คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 64

เวลาผ่านไปยังไม่ถึง 24 ชั่วโมงเลยด้วยซ้ำ ทางนักสืบที่จ้างก็เริ่มได้ข้อมูล เพราะถ้ารู้ที่อยู่ของบุคคลที่จะสืบก็หาข้อมูลไม่ยาก

ทัตเทพที่เห็นรายงานในไลน์ซึ่งนักสืบส่งมาให้ดู มือไม้ก็เริ่มสั่น และสั่งให้นักสืบสืบต่อไป ถ้าจำเป็นต้องได้ตรวจดีเอ็นเอเขาก็ยอม

เที่ยงวันเดียวกันที่ไซต์งานก่อสร้าง..

คนงานก่อสร้างส่วนมากจะห่อข้าวเข้ามาทานที่หน้างานกันเอง ทำงานตรงไหนก็นั่งกินกันตรงนั้น ถ้าใครไม่สะดวกก็ไปทานที่ร้านอาหาร ซึ่งทางโปรเจคไซต์ได้จัดเตรียมไว้ให้เป็นที่เป็นทาง

แต่กับเธอแล้ว..เหมือนฝันชอบเดินลัดเลาะผ่านหน้างานมาด้านหลัง เพื่อที่จะได้ร่วมทานข้าวกับพ่อและแม่ ด้านหลังเป็นการก่อสร้างโรงยิม สระว่ายน้ำ หรืออะไรอีกมากมายที่ไว้รองรับคนมาซื้อโครงการนี้

"เป็นยังไงบ้างลูก ทำงานกับหัวหน้าคนใหม่หนักไหม"

"ก็หนักพอตัวแหละพ่อ" เหมือนฝันเป็นคนพูดตรงๆ ถึงแม้จะโกหกบอกว่าไม่หนัก..แต่พ่อกับแม่ก็รู้แหละว่างานแบบนี้ไม่หนักเป็นไปไม่ได้

"พ่อว่าจะขอหัวหน้าพจน์ ให้ย้ายหนูกลับมา" หัวหน้าพจน์ก็คือหัวหน้าที่พ่อกับแม่ทำงานด้วย

"ไม่ต้องหรอกพ่อ เดี๋ยวเขาหาว่าเรื่องมาก" ที่จริงเรื่องที่เหมือนฝันถูกย้ายมีมากกว่านั้น ก็คือความหึงหวงของภรรยาหัวหน้า พอมีหัวหน้าคนใหม่ต้องการคนงานเพิ่มเธอก็เลยถูกย้ายไป

ถ้าพูดถึงรายได้ก็ดีพอประมาณหนึ่ง เพราะถ้ารวมทั้งสามคนแล้วตกวันหนึ่งก็พันกว่าบาท ..ทั้งสามก็เลยอยากจะทำงานเก็บเงินไปอีกสักระยะ ส่วนเงินเดือนที่ได้มาก็ให้แม่เป็นคนเอาไปฝากธนาคาร บางทีเงินที่เก็บไว้ใช้ในแต่ละเดือนไม่พอ..ก็ยังดีที่มีร้านค้าให้เซ็นไว้ก่อน

กินข้าวเสร็จเหมือนฝันก็ต้องได้เดินกลับมา ระยะทางที่เดินรวมๆ แล้วก็เป็นกิโลเมตรได้

"ผู้สาวครับ" ขณะที่เดินมาจนถึงหน้างานของตัวเอง หนุ่มๆ ก็แซว เพราะช่วงเที่ยงไม่มีใครปิดหน้าปิดตากัน "มักอ้ายบ่"(ชอบพี่ไหม)

แต่เหมือนฝันไม่ได้สนใจ ที่จริงแล้วเธอไม่สนใจใครเลยด้วยซ้ำ ถ้าพ่อแม่ไม่สบาย เธอไม่มีวันที่จะแยกตัวไปมีชีวิตคู่แน่

"กูบอกมึงแล้วว่าผู้สาวคนนี้หยิ่ง" เสียงผู้ชายพูดตามหลังหวังให้เธอได้ยินนั่นแหละ

"ที่เขาหยิ่งไม่คิดเลยเหรอว่าเขาไม่สนใจตัวเอง" หญิงสาวหันกลับมาปะทะคารม เพราะถ้าไม่พูดไอ้พวกนี้ก็ยิ่งได้ใจ

"อ้าวมีพี่ไว้พอแก้ขัดก็ได้นะน้อง"

"กูว่าแก้รูตันดีกว่า ฮ่าาาา"

"ไอ้พวกปากหมา!!" เป็นใครจะไม่โมโห ถ้าแซวกันถึงขนาดนี้

"พี่หมู อย่ายอมนะพี่" ผู้ชายชื่อหมูคือหัวโจกแล้วในชุดหัวหน้าพิภพ ยิ่งถูกเพื่อนยุแล้วด้วย

คนชื่อหมูก็เลยลุกขึ้นแล้วเดินเข้ามาใกล้..

"ได้เวลาทำงานแล้ว มัวทำอะไรกันอยู่ ไปเตรียมของสิ" เสียงนี้ดังขึ้นจากมุมหนึ่งแถวนั้น เจ้าของเสียงลุกขึ้นแล้วก็เก็บเปลที่ใช้ผูกนอนกลางวันเพื่อเอาแรง เหมือนฝันหันไปมองตามเสียงเพราะเธอไม่รู้ว่ามุมนั้นก็มีคนนอนอยู่

"กูเบื่อขี้หน้าไอ้หัวหน้าใหม่คนนี้จังเลยว่ะ"

"ถ้าเบื่อพี่ก็จัดการเลยสิ ให้เย็บสักเข็มสองเข็ม มันจะได้ไม่ซ่า"

เหมือนฝันได้ยินทั้งสามกระซิบพูดกัน แต่เธอเป็นผู้หญิงจะทำอะไรได้ ก็เลยรีบเดินไปจุดที่ตัวเองทำงาน

พอพิภพเก็บเปลเสร็จก็เอาไปไว้ที่รถ