คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 62

"พี่ไม่ไปหรอก" พอได้ยินว่าน้องชายมาชวนไปทานข้าวเย็นที่บ้านด้วย ปราณีรีบปฏิเสธไปทันที

"ท่านก็อยากจะเจอญาติผู้ใหญ่ของผม เรามีกันแค่สองคนนะพี่"

"ทำไมต้องอยากเจอด้วย อยู่กินกันมาจนลูกโตกันหมดแล้ว"

"พี่เป็นอะไรนักหนา แค่ไปทานข้าวเย็นเอง"

"พี่ไม่อยากไป"

"ก็ได้ถ้าพี่ไม่ไปงั้นพาท่านมาทานข้าวที่บ้านพี่แล้วกัน" ว่าแล้วเอนกน้องชายก็เดินออกจากบ้านพี่สาวไป

ปราณีมองตามน้องชายไม่คิดว่าน้องจะทำจริงหรอก เพราะทัตเทพเดินไม่ได้ถ้ามาก็จะลำบาก

พอกลับมาเอนกไม่รู้จะบอกทางนี้ยังไงดี เพราะพี่สาวก็ทำไม่ถูก

"พี่นีว่ายังไงบ้างคะ" อิงนภาที่กำลังเตรียมอาหารเย็นอยู่เห็นสามีเข้ามาหาในครัวก็เลยถาม

"พี่นีชวนไปกินข้าวที่บ้านนั้น เตรียมอาหารเสร็จเราก็ยกไปที่นั่นเลย"

"เอาแบบนั้นเลยหรือคะ"

"ก็คงต้องแบบนั้นแหละ"

พอเตรียมอาหารเสร็จ เอนกก็เลยยกหม้ออาหารเดินไปบ้านพี่สาว ส่วนคนที่เหลือยังไม่ได้ตามมาหรอก เพราะเอนกอยากจะลองดูก่อนอีกสักรอบว่าพี่สาวจะเอายังไงกันแน่

"แกเป็นบ้าไปแล้วเหรอ ทำไมถึงอยากให้พี่ไปนักหนา"

"ก็ผมบอกไปแล้วไงว่าพี่เป็นญาติคนเดียว พี่ก็ควรจะให้เกียรติทางนั้นด้วย"

"ก็ได้ กลับไปก่อนเดี๋ยวพี่ตามไป"

เอนกได้ยินว่าพี่สาวตกลงก็เลยยกอาหารกลับมาก่อน

"ตกลงยังไงกันแน่คะ" อิงนภาเห็นสามียกกลับมาก็เลยถามอีกครั้ง ส่วนน้ำอิงกับแทนคุณเพิ่งจะออกมาจากห้องนอน เพราะเอะอะสามีก็ชวนลองแต่เตียงใหม่

"บอกว่าเดี๋ยวจะตามมา จัดอาหารมานั่งกินหน้าบ้านรอเลย" ตอนนี้หน้าบ้านมีโต๊ะสำหรับไว้ทานอาหาร รองรับได้หลายคน

ขณะที่กำลังเตรียมอาหารช่วยกัน ปราณีก็ได้เดินเข้ามาในบ้าน

??? น้ำอิงหันไปมองหน้าแม่เมื่อเห็นป้าเดินเข้ามา

"ขอโทษด้วยป้าไม่ค่อยสบาย ก็เลยไม่อยากจะมาหากลัวเอาไข้มาติด" สิ้นคำพูดปราณีก็ไอออกมาหลายครั้ง เพื่อให้รู้ว่าตัวเองกำลังไม่สบายจริงๆ

"ทำไมพี่นีถึงไม่บอกล่ะคะ นภาจะได้เอายาไปให้"

"พี่ไม่ได้เป็นมาก" ขณะที่พูดสายตาปราณีก็ได้ตวัดมองไปดูคนที่นั่งอยู่รถเข็นแล้วพนมมือขึ้นไหว้

ทัตเทพรับไหว้ สายตาของเขาจ้องมอง ถึงแม้ว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าจะใส่ทั้งหมวก ทั้งผ้าปิดปากปิดจมูก แต่ท่านจำแววตานั้นได้..

"พี่ไม่ได้มากินข้าวด้วยนะ เพราะพี่กินแล้วและกินยาแล้วด้วย" ว่าแล้วปราณีก็รีบออกจากบ้าน ของน้องชายไป

"ผมต้องขอโทษแทนพี่สาวด้วยนะครับท่าน ปกติพี่สาวผมก็ไม่ได้เป็นแบบนี้หรอก สงสัยจะไม่สบายจริงๆ"

ทัตเทพเหมือนไม่ได้ฟังคนที่พูดด้วยเลย เพราะสายตาของเขายังคงมองตาม และคิดไปถึงเรื่องในอดีต ที่ตัวเองเคยทำพลาดไป ..ไม่จริงใช่ไหม..หรือว่าจะจริง ตอนนี้เกิน 90% มาแล้ว ยิ่งรู้ว่าปราณีเคยทำงานที่บ้านของตัวเองในสมัยนั้น แถมเด็กสองคนยังอายุไล่เลี่ยกัน

"มีอะไรหรือเปล่าคะพี่" อิงนภาเห็นพี่ชายดูเหม่อลอยไปเลย