ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 980

บทที่ 980 สั่นสะเทือน

เสี่ยวไป๋สะอื้นไห้ ร่างกายสูงใหญ่ราวกับภูเขา

จ้าวอู่เจียงก้มหน้า ไม่พูดอะไร

สองคนที่ถูกโลกทอดทิ้งได้กลับมาพบกันอีกครั้ง ไม่จำเป็นต้องเล่าเรื่องราวในอดีต

การที่พวกเขายังมีชีวิตอยู่และกลับมาได้ นั่นคือเรื่องราวที่ดีที่สุดแล้ว

ผู้คนรอบข้างเริ่มส่งเสียงอึกทึก ภาพเหตุการณ์นี้ทำให้ผู้คนตกตะลึง

เหล่าฝู้ฝึกคนสำนักเติมฟ้าและตระกูลหลู่ที่ก่อนหน้านี้คอยปกป้องหลู่เสี่ยวจิ่นกับหลู่เฟิงต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์ จิตใจของพวกเขาเต็มไปด้วยความตกตะลึง

“สวรรค์! จ้าวอู่หยางรู้จักกับราชาปีศาจหรือ?”

“ไม่ใช่แค่รู้จักกระมัง ท่าทางของราชาปีศาจดูเหมือนจะ… เหมือนจะเป็นสหาย…ของจ้าวอู่หยาง”

“ไม่น่าเชื่อ ไม่น่าเชื่อ จ้าวอู่หยางรู้จักกับราชาปีศาจหมาป่าได้อย่างไร?”

“จ้าวอู่หยางเคยเป็นคนของดินแดนลับเต๋อเหลียนหรือไม่?”

“ดินแดนลับเต๋อเหลียนมีมนุษย์ด้วยหรือ? สิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ล้วนเป็นสัตว์ปีศาจ จะมีมนุษย์ได้อย่างไร?”

“ราชาปีศาจไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ในดินแดนลับเต๋อเหลียนหรอกหรือ? หรือท่านก็มาจากเขากุยหลายเหมือนกับจ้าวอู่หยาง?”

“ปัญหาไม่ใช่อยู่ที่ท่านราชาปีศาจผู้ทรงพลังคุกเข่าคำนับจ้าวอู่หยางแบบผู้น้อยหรอกหรือ?”

“ราชาปีศาจถึงกับร่ำไห้ ต้อง ต้องเป็นความรู้สึกลึกซึ้งเพียงใด? ก่อนหน้านี้พวกเขามีเรื่องราวอะไรกันแน่?”

“สวรรค์ แม้จะอยู่ตรงหน้า ก็ยังยากจะเชื่อว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นจริง”

“ภาพของราชาปีศาจที่สูงใหญ่ราวกับภูเขากับจ้าวอู่หยางที่มีขนาดเท่าฝ่ามือ ช่างเป็นภาพที่กระทบความรู้สึกจริง ๆ…”

“…”

บางคนตกตะลึง ทั้งอุทานและครุ่นคิด ขณะที่บางคนหวาดกลัว ตัวสั่นเทิ้ม ตื่นตระหนกจนควบคุมตัวเองไม่อยู่

บรรดาผู้ที่เคยคิดว่าจ้าวอู่หยางล่วงเกินราชาปีศาจจนถึงขั้นประณามจ้าวอู่เจียงด้วยวาจาต่อหน้าราชาปีศาจ บรรดานักบวชที่เคยขัดขวางจ้าวอู่หยางตลอดทางที่ชั้นสามสิบ และเหล่านักบวชแห่งสำนักเติมฟ้าที่เคยแค้นเคืองจ้าวอู่หยางเพราะเขาเคยสังหารคนตระกูลหลี่ สังหารหลี่เสินทง ยามนี้ต่างก็ตื่นตระหนกกันไปหมด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน