หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 392

เมื่อเห็นการปฏิบัติของสาริศาที่มีต่อชัชวาลแตกต่างกับตัวเอง หัวใจของธนพัตจึงถูกทิ่มแทงอย่างเจ็บปวด ต่อหน้าคนอื่น ที่แท้เธอก็ยังเป็นเธอคนเดิมคนนั้น เพียงแต่พวกเขากลับไม่ใช่พวกเขาเหมือนอย่างเดิม

นึกถึงจุดประสงค์การมาของตัวเอง ธนพัตก็เก็บซ่อนความคิดน้อยใจเอาไว้ เดินมาด้านหน้าแล้วกล่าวกับสาริศา “ริศา ที่ผมมาวันนี้……ที่ผมวันนี้ผมอยากจะมาขอโทษคุณ ขอโทษ ที่ตอนนั้นเข้าใจคุณผิดไป”

ธนพัตมองสาริศาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด เพราะความเข้าใจผิดของเขา เพราะความไม่เชื่อใจของเขา สาริศาในตอนนั้นต้องทนรับกับความเจ็บปวดมากมายเพียงใด

นึกถึงภาพตัวเองตอนนั้นที่เกลี้ยกล่อมให้สาริศาไปทำแท้งครั้งแล้วครั้งเล่า ธนพัตก็อยากจะต่อยตัวเองแรง ๆ ตอนที่รู้ว่าเด็กไม่อยู่แล้ว สาริศาจะต้องเสียใจมากกว่าตัวเองเป็นแน่ ดังนั้นถึงได้ส่งใบสำคัญการหย่ามาให้ตัวเอง แล้วก็ออกนอกประเทศไปโดยไม่มีแม้แต่คำร่ำลา

แต่ว่าตัวเองกลับไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น ปล่อยให้เธอต้องแบกรับกับความเจ็บปวดนั้นเพียงลำพัง เขาเป็นสามีแบบไหนกัน เป็นพ่อประสาอะไรกัน!

“คุณเข้าใจอะไรฉันผิดเหรอ” สาริศาถามเหน็บแนม ทั้งที่ก็รู้อยู่แก่ใจ 

“บุรินทร์ได้บอกกับผมหมดแล้ว ว่าตอนนั้นคุณไม่ได้ถูกล่วงเกิน ริศา ขอโทษ ล้วนเป็นความเข้าใจผิดของผม ที่ตอนนั้นไม่ยอมเชื่อคุณ คุณยกโทษให้ผมได้ไหม” ธนพัตพูดอย่างลนลาน และสีหน้าอ้อนวอน

แต่ว่าสาริศากลับนิ่งเฉย ยังคงเป็นใบหน้าที่เย็นชา “ตอนนี้คุณเชื่อแล้วเหรอว่าลูกที่ถูกทำแท้งในตอนนั้นเป็นลูกของคุณ”

เพราะรู้ธีร์นั้นคลอดออกมาแล้ว ดังนั้นตอนที่สาริศาพูดประโยคนี้จึงไม่ได้รู้สึกเสียใจมาก แต่ว่าธนพัตกลับรู้สึกเจ็บปวดมากกับประโยคนี้

“ริศา ขอโทษ ลูกของพวกเรา……ขอโทษ ล้วนเป็นความผิดของผม” ธนพัตกล่าวอย่างไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี

“ขอโทษ” สองคำนี้ไม่สามารถสื่อความรู้สึกในใจของเขาได้ แต่นอกจากคำนี้แล้วเขาก็ไม่รู้ว่าจะสรรหาคำพูดไหนมาพูดได้อีก

เมื่อพูดเสร็จธนพัตอยากจะยื่นมือมาดึงสาริศา แต่ว่ากลับถูกสาริศาขยับหนีอย่างเห็นได้ชัดเจน เขาคิดว่าความเหินห่างระหว่างทั้งสองคนในช่วงห้าปีที่ผ่านมา แค่คำว่าขอโทษจะสามารถลบล้างได้เหรอ

ในใจเจ็บปวด ธนพัตกลั้นความเจ็บปวดแล้วกล่าวขึ้น “ริศา เรื่องตอนนั้นผมได้ตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว เป็นบุรินทร์กับพชิราที่ใส่ร้ายคุณ ผมไม่ควรที่จะไม่เชื่อคุณเลย”

“มาพูดตอนนี้มีประโยชน์อะไร” สาริศาก้มหน้าไม่มองทางธนพัต ตรวจสอบชัดเจนตอนนี้แล้วยังไง ทั้งสองไม่สามารถจะกลับไปเหมือนเดิมได้อีกแล้ว

ไม่มีประโยชน์แล้วเหรอ ธนพัตไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

สูดลมหายใจเข้าลึก ธนพัตมองสาริศาแล้วกล่าวอย่างจริงจัง “ริศา ผมได้สั่งสอนบุรินทร์แล้ว ความผิดที่เขากระทำในหลายปีนี้ ผมได้รวบรวมหลักฐานจนครบ และก็ได้ส่งมอบให้กับศาลไปแล้ว ตอนนี้เขาก็ถูกคุมขังอยู่ในเรือนจำ ได้รับโทษตามความผิดที่เขาก่อ ภายในเจ็ดแปดปีนี้คิดว่าคงจะยังไม่ได้ออกมา”

ที่พูดคำเหล่านี้ไม่ได้ต้องการเอาใจสาริศา ธนพัตเพียงแต่ต้องการอยากจะบอกกับเธอว่า “ริศาคุณรู้ไหม ผมได้แก้แค้นให้กับลูกของพวกเราแล้ว”

ธนพัตเพื่อเธอแล้ว พูดได้ว่าเป็นคนส่งพี่ชายเข้าเรือนจำด้วยตัวเอง สาริศาใช่ว่าจะไม่รู้สึกซาบซึ้ง แต่เมื่อนึกถึงอีกคน ในใจของเธออดไม่ได้ที่จะเย็นวาบหนาวเหน็บ

“พชิราล่ะ บุรินทร์น่าจะบอกกับคุณแล้วมั้ง ว่าตอนนั้นเป็นพชิรากับเขาที่ลักพาตัวฉัน” สาริศากล่าวด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก

“คุณรู้ได้อย่างไร” ธนพัตเกิดความสงสัย เรื่องที่บุรินทร์มาหาตัวเองสาริศารู้ได้อย่างไร