ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 978

บทที่ 978 หมาป่า

เป็นเช่นนั้นที่ได้ผูกพันกัน

จึงเป็นเช่นนั้นที่ได้รู้จักกัน

มันตกตะลึงเมื่อพบว่า จ้าวอู่เจียง มนุษย์ชายผู้นี้ สามารถเข้าใจเสียงหอนของมันได้

ยิ่งไปกว่านั้น จ้าวอู่เจียงเป็นมิตร มันเหมือนได้กลับไปสู่อ้อมกอดที่อบอุ่น

มันไม่รู้สาเหตุ แต่ให้ความสนใจเป็นพิเศษกับชายผู้นี้

ชายผู้อ่อนโยนดั่งหยก ปฏิบัติต่อผู้คนและสรรพสิ่ง ต่อหมาป่าและม้าอย่างอบอุ่น สรรพชีวิตในใต้หล้าล้วนมีชะตากรรม แต่ทุกชีวิตก็ล้วนเปล่งประกาย

หลังจากชายผู้นี้ช่วยเหลือสาวงามอย่างวีรบุรุษก็ได้คุ้มกันมันกับองค์หญิงน้อยกลับไปยังเผ่าอวี้จาง

ข้างกระโจมสีสันสวยงามของเผ่าอวี้จาง ริมลานบรรพบุรุษ

ขุนพลสวรรค์หลินหลางรออยู่ก่อนแล้วเพื่อพบจ้าวอู่เจียง

ด้วยสายตาและความเฉลียวฉลาดของเสี่ยวไป๋ มันมองเห็นความลึกลับได้ในชั่วพริบตา

วันนี้หลินหลางยังมีชีวิตอยู่ อู่เจียงก็ยังมีชีวิตอยู่ โลกนี้จะมีเรื่องบังเอิญขนาดนั้นได้อย่างไร? หลินหลางคงจะแอบชอบอู่เจียงแน่ ๆ!

ความจริงพิสูจน์แล้วว่าเสี่ยวไป๋มีสายตาดีเยี่ยม

วันนั้นจ้าวอู่เจียงจูงเสี่ยวหงจากไป

ดวงตาที่หลินหลางมองส่งมีสายสัมพันธ์ลึกลับ

และในวันนั้นมันก็ให้ขนหมาป่าของมันกับเสี่ยงหงไปหนึ่งกระจุก

ความจริงมันโกหก ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับการคุ้มครองของหมาเทพเจ้า มันเพียงแค่ไม่อยากให้เสี่ยวหงลืมมัน

แม้ว่ามันจะเป็นหมาป่า และเสี่ยวหงเป็นม้า

แต่เสี่ยวไป๋ก็ได้ถือว่าเสี่ยวหงเป็นสหายแล้ว เป็นสหายที่จริงใจ

ไม่เหมือนกับฝูงหมาป่าที่มีแต่การหักหลังกัน หมาป่าตัวเมียที่อยากได้แต่ร่างกายของมัน หรือหมาป่าตัวผู้อยากจะรุมกัดมัน

นับตั้งแต่วันที่จากลา องค์หญิงน้อยกับหลินหลางก็มักจะนึกถึงจ้าวอู่เจียงอยู่เสมอโดยไม่รู้ตัว

และมัน เสี่ยวไป๋ ก็จะคิดถึงจ้าวอู่เจียงเช่นกัน

เพราะมันรู้ว่าจ้าวอู่เจียงปฏิบัติต่อเสี่ยวหงที่เป็นม้า และมัน เสี่ยวไป๋ที่เป็นหมาป่าหิมะด้วยความอ่อนโยนและเคารพอย่างเท่าเทียม ราวกับมองพวกมันสหายร่วมทาง

วันเวลาผ่านไปอย่างเรียบง่าย

สงครามใหญ่กำลังจะเกิดขึ้น

คืนมืดมิด มันได้ยินเสียงอ้อนวอนของหลินหลาง ได้ยินเสียงสวดภาวนาของราชา

ได้ยินว่าตนเองจะถูกทอดทิ้ง เพราะมันเป็นเพียงหมาป่าตัวหนึ่ง ทายาทของหมาป่าเทพเจ้าอะไรกัน มีเพียงสายเลือดบางเบาของเผ่าหมาป่าสวรรค์เท่านั้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน