ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 979

บทที่ 979 เสี่ยวไป๋

เมื่อได้พบกับจ้าวอู่เจียงอีกครั้ง

สิ่งที่มันอยากจะพูดทั้งหมดเหมือนจะไม่สำคัญอีกต่อไป

มันอยากจะพูดว่า…จ้าวอู่เจียง สหายที่ดีของข้า ข้าคิดถึงเจ้า

มันรีบส่งเสียง “บรู้ว”

จ้าวอู่เจียง ไม่ได้รังเกียจว่ามันสกปรก ไม่ได้รังเกียจว่ามันเต็มไปด้วยฝุ่นและโคลน ไม่ได้รังเกียจว่ามันพูดไม่รู้เรื่อง ไม่ได้รังเกียจว่ามันเป็นหมาป่า ไม่ได้รังเกียจว่ามันเคลื่อนไหวเหมือนสัตว์ร้ายและต่ำต้อยเหมือนมด สิ่งที่จ้าวอู่เจียงแสดงออกมาคือความยินดี เขาอุ้มมันเข้าสู่อ้อมอก

มันได้กลิ่นอันคุ้นเคยที่ไม่ได้สัมผัสมานานและกลิ่นที่แตกต่างออกไป

บ้านอยู่ที่ไหนกัน บางทีที่นี่อาจจะเป็นบ้านก็ได้

ในที่สุดมันก็ทนไม่ไหว ส่งเสียงร้องโหยหวนบอกเล่าถึงการถูกทอดทิ้ง

วันเวลาไม่ได้ผ่านไปอย่างเรียบง่าย ในวันหนึ่ง มันได้ออกเดินทางไปยังสำนักศรัทธาษฎรพร้อมกับเสี่ยวหงและญาติมิตรบางคนของจ้าวอู่เจียง วันนั้น เป็นเพียงวันธรรมดาวันหนึ่ง

มันคิดว่า เป็นเพียงความเบื่อหน่ายที่อยู่ในเมืองหลวง จึงออกไปเที่ยวชมภูเขาลำธาร

แต่เมื่อมันมาถึง สำนักศรัทธาษฎร วิ่งเข้าไปอย่างร่าเริง คิดว่าจ้าวอู่เจียงจะตามหลังมา

ทว่าพอหันกลับมามอง กลับเห็นเพียงแผ่นหลัง และเงาร่างที่จากไปของจ้าวอู่เจียง

มันจึงเริ่มตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง มันวิ่งออกไปอย่างสุดกำลัง ชนเข้ากับเกราะป้องกันของสำนักศรัทธาษฎร

แต่มันไม่สนใจ มันต้องการพาจ้าวอู่เจียงกลับบ้าน

มันต้องการบอกจ้าวอู่เจียงว่า… อย่าไป อย่าไปคนเดียว เจ้าจะตายเอา

แต่คำพูดที่ออกมาได้มีเพียงเสียงเห่าหอน มันพุ่งชนเกราะป้องกันไม่หยุด จนศีรษะแตก เลือดไหลนองทั่วหัว

มันต้องการสร้างเสียงให้จ้าวอู่เจียงหันกลับมามอง…ดูสิ สหายของเจ้ากำลังเลือดไหล

มันเพียงต้องการรั้งเขาไว้เท่านั้น

เลือดบดบังดวงตาของมัน ร่างของจ้าวอู่เจียงหายวับไป

ชายชราผู้เป็นนักบวชกล่าวว่า…ความรักทำให้เขาอายุสั้น

ชายชราผู้เป็นนักบวชกล่าวว่า ‘เสี่ยวไป๋เอ๋ย เจ้าต้องจดจำเขาไว้ จ้าวอู่เจียง คนโง่คนนี้ เขาช่างโง่จริง ๆ ยอมอายุสั้นเพราะความรัก เขาจึงตายไป’

‘หลินหลาง สตรีนางนั้นก็โง่เขลาไม่ต่างกัน นางเอกก็เลือกความรัก จึงต้องตาย’

และสำหรับเสี่ยวไป๋ นักบวชชราก็เช่นกัน หลังช่วยผู้คนมากมาย เขาก็กำลังจะตาย นั่นก็เพราะความรักไม่ใช่หรือ?

เสี่ยวไป๋จดจำชื่อนั้นฝังใจ และจะจกจำไปตลอดกาล…เยว่ปู้ฟาน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน