ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 994

ตอนที่ 994 โลกกลับหัวกลับหาง ร่วงหล่นสู่ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว

สายฟ้าสีดำพุ่งออกมาจากวัง กลับคืนสู่มือของจ้าวอู่เจียง

ภาพวาดบนผนังในวังยังคงชัดเจนอยู่ในความทรงจำของเขา

เหมือนว่าผู้คนของเผ่าโหย่วอวี๋ต้องการจะบอกความลับบางอย่างแก่คนรุ่นหลัง

แต่อาจจะไม่สามารถพูดออกมาตรง ๆ ได้จึงทิ้งความลับไว้ในรูปแบบอื่น

จ้าวอู่เจียงสูดหายใจลึก ไม่ได้ก้าวเข้าไปข้างในต่อ แต่หันหลังจากไป เสี่ยวไป๋เต็มไปด้วยความสงสัย แต่มันรู้ดีว่าจ้าวอู่เจียงทำเช่นนี้ย่อมมีเหตุผล

มันจึงเดินตามไปแต่โโยดี

หนึ่งคนหนึ่งตัวเคลื่อนที่ต่อไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากเคลื่อนที่มาได้เกือบลี้ จ้าวอู่เจียก็พบวังใหญ่ที่ลอยอยู่เหนือลาวาอีกแห่งหนึ่งข้างสะพานโซ่เหล็ก

เขาทำเหมือนเดิม ใช้พลังสายฟ้าเข้าไปตรวจสอบข้างใน ภายในโถงใหญ่ สิ่งของต่าง ๆ แทบไม่แตกต่างจากโถงก่อนหน้านี้ เกือบทั้งหมดเป็นเครื่องทองสำริดและเครื่องปั้นดินเผา

ชั้นสองก็เช่นกัน มีภาพวาดมากมายเรียงรายอยู่

สิ่งเดียวที่ทำให้ข้าประหลาดใจก็คือภาพวาดเหล่านี้ ตอนแรกเขาคิดว่าเนื้อหาจะต่อเนื่องจากโถงก่อนหน้าอย่างน้องตัวเลขก็คงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

แต่เขากลับพบว่า เนื้อหาของภาพจิตรกรรมฝาผนังเหมือนกับโถงก่อนหน้าทุกประการ และตัวเลขหยุดอยู่ที่หนึ่งร้อยยี่สิบห้าเท่านั้น จ้าวอู่เจียงมองดูเนื้อหาแล้วออกเดินทางต่อ

หลังจากเหาะมาสองลี้ ทั้งเขาและเสี่ยวไป๋ก็ยังไม่เห็นปลายของสะพานโซ่เหล็ก

ส่วนวังใหญ่ที่เหมือนกัน พวกเขาได้เห็นอีกสองวัง

หากไม่ใช่เพราะเครื่องบูชาทองสำริดและเครื่องปั้นดินเผาที่วางอยู่บนชั้นหนึ่งของแต่ละวังมีการจัดวางและระดับความเสียหายที่แตกต่างกัน เขาคงคิดว่าตนเองกำลังเหาะวนอยู่ที่เดิม

เสี่ยวไป๋ที่อยู่ข้างกายจ้าวอู่เจียงกระโดดโลดเต้น มันอาจจะหงุดหงิดจากการสำรวจมานาน จู่ ๆ ก็จ้องมองลาวาที่อยู่ใต้เท้า แล้วพึมพำว่า

“ข้าจะดูว่าเป็นอย่างไรกันแน่?”

มันกระโจนลงไปในลาวา แล้วชั่วขณะต่อมาก็พุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว ขนทั่วร่างมีควันลอยฟุ้ง มันถูกลวกจนร้องโหยหวนราวกับผีร้องไห้หมาหอน

“พี่ใหญ่ ลาวาเป็นของจริง” มันพูดด้วยความหวาดกลัว

จ้าวอู่เจียงยกมือขึ้นกุมหน้าผาก “ข้าเห็นได้”

หนึ่งคนหนึ่งหมาป่าเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว กระทั่งผ่านวังทองสำริดมาเก้าหลัง พวกเขาก็เหมือนจะมาถึงจุดสิ้นสุด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน