำลังวิ่ง

หลี่ชางเซิงตาเบิกค้าง ปราณกระบี่แทงทะลุหัวใจของเขา จิตวิญญาณถูกทำลาย ร่างของเขาล้มลงกระแทกพื้นท่ามกลางสายฝน ถูกสะบั้นเป็นสองส่วน

จักรพรรดิระดับสี่ หลังจากใช้วิชากำหนดผล อัตตาแท้จริงของตระกูลหลี่ หลี่ชางเซิงก็บรรลุระดับหก ทว่าตอนนี้กลับถูกทำลายทั้งร่างกายและจิตวิญญาณ ถูกพลังของเตาหลอมกระบี่และร่างกระบี่รวมสังหาร

กู้เหนียนหยวนวิ่งไปหาจ้าวอู่เจียงที่ทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือด ดวงตาของนางเต็มไปด้วยม่านหมอก น้ำตาไหลพรั่งพรูราวกับเขื่อนแตก ใบหน้าเปียกชุ่มไม่อาจรู้ได้ว่าเกิดจาดสายฝนหรือน้ำตา

บทที่ 967 กู้เหนียนหยวน 1

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า