คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 61

สวนของเอนกห่างจากตัวบ้านประมาณ 2 กิโลเมตรได้ เป็นที่ดินทำกินที่ตากับยายทิ้งไว้ให้ ..สองพี่น้องก็เลยช่วยกันปลูกผักผลไม้ไปส่งขายในตลาดพอได้มาจุนเจือครอบครัว

วันนี้โชคดีที่เอนกเอาโทรศัพท์ติดตัวไปด้วย อิงนภาก็เลยโทรไปหาสามีให้กลับมารับพี่ชาย เพราะอยากออกไปเที่ยวชมสวน

ปราณีที่เพิ่งมาถึงสวนเพียงไม่นานแต่พอได้ยินน้องชายคุยโทรศัพท์ ก็รีบปั่นจักรยานหลบไปอีกซอยหนึ่งเพื่อกลับบ้าน โดยที่ไม่ใช้เส้นทางเดิม

"แล้วพี่นีล่ะ ฉันเห็นปั่นจักรยานมาทางนี้แล้วไม่ใช่เหรอ"

"กลับไปแล้วมั้ง ไม่เห็นรถจอดอยู่แล้ว" เอนกมองไปดูตรงที่พี่สาวจอดจักรยานไว้

ที่ทัตเทพอยากมาชมสวนก็เพราะส่วนหนึ่งอยากจะเห็นหน้าพี่สาวของเอนกชัดๆ และมันยิ่งทำให้ทัตเทพแปลกใจมากขึ้น เหมือนกับว่านางพยายามจะหลบหน้า

"เด็กที่ชื่อพิภพอายุเท่าไรเหรอ" ที่ทัตเทพถามเพราะจำได้ว่าน้องสาวเคยเล่าให้ฟังว่าพิภพเป็นเด็กกำพร้า

"ตาภพหรือคะ อายุคงจะประมาณเดียวกับ ตาแทนมั้ง หรือไม่ก็คงจะน้องอยู่ปีหนึ่ง"

[ไซต์งานสระบุรี]

รถกระบะตอนเดียวขับมาจอดหน้าห้อง คนที่นั่งเล่นจับกลุ่มกันอยู่แถวนั้นต่างก็มอง เพราะวันนี้เป็นวันอาทิตย์คือวันหยุด ส่วนมากก็จะมีแต่ผู้หญิง เพราะผู้ชายออกไปหาปูหาปลา

"รถใคร?" รถไม่คุ้นตาทุกคนก็เลยสงสัย แต่พอมองเข้าไปก็รู้ได้ในทันทีว่าเป็นรถของใคร

เหมือนฝันที่กำลังนั่งขยี้ผ้าอยู่หน้าห้อง รีบหาอะไรมาปิดกะละมังไว้ เพราะห้องทั้งสองอยู่ชิดกันมาก ถ้าเขาเดินมาเปิดห้องต้องมองเห็นแน่ว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ ซึ่งตอนนี้เธอกำลังซักชุดชั้นใน

"รถของหัวหน้าเหรอคะ" พอพิภพลงจากรถสาวๆ ที่กำลังนั่งเล่นและเสริมสวยไปด้วยก็ได้ถามขึ้น

"ครับ"

"พอดีเลยพวกเราอยากจะไปเที่ยวห้าง หัวหน้าช่วยพาไปหน่อยได้ไหมคะ" วันหยุดยิ่งวันที่เงินเดือนออกแบบนี้ หลายคนต่างก็ไปเที่ยวห้างเพื่อซื้อของใช้มาไว้

"ได้สิครับ ใครจะไปก็เตรียมตัวเลย ผมขอเอาของเข้าไปเก็บก่อน"

"กรี๊ดดด" ได้ยินว่าเขาจะพาไปสาวๆ ต่างก็ดีใจ จากที่นั่งแต่งหน้าอยู่ก็รีบเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

"แกไม่มีอะไรไปซื้อเหรอยัยเหมือน" ลูกแก้วคือเพื่อนข้างห้องของเหมือนฝัน

"ไป" ทำไมเธอจะไม่ไปล่ะโอกาสแบบนี้หายากจะตาย ที่มีคนเอารถพาไปที่ห้าง เพราะถ้าไม่อย่างนั้นคงต้องออกไปยืนโบกรถสองแถว

"จะไปทำไมไม่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า"

"ก็ไปชุดนี้"

"แกจะซกมกไปไหน ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้มันดูดีกว่านี้หน่อยสิ"

"ชุดนี้เขาไม่ให้เข้าห้างหรือไง"

"ตามใจมึงแล้วกัน" ที่ลูกแก้วรีบก็เพราะหลายคนต่างหมายปองที่จะนั่งหน้ารถ ซึ่งรถของเขาเป็นกระบะตอนเดียว ถ้านั่งหน้าเต็มที่คงเบียดกันได้แค่สองคน

