บทที่ 977 หมาป่ามาแล้ว
มันมีชื่อว่า เสี่ยวไป๋
เป็นหมาป่าหิมะที่อาศัยอยู่ในกระโจมสีสันสดใสใต้เทือกเขาสูงตระหง่าน เป็นทายาทของหมาป่าเทพเจ้าของเขตทุ่งหญ้า
ตอนมันเกิดมา มันถูกอุ้มเข้าสู่อ้อมอกของหญิงสาวคนหนึ่ง และกลายเป็นสัตว์เลี้ยงของนาง
หญิงสาวนามว่า กู่หลีเขอลี่ เป็นธิดาของราชาเผ่าอวี้จาง และเป็นองค์หญิงหญิงแห่งเขตทุ่งหญ้า
กู่หลีเขอลี่ใฝ่ฝันถึงความอุดมสมบูรณ์ ความมั่งคั่ง และความสงบสุขของแคว้นต้าเซี่ยทางตอนใต้ และนางตั้งชื่อให้มันว่า เสี่ยวไป๋ มีความหมายว่า ขาวบริสุทธิ์ไร้ที่ติ หวังให้มันมีชีวิตที่ไร้กังวลและไร้ทุกข์
มันเติบโตมาพร้อมกับหญิงสาว ตั้งแต่เล็กจนโต มันโดดเด่นเหนือหมาป่าทั้งหมด
มันเคยคิดว่าชีวิตจะดำเนินไปอย่างราบรื่นและไร้กังวลเช่นนี้ตลอดไป
แต่การเติบโตมักมาพร้อมกับความยุ่งยาก
มันกลายเป็นหมาป่าหิมะที่แข็งแรง ส่วนหญิงสาวก็เติบโตเป็นสาวงาม
เสี่ยวไป๋เฉลียวฉลาด มันรู้ว่าตัวเองเป็นเพียงหมาป่าหิมะตัวหนึ่ง ตำแหน่งทายาทหมาป่าเทพเจ้าก็เป็นเพียงเกียรติยศที่เผ่ามอบให้แก่มันและหมาป่าหิมะตัวอื่น ๆ และขณธเดียวกันก็เป็นพันธนาการ
พวกมันจำเป็นต้องบุกเข้าสู่แนวหน้าสนามรบ ใช้ชีวิตท่ามกลางเลือด อาวุธ และเปลวเพลิง
หมาป่าหิมะเป็นสิ่งล้ำค่า ต้องทะนุถนอม
แต่นั่นก็เป็นเพียงยามสงบเท่านั้น
เมื่อผู้อาวุโสเผ่าจินจางกับเผ่าอวี้จางได้รับรู้ว่าพวกเขาจะต้องทำสงครามกับต้าเซี่ยอันทรงพลัง ท้องฟ้าที่เคยสดใสก็เหมือนถูกปกคลุมด้วยม่านหมอกเทาทึม หมาป่าหิมะยังคงเป็นสิ่งล้ำค่า แต่ก็ไม่ใช่สิ่งล้ำค่าอีกต่อไป
หมาป่าก็เป็นเพียงหมาป่า ยิ่งเมื่อผู้คนกล่าวถึงธรรมชาติอันชั่วร้ายของหมาป่า หมาป่ายิ่งเป็นเพียงหมาป่า ไม่อาจเทียบได้กับชาวเขตทุ่งหญ้า
แต่ภายหลังมันถึงได้พบว่า ไม่ใช่แค่หมาป่าที่ต่ำต้อยกว่ามนุษย์
ผู้คนจำนวนไม่น้อยก็ต่ำต้อยกว่ามนุษย์ด้วยกัน กู่หลีเขอลี่ในฐานะองค์หญิงถูกบังคับให้แต่งงานกับองค์ชายของเผ่าจินจาง กงปู้หนีหม่า
และวันนั้นก็เป็นหนึ่งในวันที่หนาวเหน็บที่สุดของฤดูหนาวของเขตทุ่งหญ้า
หิมะขนห่านโปรยปรายทั่วฟ้าเหมือนเช่นทุกวัน
เสี่ยวไป๋คิดว่า วันนี้ก็เป็นเพียงวันธรรมดาอีกวัน เพราะไม่ใช่มันที่ต้องแต่งงาน มันไม่สามารถตัดสินใจได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการกังวลใจ
ทว่าวันเหมือนจะธรรมดาก็กลายเป็นทางแยกสำคัญที่สุดในชีวิตของมัน ไม่มีวันไหนสำคัญเท่ากับวันนี้อีกแล้ว
วันนั้นมันทำหน้าที่เป็นพาหนะของกู่หลีเขอลี่ พานางและคนเผ่าอวี้จางไปยังเผ่าจินจาง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า