คิดจะรัก คิดถึงอดีต(เมีย) นิยาย บท 20

หลิวชุนเสียงคือวิสัญญีแพทย์

ผลกระทบที่วิสัญญีแพทย์มีต่อการผ่าตัดครั้งหนึ่งนั้นสำคัญมาก

เขาจำเป็นต้องจับตาดูสัญญาณชีพต่างๆของคนไข้ทั้งกระบวนการ และให้ความร่วมมือจนการผ่าตัดเสร็จสิ้น

ตอนที่ไป๋ซีเยว่เรียกเขา เขากำลังดูค่าที่แสดงบนอุปกรณ์

เขารีบเงยหน้าขึ้น “หือ?”

มือไป๋ซีเยว่ยังคงเคลื่อนไหวไม่หยุด ร่างกายยังคงนิ่งไม่ขยับ “ฉีดยาระงับความรู้สึก”

หลิวชุนเสียงอึ้ง ตอบสนองไม่ทันไปชั่วขณะ

ไป๋ซีเยว่เอ่ยเสริมไปว่า “ให้ฉัน”

คราวนี้หลิวชุนเสียงเข้าใจแล้ว เขาสะดุ้งตกใจ “ที่ไหน”

ไป๋ซีเยว่เอ่ย “บริเวณต้นคอ”

หลิวชุนเสียงถาม “ปวดกระดูกต้นคอหรอ”

ไป๋ซีเยว่ขมวดคิ้วส่งเสียงอืม

ทุกคนในห้องผ่าตัดล้วนตกตะลึง กระดูกต้นคอของแพทย์ศัลยศาสตร์มะเร็งวิทยาล้วนมีปัญหา นี่เป็นเรื่องที่ทุกคนรู้กันดี

การผ่าตัดครั้งหนึ่งอย่างสั้นก็สองสามชั่วโมง อย่างนานก็สิบกว่าชั่วโมง ทำท่าเดิมเป็นเวลานานๆบนเตียงผ่าตัด เมื่อเวลาผ่านไปนาน กระดูกต้นคอรับภาระมากเกินไป ไม่มีปัญหาสิแปลก

หลิวชุนเสียงเข้าฝู้เจี่ยมาในปีเดียวกันกับไป๋ซีเยว่ ทั้งสองคนทำงานร่วมกันในการผ่าตัดมานับครั้งไม่ถ้วน ล้วนเข้าใจนิสัยของอีกฝ่าย

เขารู้ดีว่า ถ้าหากไม่ใช่ว่าทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ไป๋ซีเยว่ไม่ทางเอ่ยปากพูดประโยคนี้แน่นอน

เขาร้อนใจขึ้นมาทันที “เริ่มปวดเมื่อไร ทำไมถึงไม่บอกให้เร็วกว่านี้ ยาระงับความรู้สึกไม่สามารถฉีดตามใจชอบได้นะ โดยเฉพาะบริเวณกระดูกต้นคอ ฉีดไม่ดีจะงานงอกเอาได้ ให้เหล่าโจวมาตรวจเธอหน่อย...”

ไป๋ซีเยว่เอ่ย “พูดพล่ามอะไรมากมาย รีบฉีดเร็วเข้า!”

เห็นเธอร้อนรน หลิวชุนเสียงก็ถอนหายใจ หยิบเข็มฉีดยากับยาขึ้นมา ดึงเข็ม ไล่อากาศ จากนั้นก็ยืนบีบต้นคอเธออยู่ด้านหลังเธอ “เจ็บตรงไหน? ตรงนี้? ตรงนี้? ฉันฉีดแล้วนะ เธออดทนหน่อย...”

ยาระงับความรู้สึกเป็นยาระงับความเจ็บปวด ไมได้ออกฤทธิ์เร็วขนาดนั้น ทุกคนล้วนเข้าใจ ไป๋ซีเยว่ยังคงเจ็บ แต่ว่าเจ็บแล้ว เธอก็ยังต้องทำการผ่าตัดในครั้งนี้ให้เสร็จ โดยไม่สามารถเกิดความผิดพลาดใดๆได้

คุณหวางออกไปซื้อกับข้าว ไม่ทันระวังถูกคนชนล้มลงพื้น กระดูกแขนหัก ถูก 120 พามาส่งที่แผนกฉุกเฉิน

หลังจากยุ่งวุ่นวาย คุณหวางก็ถูกส่งไปยังแผนกศัลยกรรมกระดูก

กระดูกแขนท่อนล่างกับกระดูกแขนท่อนบนของแขนขวาหัก จัดกระดูกหักเคลื่อนให้เข้าที่ด้วยมือไม่สำเร็จ ต้องทำการผ่าตัด

หวางลุ่ยเจินเจ็บจนน้ำตาเอ่อคลอหน่วยตา ปากก็เอ่ยปลอบไป๋ซีเยว่ว่า “ไม่เป็นไร ส่วนอื่นๆล้วนดีอยู่ ก็แค่กระดูกหักไม่ใช่หรอ พักฟื้นสักหน่อยก็หายแล้ว”

“เจ็บไม่เจ็บหนูไม่รู้” ไป๋ซีเยว่เพิ่งจะผ่านการร้องไห้มา โดยเฉพาะตอนที่จัดกระดูกหักเคลื่อนให้เข้าที่ด้วยมือ ต้องมีคนออกแรงกดแขนที่ได้รับบาดเจ็บ คุณหมออาศัยประสบการณ์ในการจัดกระดูกที่หักให้ต่อเข้าด้วยกัน บีบเนื้อต่อกระดูกทั้งอย่างนั้น เจ็บจนทำให้คนร้องไห้ปานจะขาดใจตาย

แต่คุณหวางกลัวไป๋ซีเยว่เป็นห่วง จึงฝืนกัดฟันไม่ส่งเสียงสักนิด

ที่สำคัญก็คือ ตอนนี้แขนบวมแดงมาก ผ่าตัดไม่ได้ ต้องรออาการบวมลดลงก่อนถึงจะผ่าตัดได้

ไป๋ซีเยว่ทั้งสงสารทั้งโมโห ห่อก้อนน้ำแข็งให้เธอแล้วก็วางลงด้านในแขนด้วยความระมัดระวัง “ทำไมถึงไม่ระวังหน่อยคะ หลังจากนี้หนูจะวางใจให้แม่ออกไปข้างนอกคนเดียวได้ยังไง”

หวางลุ่ยเจินตอบ “หลังจากนี้แม่จะระวังแน่นอน กี่โมงแล้ว ลูกอย่าลืมไปรับมู่มู่ คืนนี้ลูกต้มเกี๊ยวที่แช่แข็งอยู่ในตู้เย็นกินกับมู่มู่ไปก่อน หลังจากน้ำเดือดแล้ว ต้มห้านาทีก็กินได้แล้ว”

ไป๋ซีเยว่เงยหน้า “หนูพามู่มู่กลับบ้านแล้วทิ้งแม่ไว้ที่โรงพยาบาลคนเดียว?”