คนที่รีบมาจองหน้ารถคือ ลูกแก้วและชะอ้อน ส่วนคนที่เหลือรีบขึ้นกระบะหลัง

ชายหนุ่มที่เอาของเข้าไปเก็บออกมาก็เห็นว่าทุกคนเตรียมพร้อมอยู่ที่รถของตัวเองแล้ว

"ห้ามนั่งขอบกระบะนะครับ นั่งลงข้างล่างเลย" พอเขาสั่งแบบนั้นทุกคนก็ได้นั่งลงกับพื้นของกระบะ หนึ่งในนั้นก็คือเหมือนฝันที่นั่งขดตัวอยู่ริมฝั่งคนขับ

ก่อนที่จะเปิดประตูรถเขาก็แอบมองดูเล็กน้อย เพราะจำได้ว่าตัวเองเมาแล้วเข้าห้องผิด ที่จริงแล้วเขาจำหน้าคนงานไม่ค่อยได้หรอก เพราะแต่ละคนห่อหุ้มหน้ายังกับมัมมี่

"หัวหน้ามีแฟนหรือยังคะ" พอพิภพขึ้นรถเท่านั้นแหละ ลูกแก้วก็เปิดฉากถามเพราะนั่งหน้าติดกับคนขับเลย

"มีแล้วครับ"

"มีแล้วเหรอคะ?" คนที่ถามรู้สึกบอกบุญไม่รับเลยตอนนี้ "แล้วหัวหน้าสนใจที่จะมีเพิ่มอีกสักคนไหมคะ" แต่ก็ยังไม่ละความพยายาม

"หึ.." พิภพแอบนึกขำที่เขาบอกมีแฟนแล้ว เพราะไม่อยากจะยุ่งกับลูกน้อง แถมบางคนมีลูกมีผัวแล้วด้วย เขาก็เลยต้องได้ป้องกันตัวเองไว้ก่อน เพราะไม่รู้ว่าลูกใครเมียใครบ้าง

ขณะที่ขับรถออกมาช่วงถนนใหญ่ ชายหนุ่มก็คอยมองกระจกหลัง เพราะส่วนมากด้านหลังจะมีแต่ผู้หญิง มองไปทีไรก็เจอแต่หน้าเธอที่บูดบึ้งอยู่ เพราะเธอนั่งตรงกับกระจกมองหลังพอดี ..เกิดมาเคยยิ้มหรือเปล่าเนี่ย

"ค่ะ" คนฟังแทบจะไม่ได้ยินเสียงที่เธอตอบ

พิภพก็เลยหยิบกาแฟกระป๋องที่ซื้อติดมาด้วยออกมาเปิด "สักกระป๋องไหม" ที่จริงก็มีแค่อันเดียวนั่นแหละ ถ้าเธอรับไปเขาก็คงไม่ได้ดื่ม

แต่เผอิญว่าเธอรับ "ขอบคุณค่ะ" กำลังอยากดื่มอะไรเย็นๆ อยู่พอดี

นั่งรอ ยืนรอ อยู่สักพักใหญ่ คนงานก็ค่อยๆ ทยอยกันมาที่รถ

พอมาครบแล้วพิภพก็พากลับมาที่แคมป์

"ไปไหนกันมาวะ" สามีของหลายคนที่ไปหาปลากลับมาไม่เห็นเมียอยู่ห้อง

"หัวหน้าพาไปซื้อของที่ห้าง"

เหมือนฝันต้องรอให้เพื่อนทยอยลงจากรถไปก่อนเพราะเธอนั่งอยู่มุมด้านใน

พอลงจากรถได้เธอไม่ได้เดินเข้าห้องกับเพื่อนหรอก แต่กำลังจะเดินออกมา

"เหมือนมึงจะไปไหน" พอลูกแก้วเปิดประตูหน้ารถออกมาก็ตะโกนไปถามเพื่อน

"เอาของไปให้พ่อกับแม่ที่แคมป์โน้น"

"จะเดินไปเหรอ ไกลนะ"

"ไม่เดินแล้วจะให้เหาะไปหรือไง"

เย็นวันเดียวกันที่บ้านของน้ำอิง

"คุณพ่อจะอยู่ต่ออีกก็ได้นะครับ" แทนคุณเห็นว่าอยู่ที่นี่พ่อดูสดใสขึ้นก็เลยยังไม่อยากให้กลับไปพร้อมกัน

"พ่ออยากกลับไปทำธุระอะไรหน่อย ยังไงพรุ่งนี้เราก็จะกลับกันแล้ว เย็นนี้ชวนพี่สาวมาทานข้าวด้วยสิ" ทัตเทพพูดกับลูกชายแล้วก็หันไปพูดกับน้องเขยบ้าง