คิดจะรัก คิดถึงอดีต(เมีย) นิยาย บท 10

พูดได้ครึ่งหนึ่ง เธอก็คิดว่า ทั้งสองคนหย่ากันแล้ว จะพูดเรื่องนี้ไปทำไมอีก?

จี้เหลียนเฉิงเอ่ยอย่างสงสัย “อะไร?”

เธอส่ายหน้า “ไม่มีอะไร ขอโทษด้วย คำพูดของฉันไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไร แต่ว่าฉันยังต้องกลับไป”

คราวนี้ จี้เหลียนเฉิงไม่ได้รั้งเธอไว้ เพียงแค่หยิบเสื้อคลุมตัวยาวของตัวเองมาตัวหนึ่งแล้วเดินตามไป

ไป๋ซีเยว่ลงไปที่ชั้นล่าง จี้เหลียนเฉิงเดินปกป้องเธออยู่ข้างหน้า

ไป๋ซีเยว่คิดในใจ ขอเพียงแค่การกระทำในตอนนั้นของคุณมีหนึ่งในสิบส่วนของตอนนี้ ฉันก็คงไม่เอ่ยเรื่องหย่ากับคุณ

ป้ามองรอเธอที่ชั้นล่าง “คุณหมอไป๋ ซุปไก่ยังร้อนอยู่ ดิฉันทำบะหมี่ให้คุณชามหนึ่งไหมคะ ฉันจำได้ว่าคุณชอบกิน…”

“ป้าครับ” คนที่เอ่ยขัดป้าคือจี้เหลียนเฉิง เขาเอ่ยว่า “ไม่ต้องแล้วครับ เธอจะกลับไป”

ป้าตะลึง “แต่มู่มู่ยังป่วยอยู่นะคะ…”

เมื่อได้รับสายตาที่ส่งมาจากจี้เหลียนเฉิง ป้าก็ถอนหายใจแล้วเดินจากไป

จี้เหลียนเฉิงถาม “คุณขับรถมาหรอ”

ไป๋ซีเยว่พยักหน้า “รบกวนคุณช่วยขับรถมาที่ประตูหน่อย”

จี้เหลียนเฉิงถาม “กุญแจล่ะ”

ไป๋ซีเยว่อุ้มมู่มู่ไว้ด้วยมือข้างเดียว อีกข้างก็ลูบไปที่กระเป๋ากางเกง แต่หาไม่เจอ อย่างนั้นก็อยู่อีกข้างหนึ่ง

เธอย้ายมู่มู่จากไหล่ซ้ายไปที่ไหล่ขวา

มู่มู่สะลึมสะลือลืมตาขึ้นมา

เธอเอ่ยเรียกเสียงหวานนุ่ม “แม่คะ…”

ไป๋ซีเยว่หยิบกุญแจยื่นให้จี้เหลียนเฉิง “อยู่นี่จ้ะลูกรัก แม่อยู่นี่”

ใครจะไปรู้ว่า เด็กหญิงจะหันหน้าไปเรียกเสียงนุ่ม “พ่อคะ พ่อ…”

หัวใจจี้เหลียนเฉิงละลายเป็นน้ำในเสี้ยวพริบตา “ลูกรัก พ่ออยู่นี่”

มู่มู่ได้ยินเสียงแล้วก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้มีชีวิตชีวาขึ้นมา เธอยื่นแขนเล็กๆไปทางจี้เหลียนเฉิง

จี้เหลียนเฉิงคิดจะรับมา แต่ไป๋ซีเยว่กลับกระชับอ้อมแขนแน่นเล็กน้อย

ปกติเมื่ออยู่ต่อหน้าไป๋ซีเยว่ มู่มู่ว่านอนสอนง่ายมาก แต่วันนี้ไม่รู้ว่าเพราะรู้สึกน้อยใจที่ต้องกินยา หรือว่ามีคุณพ่ออยู่ มีคนสนับสนุนตัวเอง เธอจึงส่ายหน้าทันที พลางดิ้นรนอยู่ในอ้อมแขนของไป๋ซีเยว่

บิดร่างไปมาโดยไม่รู้ว่าไปโดนจุดไหน ถึงได้ร้องไห้โฮเสียงดังขึ้นมา

คราวนี้จี้เหลียนเฉิงทนไม่ไหวแล้ว รีบอุ้มลูกสาวมากอดปลอบไว้ในอ้อมแขน

สายตาของจี้เหลียนเฉิงตกลงบนใบหน้าเธออย่างหลงใหล

นานมากแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้เห็นเธอหัวเราะขนาดนี้

ตอนที่เพิ่งแต่งงานนั้นยังมีอยู่

ตอนนั้นในใจเขามุ่งหวังเอาไว้ นึกว่าคู่เคียงเรียงหมอนก็คือคนในใจที่สามารถอยู่กันไปจนแก่เฒ่า ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน จะโชคดีมากเพียงใด

แต่ความจริงมักจะโหดร้าย

ก่อนที่ไป๋ซีเยว่จะรู้สึกตัว เขาก็ถอนสายตากลับมา

“เจ้าเด็กแสบ” ไป๋ซีเยว่ยื่นมือไปบีบแก้มมู่มู่เบาๆ

มู่มู่กอดมือเธอเอาไว้ “หนูไม่ใช่เด็กแสบนะ แม่ต่างหากที่เป็นเด็กแสบ!”

คำพูดนี้ จี้เหลียนเฉิงเห็นด้วยอยู่ลึกๆ

เขาไล้จมูกมู่มู่อย่างเบามือ

ไป๋ซีเยว่มองเขาแวบหนึ่ง เห็นเขามองไปทางมู่มู่อย่างอ่อนโยน ใบหน้าละมุน

จี้เหลียนเฉิงมองมาทางเธอ