ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 993

บทที่ 993 ภาพจิตรกรรมฝาผนัง

จ้าวอู่เจียงและเสี่ยวไป๋ใช้วิชายุทธ์เหาะลอยไปยังวังใหญ่ที่ลอยอยู่เหนือลาวาใกล้สะพานเหล็ก

เกือบทั้งวังถูกแกะสลักด้วยลวดลายอันซับซ้อนหลากหลายรูปแบบ

ประตูวังเปิดกว้างอยู่ตลอดเวลา ราวกับกำลังรอคอยการก้าวเข้าไปของจ้าวอู่เจียงและเสี่ยวไป๋

จ้าวอู่เจียงยืนอยู่หน้าประตูวัง นิ้วมือวาดอักขระสายฟ้าในอากาศ

แล้วอักขระสายฟ้าหลอมรวมเข้าไปในมือของเขา

ซ้ายของเขาถูกห่อหุ้มด้วยสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์สีเงินขาว ส่วนมือขวาเป็นสายฟ้าพื้นดินสีดำสนิทดั่งหมึก

เขาผลักฝ่ามือทั้งสองออกไป พุ่งเข้าโจมตีไปยังด้านในวัง

สายฟ้าสีดำสนิทเส้นหนึ่งส่งเสียง ชั่วพริบตาก็เข้าไปในวัง

จ้าวอู่เจียงตัดสินใจสำรวจดู แล้วเข้าไป

เขาอาศัยสายฟ้าสีดำสนิท เคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว ภายในมหาวิหารห้องโถงใหญ่มีสองชั้น ชั้นแรกเต็มไปด้วยเครื่องสำริดนานาชนิด รวมถึงเศษชิ้นส่วนของเครื่องปั้นดินเผาบางส่วน

เมื่อขึ้นไปถึงชั้นที่สอง บนผนังของห้องโถงมีภาพแกะสลักมากมาย

จ้าวอู่เจียงมองตามฟ้าไป แต่จู่ ๆ ก็ชะงัก แล้วหันกลับมามองอีกครั้ง

ภาพเหล่านี้คล้ายกับที่เคยเห็นมาก่อน แต่ความจริงแตกต่างมาก

ก่อนหน้านี้ล้วนเป็นภาพดอกไม้ นก แมลง ปลา และภาพการบูชาของบรรพบุรุษ ซึ่งทั้งหมดไม่สมบูรณ์ ภาพวาดหนึ่งภาพ บรรยายถึงเนื้อหาหนึ่งเรื่อง

แต่ภาพที่สลักอยู่บนผนังชั้นสองของวังใหญ่กลับบรรยายถึงเรื่องราวที่ต่อเนื่องและสมบูรณ์

จ้าวอู่เจียงมองภาพทีละภาพ ดวงตาค่อย ๆ หรี่ลง

เรื่องราวบนภาพจิตรกรรมบนผนังบอกเล่าเรื่องราวของเผ่าโหย่วอวี๋

เผ่าโหย่วอวี๋กำลังจัดพิธีบวงสรวงครั้งใหญ่ เด็กหนุ่มคนหนึ่งรับชามที่ญาติพี่น้องยื่นมาให้ แล้วดื่มของเหลวในชามจนหมดในคราวเดียว

แล้วเด็กหนุ่มก็นั่งลงบนพื้น เหมือนว่ากำลังหลับตาพักผ่อนจิตใจ หรืออาจกำลังรอคอยบางสิ่งบางอย่าง

ส่วนญาติพี่น้องคนอื่น ๆ ก็ล้อมอยู่รอบตัวเด็กหนุ่ม ร้องรำราวกับกำลังบูชาเด็กหนุ่ม เหมือนท่องคาถาบางอย่างอยู่

สีหน้าของญาติพี่น้องแต่ละคนแตกต่างกันไป

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน