ค่ำคืนนั้น นิยาย บท 23

เมื่อเธอพูดจบ เขาก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา ทำให้เธอต้องเงยหน้าขึ้นมองอย่างแปลกใจว่าทำไมเขาไม่ตอบอะไรกลับมา และเธอก็พบว่าเขากำลังจ้องมองมาอยู่แล้ว จึงเดาเอาว่าคำพูดของเธอทำให้เขาไม่พอใจอยู่หรือเปล่า

“ เอ่อ แพรขอโทษนะคะถ้าพูดอะไรผิดไป แพรทราบว่าคุณมีเงินเยอะ แต่คือแค่รู้สึกว่าแพรมาอาศัยอยู่ที่นี่ ก็ไม่ควรที่จะอยู่เฉยๆ ”

“ ผมไม่อยากให้แพรเหนื่อย ”

“ มันไม่ได้เหนือบ่ากว่าแรงอะไรเลยนี่คะ อยู่ที่บ้านแพรก็ทำเองทุกวัน ต่างกันก็ตรงที่ที่นี่ใหญ่เบ้อเร่อบะร่ากว่าบ้านแพรเท่านั้น ” เขายิ้ม พักนี้พึ่งรู้สึกตัวว่ายิ้มบ่อยเมื่อได้อยู่กับเธอ

“ โอเค ถ้าแพรยืนยันอย่างนั้นก็ตามใจ แต่ถ้าวันไหนเหนื่อยก็ไม่ต้องทำหรอกนะ มันไม่ได้สกปรกอะไรนัก ”

“ ค่ะ ”

“ ไปอาบน้ำกัน ”

“ คุณอาบก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวแพรขอเก็บของก่อน ”

“ งั้นก็ได้ ” เขาว่าก่อนจะเข้าไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ สิบนาทีต่อมาเขาก็ออกมาด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันเอวสอบ

“ เรียบร้อยแล้ว ”

“ งั้นแพรขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ ” เธอว่าก่อนจะเดินผ่านหน้าเขาไปทำธุระส่วนตัวบ้าง

เขาเดินเข้าไปในห้องนอนก็พบว่าทั้งเตียงนอน ทั้งผ้าผ่อนที่โยนกองไว้ตั้งแต่เมื่อคืนถูกจัดเก็บเป็นระเบียบเรียบร้อย เดินไปที่ห้องแต่งตัวก็พบว่าเธอยังไม่ยอมเอาเสื้อผ้าออกมาแขวน เปิดออกก็พบว่ามันถูกพับเก็บอย่างเรียบร้อยในกระเป๋าของเธอใบนั้น

เธอมีความเป็นแม่บ้านแม่เรือนสูง แถมยังรู้จักใช้จ่ายอย่างประหยัด ไม่งอมืองอเท้า ไม่ฉกฉวยเอาเปรียบใคร แถมรู้จักบุญคุณคนอีกด้วย

ไอ้แบบนี้คุ้นๆ ว่าป๊าเคยสอนอยู่บ่อยๆ

‘ ถ้าลูกเจอผู้หญิงแบบนี้นะติณ รีบเลย รีบปล้ำเอาทำเมียเลย เหมือนที่ป๊าปล้ำแม่ลื้อนี่แหละ ได้มาแล้วคุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม ’

ตอนนั้นเขาก็ได้แต่หัวเราะเพราะคิดว่ามันเป็นมุกตลกของป๊า แต่ตอนนี้ชักจะเริ่มเห็นเป็นเรื่องจริงจังขึ้นมาบ้างแล้ว

ยิ่งเมื่อตอนที่เขากำลังจะออกจากบ้านแล้วเธอมาจูบลา มันก็ยิ่งทำให้เขาเริ่มรู้สึกว่า การอยู่ตัวคนเดียวมาตลอดมันก็อิสระดี แต่การอยู่แบบมีใครสักคนมาคอยดูแลมันดันรู้สึกดีกว่า

หรือจะลองมีเมียดูสักทีวะ ติณภพ ?!

เที่ยงครึ่ง

หลังจากที่พาป๊ากับแม่และญาติไปทำบุญเสร็จสรรพ ทั้งหมดก็พากันไปรับประทานอาหารในภัตตาคารอาหารจีนแห่งหนึ่ง ขณะกำลังสนทนากันอย่างออกรสนั้น โทรศัพท์มือถือของติณภพก็มีเสียงสัญญาณเรียกเข้าดังขึ้น เมื่อเห็นชื่อคนโทรเข้าเขาก็ยิ้มออกมา

“ ขอตัวรับสายแป๊บนึงนะครับ ” เขาขออนุญาตกับทางครอบครัวแล้วเดินปลีกตัวออกมาจากโต๊ะ

“ ใครโทรมานะ ยิ้มแฉ่งเชียว ไม่ใช่ลูกแม่จะแอบมีแฟนเหรอ ” ป๊าของเขาโน้มตัวไปกระซิบกับภรรยา

“ อย่างตาติณเนี่ยนะจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตน ”

“ ถ้าอย่างนั้นแพรจะทำกับข้าวไว้รอนะคะ ”

“ นี่ผมจะมีเชฟส่วนตัวเหรอเนี่ย ”

“ ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ แพรแค่พอทำได้ คุณติณอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมคะ ”

“ ผมกินได้หมดแหละ ถ้าเป็นฝีมือแพร ”

ปลายสายแอบยิ้มจนแก้มแทบแตกแต่ก็ต้องเก็บอาการเอาไว้

“ งั้นแค่นี้นะคะ แพรไม่บอกละกันว่าจะทำอะไร เอาไว้เซอร์ไพรส์คุณติณ ”

“ แทบรอเวลากลับบ้านไม่ไหวแล้ว อยากกินทั้งข้าว อยากกินทั้งแพร ”

“ งั้นแค่นี้นะคะ ”

“ คิดถึงครับ ”

“ คิดถึงเหมือนกันค่ะ ” เธอตอบกลับมาก่อนกดวางสายแล้วยิ้มไม่หุบ ซึ่งเขาก็เป็นเช่นเดียวกัน

และเมื่อหมุนตัวกลับมาจะเดินเข้าไปรับประทานอาหารต่อก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อเจอเข้ากับใครคนหนึ่งซึ่งยืนอยู่ด้านหลัง