ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 995

บทที่ 995 กระจกเซวียนหยวน

สวรรค์และพื้นพิภพเหมือนจะพลิกกลับทันทีที่เสี่ยวไป๋พบปัญหา

จ้าวอู่เจียงกับเสี่ยวไป๋ร่วงหล่นลงสู่ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวระยิบระยับ

เหนือศีรษะของพวกเขา ลาวาร้อนระอุไหลเอื่อย สะพานโซ่เหล็กทอดยาวคดเคี้ยว

บนโลงศพที่ถูกพันด้วยโซ่ ยันต์ต่าง ๆ เหมือนจะได้รับผลกระทบจากแรงโน้มถ่วง หรืออาจเป็นเพราะเวลาที่ผ่านมานานเกินไปจนสูญเสียประสิทธิภาพ ยันต์ร่วงหล่นกระจัดกระจายสู่ท้องฟ้าดาวพร่างพราย

จ้าวอู่เจียงพบว่าสวรรค์และพื้นพิภพพลิกกลับ เขาพยายามเค้นพลัง แต่พลังของกลับถูกท้องฟ้ากลืนกินไปในพริบตา สายลมหวีดหวิวอยู่ข้างหูของเขา กระแสลมพัดแรงพองตัว เสื้อคลุมสีดำของเขาส่งเสียงดัง

เสี่ยวไป๋ร้องครวญคราง

ภาพอันน่าขนลุกนี้ทำให้มันตกใจจนสติแตก

ไม่รู้ว่าร่วงหล่นลงมานานเท่าใด กระทั่งสะพานโซ่เหล็กในสายตาของจ้าวอู่เจียงเหลือเพียงเส้นบางราวกับด้ายฝ้าย โลงศพที่ถูกพันด้วยโซ่ทองสำริดกลายเป็นเพียงจุดเล็ก ๆ

เพล้ง! เพล้ง!

เสียงดังขึ้นสองครั้งติดราวเสียงแก้วแตกดังกังวานไปทั่ว

หลังจ้าวอู่เจียงกระแทกเข้ากับสิ่งที่เย็นเฉียบ

เขาตกใจ ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวไม่ใช่ท้องฟ้าจริง ๆ แต่กลับเป็นกระจกบานหนึ่ง

เขาลุกขึ้น ร่างสั่นเทา ใต้เท้าคือความมืดมิดไร้ขอบเขต รอบด้านเป็นเศษกระจกแตกลอยอยู่กลางอากาศ

เหมือนว่าเมื่อครู่เขากับเสี่ยวไป๋ตกลงมาและทำให้กระจกที่สะท้อนท้องฟ้าแตกกระจาย เสี่ยวไป๋ลอยอยู่กลางอากาศ ราวกับว่ากำลังว่ายน้ำ กวัดแกว่งแขนขาไปมา

เศษกระจกใสราวกับผลึกแก้วปลิวว่อน พุ่งผ่านร่างวิญญาณของจ้าวอู่เจียง

หยดเลือดสีม่วงแดงค่อย ๆ หยดลงสู่ความมืดมิดไร้ขอบเขตเบื้องล่าง

ฟ้าดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง เศษกระจกแตกรอบด้านหยุดนิ่งกลางอากาศชั่วขณะ

แล้วเศษกระจกก็เหมือนจะถูกจ้าวอู่เจียงดึงดูด เศษกระจกไหลเข้ามาแล้วหมุนวนอยู่รอบตัวเขาไม่หยุด แล้วค่อย ๆ กลายเป็นแสงสีดำพุ่งเข้าสู่มือของจ้าวอู่เจียง แล้วเปลี่ยนรูปเป็นกระจกทองสำริดขนาดเท่าฝ่ามือ กระจกเงาแตกร้าวเป็นส่วนใหญ่ ตรงรอยแตกคือความมืดมิดที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นบึ้ง

กลิ่นอายยิ่งใหญ่ที่แผ่ออกมาจากกกระจกทำให้วิญญาณสั่นสะท้าน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน