ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 990

บทที่ 990 ผู้ที่มีความพอใจจึงจะมีความสุข

“บาดเจ็บหรือ?” หลู่เสี่ยวจินขมวดคิ้ว

“ใช่แล้ว” กู้เหนียนหยวนเลือกคำพูดอย่างระมัดระวัง

“บ้านเกิดของพวกข้าเป็นเพียงหมู่บ้านเล็ก ๆ ไม่มีใครรู้จัก วันหนึ่งมีโจรร้ายบุกเข้ามา หมายจะปล้นข้าวของและฆ่าชาวบ้านของพวกข้า จ้าวอู่หยางจึงต่อสู้กับพวกมัน และได้รับบาดเจ็บสาหัสมาก”

กล่าวถึงเรื่องนี้ ดวงตาของกู้เหนียนหยวนเอ่อล้นด้วยน้ำตา จมูกของนางรู้สึกแสบขึ้นมาเล็กน้อย

“เขาเป็นห่วงพวกข้า จึงให้พวกข้าจากไปก่อน หลังจากนั้นก็ไม่ได้พบกันอีก กระทั่งได้พบกันอีกครั้งคราวนี้”

หลู่เสี่ยวจินมองดวงตาแดงเรื่อและเปียกชื้นของศิษย์น้อง นางกล่าวด้วยความลำบากใจ

“ศิษย์น้อย ข้าไม่ได้ตั้งใจจะถาม…” นางได้ยินเรื่องราวอันขมขื่นในอดีตบางอย่างจากคำพูดที่เรียบง่ายของกู้เหนียนหยวน

กู้เหนียนหยวนเม้มริมฝีปากสีแดง ดวงตากะพริบ แล้วกล่าวว่า “ข้ารู้ว่าศิษย์พี่หลู่อยากรู้เรื่องราวในอดีตของเขา”

“โอ้ ไม่ ไม่ คือข้าแค่…” หลู่เสี่ยวจินหลบสายตา

“ศิษย์พี่หญิงหลู ตลอดทางที่ท่านมองเขา ข้าก็เคยเห็นสายตาแบบนั้นมาก่อน” กู้หนานหยวนเม้มปากเล็กน้อยก่อนจะยิ้มหวาน “มี…มากมายเหลือเกิน…”

หลู่เสี่ยวจินไม่รู้จะพูดอย่างไรดี นางเป็นคนฉลาดและมีวรยุทธ์สูงส่ง แต่ในเรื่องความรักชายหญิง นางยังคงตื้นเขินนัก

“หลู่ศิษย์พี่ เจ้าเป็นคนดีมาก ทั้งรูปโฉมงดงาม ตระกูลดี การที่เขาได้พบเจ้า นับว่าโชคดีนัก” กู้เหนียนหยวนกล่าวอย่างจริงจัง แย้มยิ้มบริสุทธิ์

พอได้ยินคำพูด และเห็นความจริงจังของกู้เหนียนหยวน หลู่เสี่ยวจินไม่รู้จะตอบอย่างไร นางขมวดคิ้วแล้วกล่าวว่า

“เจ้ากับเขามีความรู้สึกลึกซึ้งถึงเพียงนี้ ข้า…”

กู้เหนียนหยวนยกยิ้ม แล้วส่ายศีรษะพลางกล่าวอย่างซุกซน ทว่าแฝงไว้ด้วยความจริงจัง

“ไม่ใช่ แน่นอนว่าข้าเป็นของเขา แต่เขา แม้บางครั้งจะเป็นของข้าทั้งหมด แต่ไม่ใช่ของข้าทั้งหมด ทว่าแค่นี้ก็พอแล้ว รู้จักพอก็มีความสุข หาไม่ เขาเป็นของข้าเพียงผู้เดียวก็คงไม่ดีนัก ด้วยเขาจะคอยติดตามข้า และยังจะส่งผลกระทบต่อความเร็วในการฝึกฝนกระบี่ของข้า คงน่าเสียดายไม่น้อย”

ความตายของคนหนึ่ง สำหรับโลกใบนี้ เป็นเพียงแค่การเพิ่มหลุมศพอีกหนึ่งหลุม แต่สำหรับผู้ที่พึ่งพาอาศัยกัน นั่นคือการที่โลกทั้งใบถูกฝังอยู่ในหลุมศพ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน