ค่ำคืนนั้น นิยาย บท 20

“ แพรวา ”

“ คะ ”

“ ผมไม่ได้รังเกียจอะไรคุณเลยนะ พูดจริงๆ แถมผมยังนับถือคุณเสียอีกที่ต่อสู้เพียงลำพังจนเติบโตได้ขนาดนี้ ”

“ บนโลกนี้มีใครหลายคนที่ลำบากกว่าแพรเยอะ พวกที่บ้านช่องไม่มีอยู่ ข้าวไม่มีกิน งานไม่มีทำ แพรเลือกที่จะคิดบวกดีกว่าที่จะไปจมจ่อม ตัดพ้อกับชีวิตให้ยิ่งทุกข์ ”

“ แม้คุณจะยังอายุไม่เยอะแต่มีทัศนคติการมองโลกเหมือนผู้ใหญ่ มีวุฒิภาวะเกินตัว แบบนี้ป๊ากับคุณแม่ของผมคงชอบแน่ๆ ”

“ หืม เกี่ยวอะไรกับคุณพ่อคุณแม่ของคุณล่ะคะ ”

“ เอิ่ม... เปล่าหรอก ก็แค่รู้สึกดีน่ะที่ได้พนักงานหนึ่งคนที่มีทัศนคติดีๆ เข้ามาเป็นฟันเฟืองหนึ่งในบริษัท ”

เขารีบแก้ตัวเพราะไอ้ที่เมื่อครู่พูดไปก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะนึกถึงพ่อกับแม่ทำไม

“ แพร ”

“ ขา ”

“ ไปอยู่ที่เพนท์เฮ้าส์ของผมนะ ผมมีอยู่หลายที่ ”

“ ทำไมล่ะคะ ”

“ ผู้หญิงตัวคนเดียวมาอยู่ในที่แบบนี้ผมห่วงสวัสดิภาพ ไม่ได้หมายความว่าผมดูถูกคุณนะ แต่เท่าที่คุณเล่าก็คือมีทั้งคนติดเหล้าติดยาอะไรต่ออะไร ผมอดห่วงไม่ได้ ”

“ แพรมีแพลนอยู่แล้วค่ะว่าจะหาผ่อนซื้อบ้านหรือทาวน์เฮาส์สักหลังเล็กๆ หลังจากที่ได้เงินเดือนแล้ว ”

“ เก็บเงินไว้ก่อน ระยะนี้ก็ไปอยู่ที่ของผมไปก่อน ไป เก็บของ ”

“ ฮะ ! ตอนนี้เลยเหรอคะ ”

“ อืม ผมไม่สบายใจน่ะ ไม่อยากให้ลูกน้องในบริษัทมีความเป็นอยู่สุ่มเสี่ยงแบบนี้ ”

“ ตอนนี้คงยังไม่ได้หรอกค่ะ มันปุบปับไป ”

“ เอาแต่ของจำเป็นก็พอ อยากได้อะไรเดี๋ยวผมซื้อให้ใหม่ทั้งหมด ”

แพรวาได้แต่ยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น เขาจึงออกคำสั่งเสียงเข้ม

“ เดี๋ยวนี้แพรวา ”

“ เอ่อ... ค่ะ ”