ค่ำคืนนั้น นิยาย บท 7

เขาบอกเสียงนุ่มพร้อมทิ้งท้ายด้วยรอยยิ้มมุมปากก่อนจากไป ส่วนแพรวานั้นได้แต่ก้มหน้าก้มตาบีบไม้บีบมือ หัวใจเต้นแรงจนแทบทะลุออกมานอกอก

เขาจะจำเธอได้ไหมนะ จากอากัปกิริยาเรียบเฉยนั้น เธอเดาเอาว่าเขาน่าจะจำไม่ได้ เพราะคืนนั้นนอกจากกลิ่นกายหอมๆ ของเขาแล้ว เธอก็ยังได้กลิ่นแอลกอฮอล์ด้วย

เขาน่าจะเมา สติไม่เต็มร้อย เพราะไม่อย่างนั้นผู้ชายที่ทั้งหล่อทั้งรวยแบบเขาคงไม่คว้ายัยอ้วนหัวกระเซิงที่นั่งร้องไห้อยู่ริมถนนไปเป็นคู่นอนหรอก

อีกประการหนึ่งคือตอนนี้เขาอาจจะยังจำไม่ได้เพราะวันนี้เธอแต่งหน้าทำผมมาเสียเรียบร้อยและดูดีกว่าวันนั้นมาก แต่ถ้าหากได้พิจารณากันนานกว่านี้มันจะเกิดอะไรขึ้น

ถ้าเขาจำได้ขึ้นมาล่ะ ?

คราวนี้ความฟุ้งซ่านทั้งหลายแหล่ประดังประเดถาโถม เขาจะมองเธอแบบไหนกันเล่า ผู้หญิงใจง่ายที่วิ่งแร่ตามผู้ชายไปเสียตัวทั้งที่ไม่รู้จักชื่อแซ่ อีกอย่างเขาจะเข้าใจผิดหรือเปล่าว่าเธอเป็นสตอกเกอร์ตามติดจนมาเจอเขาแบบนี้

เขาจะคิดว่าเธอจะมาแฉ แบล็กเมล์ ทำให้เขาเสื่อมเสียเพื่อเรียกร้องเงินหรือเปล่า ?

และประการที่สำคัญที่สุดมันคือเหตุผลของเธอเอง เธอโคตรจะอับอาย ไม่คิดไม่ฝันว่าจะต้องเจอชายวันไนท์สแตนด์อีกครั้ง ที่หนีออกมาวันนั้นก็กะว่าจะให้มันแล้วๆ ไป ลืมๆ มันไป ไม่ได้อยากจะสานต่ออะไรนี่นา

อยู่ไม่ได้แล้วโว้ย !

“ พี่วิคะ ” เธอคว้าหมับไปที่แขนพร้อมกับเรียกพี่วิเสียงสั่น อีกฝ่ายสะดุ้งโหยง

“ ว้าย ! ทำไมน้องแพรมือเย็นเจี๊ยบแบบนี้ล่ะคะ ”

“ แพร... ไม่พร้อมทำงานเลยค่ะ ” เธอพูดมันออกไปแล้ว ใบหน้าและท่าทีกังวล ลุกลี้ลุกลนนั้นทำให้พี่วิตีความเอาว่าเธออาจจะตื่นเต้นเกินเหตุ

“ ใจเย็นๆ ก่อนนะน้องแพร เอาอย่างนี้ ไปนั่งตรงโต๊ะทำงานสงบจิตสงบใจก่อนนะคะ เดี๋ยวพี่จะไปชงชามาให้ดื่ม เดี๋ยวก็ดีขึ้น ”

“ แพรว่าแพรดีไม่พอ ”

“ โถๆๆ ไม่เป็นไรนะน้องแพร ตั้งสติก่อน วันแรกๆ ก็อย่างนี้แหละ ท่านเป็นคนเลือกน้องแพรเอง นั่นหมายถึงว่าน้องก็ต้องมีดีอยู่ในตัวสิ มั่นใจเข้าไว้ ”

พี่วิพยายามปลอบพลางพาเธอไปนั่งที่โต๊ะทำงาน ก่อนจะเดินหายไปใน coffee room ไม่นานก็กลับมาพร้อมถ้วยชาคาโมมายด์ในมือ

“ ดื่มชานี้ก่อน มันจะช่วยให้รีแล็กซ์ขึ้น ”

“ แพรอยากลาออก ”

“ อะไรนะ ! ” พี่วิถามกลับเสียงดัง แพรวารีบยกนิ้วชี้ขึ้นจรดริมฝีปากส่งสัญญาณให้อีกฝ่ายลดเสียง