ค่ำคืนนั้น นิยาย บท 7
สรุปบท ได้ผมแล้วไม่คิดจะรับผิดชอบเหรอ: ค่ำคืนนั้น
ตอน ได้ผมแล้วไม่คิดจะรับผิดชอบเหรอ จาก ค่ำคืนนั้น – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
ได้ผมแล้วไม่คิดจะรับผิดชอบเหรอ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยายสำหรับผู้ใหญ่ ค่ำคืนนั้น ที่เขียนโดย Xmaniac เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
เขาบอกเสียงนุ่มพร้อมทิ้งท้ายด้วยรอยยิ้มมุมปากก่อนจากไป ส่วนแพรวานั้นได้แต่ก้มหน้าก้มตาบีบไม้บีบมือ หัวใจเต้นแรงจนแทบทะลุออกมานอกอก
เขาจะจำเธอได้ไหมนะ จากอากัปกิริยาเรียบเฉยนั้น เธอเดาเอาว่าเขาน่าจะจำไม่ได้ เพราะคืนนั้นนอกจากกลิ่นกายหอมๆ ของเขาแล้ว เธอก็ยังได้กลิ่นแอลกอฮอล์ด้วย
เขาน่าจะเมา สติไม่เต็มร้อย เพราะไม่อย่างนั้นผู้ชายที่ทั้งหล่อทั้งรวยแบบเขาคงไม่คว้ายัยอ้วนหัวกระเซิงที่นั่งร้องไห้อยู่ริมถนนไปเป็นคู่นอนหรอก
อีกประการหนึ่งคือตอนนี้เขาอาจจะยังจำไม่ได้เพราะวันนี้เธอแต่งหน้าทำผมมาเสียเรียบร้อยและดูดีกว่าวันนั้นมาก แต่ถ้าหากได้พิจารณากันนานกว่านี้มันจะเกิดอะไรขึ้น
ถ้าเขาจำได้ขึ้นมาล่ะ ?
คราวนี้ความฟุ้งซ่านทั้งหลายแหล่ประดังประเดถาโถม เขาจะมองเธอแบบไหนกันเล่า ผู้หญิงใจง่ายที่วิ่งแร่ตามผู้ชายไปเสียตัวทั้งที่ไม่รู้จักชื่อแซ่ อีกอย่างเขาจะเข้าใจผิดหรือเปล่าว่าเธอเป็นสตอกเกอร์ตามติดจนมาเจอเขาแบบนี้
เขาจะคิดว่าเธอจะมาแฉ แบล็กเมล์ ทำให้เขาเสื่อมเสียเพื่อเรียกร้องเงินหรือเปล่า ?
และประการที่สำคัญที่สุดมันคือเหตุผลของเธอเอง เธอโคตรจะอับอาย ไม่คิดไม่ฝันว่าจะต้องเจอชายวันไนท์สแตนด์อีกครั้ง ที่หนีออกมาวันนั้นก็กะว่าจะให้มันแล้วๆ ไป ลืมๆ มันไป ไม่ได้อยากจะสานต่ออะไรนี่นา
อยู่ไม่ได้แล้วโว้ย !
“ พี่วิคะ ” เธอคว้าหมับไปที่แขนพร้อมกับเรียกพี่วิเสียงสั่น อีกฝ่ายสะดุ้งโหยง
“ ว้าย ! ทำไมน้องแพรมือเย็นเจี๊ยบแบบนี้ล่ะคะ ”
“ แพร... ไม่พร้อมทำงานเลยค่ะ ” เธอพูดมันออกไปแล้ว ใบหน้าและท่าทีกังวล ลุกลี้ลุกลนนั้นทำให้พี่วิตีความเอาว่าเธออาจจะตื่นเต้นเกินเหตุ
“ ใจเย็นๆ ก่อนนะน้องแพร เอาอย่างนี้ ไปนั่งตรงโต๊ะทำงานสงบจิตสงบใจก่อนนะคะ เดี๋ยวพี่จะไปชงชามาให้ดื่ม เดี๋ยวก็ดีขึ้น ”
“ แพรว่าแพรดีไม่พอ ”
“ โถๆๆ ไม่เป็นไรนะน้องแพร ตั้งสติก่อน วันแรกๆ ก็อย่างนี้แหละ ท่านเป็นคนเลือกน้องแพรเอง นั่นหมายถึงว่าน้องก็ต้องมีดีอยู่ในตัวสิ มั่นใจเข้าไว้ ”
พี่วิพยายามปลอบพลางพาเธอไปนั่งที่โต๊ะทำงาน ก่อนจะเดินหายไปใน coffee room ไม่นานก็กลับมาพร้อมถ้วยชาคาโมมายด์ในมือ
“ ดื่มชานี้ก่อน มันจะช่วยให้รีแล็กซ์ขึ้น ”
“ แพรอยากลาออก ”
“ อะไรนะ ! ” พี่วิถามกลับเสียงดัง แพรวารีบยกนิ้วชี้ขึ้นจรดริมฝีปากส่งสัญญาณให้อีกฝ่ายลดเสียง
“ เดี๋ยวพี่มานะ ” หล่อนสั่งก่อนเดินออกไปจากห้อง ทิ้งให้แพรวานั่งเขียนเอกสารอยู่ตามลำพัง พักใหญ่เธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินกลับมา
“ เรียบร้อยค่ะพี่วิ ” เธอบอกออกไปเพราะคิดว่าน่าจะเป็นพี่วินั่นแหละที่เดินเข้ามา หากเสียงที่ตอบกลับนั้นทำให้เธอต้องสะดุ้งเฮือกสุดตัว
“ ผมไม่อนุมัติให้ลาออก ”
แพรวาหันขวับไปมองก็เจอร่างสูงใหญ่อยู่ตรงนั้น
ท่านประธานติณภพ !
เธอลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้คล้ายจะเป็นการตั้งรับ หรือไม่ก็ป้องกันตัวอัตโนมัติ เขาเดินเข้ามาหยิบเอกสารบนโต๊ะที่เธอพึ่งจะเขียนเสร็จขึ้นมาฉีกทิ้ง เธอเบิกตากว้างอย่างตกใจ
“ ท่าน ! ”
เขาจ้องเขม็งมาที่เธอ ดวงตาดุดันมันแข็งกร้าวจนทำให้ต้องก้มหลบ เลยไม่ทันเห็นว่าเขาสาวเท้ามาประชิดตัวอย่างรวดเร็ว สองแขนแข็งแรงตวัดรอบเอวของเธอแล้วดึงเข้าไปสู่แผงอกกว้างก่อนตวาดออกมา
“ ได้ผมแล้วไม่คิดจะรับผิดชอบเหรอ ! ”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ค่ำคืนนั้น
สนุก พระเอกน่ารักสุดๆ...
แต่ในหัวเขามันลืมเธอไม่ได้ "ไอ้ลูกชายมันร่ำร้องอยากจะลงหลุม" โอ้ยยยยยเอ็นดูวววว คิดได้ไง😆😆😆...
น่ารักดีคะ ถ้าเติมเนื้อเรื่องอีกนิดจะสมบูรณ์แบบมากๆๆคะ...