ค่ำคืนนั้น นิยาย บท 5

คืนนั้น หลังจากเซ็กส์อันเร่าร้อนตอนกลางคืน แพรวารู้สึกตัวในเวลาตีสี่กว่าเพราะความต้องการขับถ่ายของเสียทางร่างกาย เมื่อจัดการธุระส่วนตัวพร้อมล้างหน้าล้างตาสวมเสื้อผ้าเรียบร้อย เธอก็ยืนมองร่างสูงใหญ่ที่นอนคว่ำอยู่บนเตียง ผ้าห่มคลุมอยู่แค่ช่วงบั้นท้ายตึงแน่นต่ำลงมา อวดท่อนบนเปลือยเปล่าทั้งแผ่นหลังและท่อนแขนแข็งแรง

แล้วเธอก็ตัดสินใจจากมาเงียบๆ โดยที่ไม่ได้บอกลา ไม่แม้แต่จะรู้ชื่อของกันและกัน แต่แบบนั้นมันดีที่สุดแล้ว เพราะเธอเองก็ไม่ได้โลกสวยเกินกว่าที่จะคิดเข้าข้างตัวเองว่าหากเป็นสถานการณ์จริงๆ ที่ไม่ได้เมามาย ผู้ชายรูปหล่อและน่าจะร่ำรวยจากการที่เขามีทั้งคนขับรถและเพนท์เฮ้าส์แบบนี้ คงไม่เลือกผู้หญิงอย่างเธอมาเป็นคู่ควง

เก็บเขาไว้เป็นความทรงจำแค่ในส่วนที่งดงามก็พอแล้ว..

‘ ขอบคุณนะคะ คุณวันไนท์แสตนด์สุดหล่อของแพร ’

เธอบอกลาเบาๆ กับแผ่นหลังกว้าง ก่อนจะจากมาแบบเงียบๆ

“ พอแล้วน่ายัยแพร เลิกฟุ้งซ่านได้แล้ว ได้เวลาไปทำงานแล้ว ยิ้มรับวันใหม่ ต่อแต่นี้ไปจะมีแต่สิ่งดีๆ เข้ามา ”

เธอเรียกสติให้ตัวเองก่อนจะออกจากบ้านเพื่อไปนั่งรถประจำทางเดินทางไปยังจุดหมายปลายทางอันเป็นที่ทำงานใหม่ในวันแรก

เจ็ดโมงยี่สิบนาทีเธอก็ไปถึงที่นั่น เวลาทำงานเข้างานของเธอคือแปดโมงตรง แต่วันแรกเธออยากจะไปถึงก่อน จะได้มีเวลาเตรียมตัวมากขึ้น

เธอเข้าไปยื่นบัตรที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์เพื่อแลกบัตรเข้าตึกเพราะยังไม่ได้รับบัตรพนักงาน ซึ่งฝ่ายทรัพยากรบุคคลแจ้งว่าให้มารับวันนี้ ก่อนจะเดินไปขึ้นลิฟท์ที่เป็นฝั่งของออฟฟิศ

เธอนั่งรอที่หน้าแผนกทรัพยากรบุคคลราวสิบนาที พี่วิไลวรรณ สาวใหญ่วัยสี่สิบปลายตัวอวบอ้วน ผมเกล้าเก็บเรียบร้อย สวมชุดทำงานคลุมทับด้วยสูท และรองเท้าคัชชูส้นเตี้ยก็มาถึง ตำแหน่งของเธอคือผู้จัดการแผนกทรัพยากรบุคคล

“ มาแต่เช้าเชียวน้องแพรวา ” เธอกล่าวทักทายพร้อมรอยยิ้ม

“ สวัสดีค่ะพี่วิไลวรรณ ” หญิงสาวยกมือขึ้นไหว้และกล่าวทักทายเพราะเคยเจอกันแล้วทั้งตอนมาสมัครและสอบสัมภาษณ์

“ เรียกพี่วิสั้นๆ ก็พอจ้ะ แล้วนี่กินข้าวกินปลามาหรือยัง ” แพรวาส่ายศีรษะ

“ อ้าว แล้วทำไมยังไม่กิน เดี๋ยวก็ปวดท้องเอาหรอก โรคกระเพาะจะถามหานะ ”