ค่ำคืนนั้น นิยาย บท 19
สรุปบท มีดโกนเคลือบน้ำผึ้ง: ค่ำคืนนั้น
อ่านสรุป มีดโกนเคลือบน้ำผึ้ง จาก ค่ำคืนนั้น โดย Xmaniac
บทที่ มีดโกนเคลือบน้ำผึ้ง คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยายสำหรับผู้ใหญ่ ค่ำคืนนั้น ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Xmaniac อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
เธอวางมืออีกข้างลงบนมือใหญ่ของเขาแล้วบีบกลับไปเบาๆ
“ ขอบคุณนะคะคุณติณ โชคดีของแพรที่เจอคุณในคืนนั้น ”
“ ยินดีครับ ” เขาตอบกลับมายิ้มๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบศีรษะเธอเบาๆ อย่างเอ็นดูแล้วดึงกลับไปวางที่พวงมาลัยรถเพื่อประคองมันต่อไป
เธอลอบมองใบหน้าหล่อเหลาจากด้านข้างหลายครั้งหลายครา เขาหล่อ เธอยอมรับ นั่นเป็นลักษณะกายภาพที่ผู้หญิงที่ไหนเห็นก็อดที่จะมองไม่ได้
แต่สิ่งที่เขาดึงดูดเธอได้มากกว่านั้นคือการแสดงออกของเขาที่มีต่อเธอ ความเห็นอกเห็นใจ เอื้ออาทร นุ่มนวลอ่อนโยน
สิ่งเหล่านี้ราวกับน้ำผึ้งหวานล้ำ ในขณะเดียวกันมันก็เปรียบดังน้ำผึ้งที่เคลือบอยู่บนมีดโกนคมกริบ หากเผลอเชยชมกับรสชาติของมันอย่างลืมตัว ก็จะโดนมีดโกนบาดเป็นแผลลึกจนเจ็บปวด
อย่าได้เผลอใจเกินเลย เขากับเธอแค่เจ้านายลูกน้อง แค่ผู้ซื้อผู้ขายเท่านั้น แพรวา
หญิงสาวบอกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า...
ไม่นานเขาก็ขับมาถึงปากซอยบ้านที่เธอบอกให้จอด แต่บนรถของเขาไม่มีร่ม ข้างนอกฝนก็ตกปรอยๆ แถมเสื้อเชิ้ตของเธอก็สีขาวเสียด้วย และเขารู้ดีว่าเมื่อเปียกแล้วมันจะรัดรูปแนบเนื้อจนเห็นส่วนสัดอวบอัดเย้ายวนของเธอ
ไม่ได้โว้ย ของของเขา เขาหวง !
“ คุณติณจอดตรงนี้แหละค่ะ ”
“ เดินเข้าไปอีกลึกไหม ”
“ ประมาณเจ็ดแปดร้อยเมตรค่ะ ”
“ ทำไมไม่ให้ผมขับเข้าไปล่ะ ”
“ มันเป็นซอยแคบๆ แถมสองข้างทางยังมีของวางระเกะระกะ อย่าเข้าไปเลยนะคะ สลัมน่ะค่ะคุณติณ มันไม่ได้มีระเบียบเรียบร้อยนัก ”
“ ถ้างั้นผมจะจอดรถทิ้งไว้ริมถนนแล้วเดินเข้าไปกับคุณ ใช้สูทคลุมไป น่าจะกันฝนได้บ้าง ”
ฝนเริ่มลงเม็ดแรงขึ้น แม้ยังไม่หนาหนักแต่ผู้คนในซอยก็เข้าไปซุกตัวอยู่ในบ้านเพื่อหลบฝน ซึ่งแพรวาคิดว่ามันเป็นเรื่องโชคดีเหลือเกิน ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะเห็นว่าเจ้านายเดินเข้าไปส่ง เธอขี้เกียจตอบคำถาม ไหนจะคำนินทาของพวกชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านอีก
ไม่นานก็ไปถึงบ้านของเธอซึ่งเป็นห้องสี่เหลี่ยมน่าจะไม่เกินแปดคูณหกเมตร แม้มันจะเล็กมากแต่เจ้าของบ้านได้ดูแลจัดเก็บไว้อย่างเรียบร้อย เปิดประตูเข้าไปจะเจอตู้รองเท้าพลาสติกอยู่ด้านซ้าย ลึกเข้าไปคือโต๊ะกินข้าว ฝั่งขวาเป็นห้องนอนซึ่งไม่มีห้องจริงๆ แต่ใช้ตู้เสื้อผ้ากั้นไว้ ด้านหลังคือครัวและห้องน้ำ
ติณภพยืนจ้องห้องนั้นอย่างลืมตัว มันเล็กกว่าห้องน้ำที่บ้านของเขาเสียอีก
เม็ดฝนเริ่มหนาหนัก จู่ๆ ที่กลางบ้านก็มีน้ำหยดลงมา และเธอก็รีบวิ่งไปหากะละมังมารอง แต่มันไม่ได้รั่วแค่จุดเดียว ดังนั้น พักเดียวทั่วบ้านของเธอก็มีกะละมังรองอยู่ห้าใบ
“ เชิญคุณติณนั่งที่เก้าอี้ก่อนนะคะ ขอโทษสำหรับความคับแคบ แถมยังหลังคารั่วด้วย ”
“ ไม่เป็นไรเลยครับ ” เขาว่าพลางเดินไปนั่งที่เก้าอี้
“ แพรบอกคุณแล้วไงว่าอย่าให้ส่งแค่ปากซอย อย่าเดินเข้ามา คุณก็ไม่เชื่อ เดี๋ยวแพรไปเอาน้ำมาให้ดื่มนะคะ คุณติณไม่ต้องกังวลว่าจะสกปรกนะ แพรดูแลบ้านให้สะอาดอยู่เสมอ ” เธอพูดพลางจะเดินไปรินน้ำมาให้ หากยังไม่ได้ทันได้ไปเพราะเขาคว้าข้อมือของเธอแล้วดึงให้มานั่งบนตักเสียก่อน
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ค่ำคืนนั้น
สนุก พระเอกน่ารักสุดๆ...
แต่ในหัวเขามันลืมเธอไม่ได้ "ไอ้ลูกชายมันร่ำร้องอยากจะลงหลุม" โอ้ยยยยยเอ็นดูวววว คิดได้ไง😆😆😆...
น่ารักดีคะ ถ้าเติมเนื้อเรื่องอีกนิดจะสมบูรณ์แบบมากๆๆคะ...