ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 992

บทที่ 992 กลุ่มดาวกระบวยใหญ่

จ้าวอู่เจียงยืนอยู่ตรงจุดเชื่อมต่อระหว่างลานเสาหินและสะพานโซ่เหล็ก เงยหน้ามองท้องฟ้าเบื้องบน

แสงดาวระยิบระยับอย่างงดงาม

ช่างเป็นการออกแบบที่ยิ่งใหญ่ สุสานโบราณแห่งนี้ซ่อนท้องฟ้าไว้อย่างแนบเนียน

แตกต่างอย่างมากจากสุสานโบราณที่ถูกฝังลึกใต้ดินตามที่เขาจินตนาการ

เขากะพริบตา รู้สึกราวกับจับบางสิ่งบางอย่างได้ เขาจ้องมองท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวอย่างตะลึงงัน

ดวงดาวหลายดวงส่องสว่าง ประกอบกันเป็นรูปทรงคล้ายกระบวยที่ไม่สมมาตร

“จ้าวอู่เจียงพึมพำเบา ๆ อย่างไม่อยากเชื่อสายตา “เหยากวาง ไคหยาง อวี้เหิง เทียนเฉวียน เทียนจี เทียนเสวียน เทียนซู…”

เหมือนกับกลุ่มดาวกระบวยใหญ่ที่เขาเคยเห็นตอนเงยหน้ามองท้องฟ้าสมัยยังเด็กแทบจะไม่มีผิดเพี้ยน

ไยท้องฟ้าในสุสานโบราณของเผ่าโหย่วอวี๋ถึงมีกลุ่มดาวกระบวนใหญ่?

จ้าวอู่เจียงเซถอยหลังไปสองสามก้าว

หมายความว่า ยุคโบราณที่เขารู้จักตอนนี้กับเผ่าโหย่วอวี๋ที่เขารู้จักในโลกสีน้ำเงิน แคว้นหัวเซี่ย เป็นเผ่าโหย่วอวี๋เดียวกัน?

ภายในสมองของเขาคาดเดาไปต่าง ๆ นานา

โลกคู่ขนานหรือ?

อารยธรรมโบราณที่หายไปในประวัติศาสตร์?

ยุคตำนานของสามจักรพรรดิและห้าราชาไม่ได้จบลง แต่สืบทอดต่อในอีกที่หนึ่ง?

โลกที่เขาอยู่ตอนนี้เป็นดาวดวงหนึ่ง อยู่ใกล้กับระบบสุริยะพอดี?

หรือว่าเขายังอยู่บนโลกสีน้ำเงิน เพียงแต่อยู่ในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์บางแห่งที่คนส่วนใหญ่ไม่รู้จัก?

เป็นสถานที่ลึกลับบางแห่งของเขาคุนหลุน?

ดินแดนชางอู่?

หรือบางแห่งของเทือกเขาเทียน? หรือว่ายุคเทพนิยายที่เขารู้จัก แท้จริงแล้วเป็นเพียงช่วงเวลาที่ผู้แข็งแกร่งจากโลกใบนี้บังเอิญเดินทางไปยังดาวสีน้ำเงิน และถูกบรรพบุรุษโบราณของดาวสีน้ำเงินจับภาพและบันทึกไว้?

ความคิดอันซับซ้อนและไม่สิ้นสุดหลากหลายแวบผ่านในห้วงความคิดของจ้าวอู่เจียง

เขาไม่สามารถหาคำอธิบายที่สมเหตุสมผลได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน