คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 65

"???" หญิงสาวค่อยๆ เริ่มรู้สึกตัว เมื่อมีมือลูบคลำน้องสาวของเธอไปพร้อมกับปากที่ถูกอีกฝ่ายพันธนาการไว้

กำปั้นของคนตัวเล็กทุบลงลำตัวของชายซึ่งตอนนี้เธอพอจะเดาได้แล้วว่าเป็นใคร ด้วยแรงของตัวเองที่มีทั้งหมด แต่ถึงแม้จะใช้แรงทั้งหมดก็สู้เขาไม่ได้อยู่ดี

"อืมมม!!" เหมือนฝันเริ่มใช้เสียงเปล่งออกมาจากลำคอ เพื่อให้คนแถวนี้ได้ยิน แต่ห้องนี้เป็นห้องแรก และห้องของเธอเป็นห้องถัดไป ถ้าไม่กรี๊ดเสียงดังจริงๆ คนคงไม่ได้ยิน

ตุ๊บ!! พิภพไม่สนใจแรงอันน้อยนิดที่ทุบลำตัวเลย..เขาควักน้องชายออกมาจากที่ซ่อนแล้วก็ส่งมันเข้าไป เพราะตอนนี้เขาจัดการกางเกงที่เธอสวมใส่ออกไปแล้ว

"อี๊ดดดด!!!" จะกรี๊ดก็กรี๊ดไม่ออกเพราะถูกปิดปากอยู่ ก็เลยต้องได้เปล่งเสียงแค่ในลำคอ

"อ้าาา" กว่าจะสอดใส่เข้าไปได้ก็ลำบากมากเพราะเจ้าตัวไม่ให้ความร่วมมือ แถมช่องแคบของเธอก็บีบรัดตัว ถึงจะเข้าไปได้แต่ก็เข้าไปไม่มาก "ซี๊ดดด" ชายหนุ่มเผลอปล่อยจูบออก แต่ก็ต้องได้รีบปิดปากเธอไว้อีกครั้ง เขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน หรืออาจเป็นเพราะมารยาหญิง ในเมื่อตัวเองมานอนรอในห้องแท้ๆ ทำไมต้องมีการขัดขืนด้วย

"อึก อึก" เสียงสะอื้นในลำคอค่อยๆ ดังออกมา เมื่อคิดว่าตัวเองเสียความบริสุทธิ์ให้กับคนขี้เมา ไหนเขาบอกว่ามีแฟนอยู่แล้วไง ทำไมถึงมาทำแบบนี้กับเธอ เพราะไม่ว่าจะเมาแค่ไหนต้องนึกถึงหน้าแฟนตัวเองไว้ก่อนสิ ที่เธอรู้ว่าเขามีแฟนวันนั้นตอนเดินเข้าห้าง เหมือนฝันก็อยู่ในกลุ่มเพื่อนด้วย

ความใหญ่โตของพิภพขยับเข้าออกแบบช้าๆ ถึงแม้เขาจะเมามาก..แต่ก็รู้แล้วว่าเธอคงยังไม่เคยผ่านเรื่องอย่างว่ามา

"ไม่ร้องนะ" มือหนาลูบผมของคนที่กำลังสะอื้น พอเห็นว่าเธอร้องไห้เขาก็หยุดการกระทำทุกอย่างไว้ แต่ก็ยังไม่ได้ถอดมันออกเผื่อว่าเธอจะยอมให้ทำต่อได้

"ออกไป!" จากที่คิดว่าจะเรียกให้คนอื่นมาช่วย เธอก็เปลี่ยนความคิด เพราะถ้าคนอื่นรู้ หรือแม้กระทั่งพ่อแม่รู้เรื่องนี้ พวกท่านจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

"อ่าา" ชายหนุ่มค่อยๆ ถอดมันออกมาแบบเสียดาย แต่ก็ยังคิดอยู่ว่าไม่ให้แล้วมานอนอยู่ในห้องเขาทำไม พิภพมองไปรอบๆ ห้องอีกครั้ง ในห้องมีแสงสว่างส่องเข้ามา พอให้รู้ว่านี่มันเป็นห้องของเขา

"บอกให้ออกไปไง" หญิงสาวนอนหันหลังให้ พร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวไว้

"??" ชายหนุ่มจำเป็นต้องได้ออกจากห้องของตัวเอง แล้วจะไปนอนไหนล่ะ ..พิภพก็เลยเดินมาเปิดประตูหน้ารถเพื่อที่จะได้อาศัยนอน

ด้วยความที่ยังเมาอยู่ก็เลยหลับไป..

เช้าวันต่อมา..

"ทำไมมานอนอยู่แบบนี้"

ได้ยินเสียงที่ไม่ค่อยคุ้นหูเท่าไรพูดขึ้น พิภพก็รีบลุก

"??" สายตาของเขามองดูชายชราที่นั่งอยู่ในรถคันหรู ซึ่งจอดอยู่ข้างรถของเขานี่เอง "สวัสดีครับท่าน" ชายหนุ่มพนมมือไหว้ แบบสงสัยว่าน้องสาวเป็นคนขอให้ท่านมาหาเขาหรือเปล่า

"ทำไมไม่นอนในห้องดีๆ" ทัตเทพยังคงเอ่ยพูดต่อ "หรือในห้องมันร้อนเหรอ"

ขณะที่พูดห้องที่ทัตเทพเห็นว่าเป็นห้องพิภพก็ได้มีผู้หญิงเดินออกมา

"ท่านมาทำไมครับ"

"จะมาชวนไปอยู่ด้วยกัน"

"หึ.." เป็นแบบที่เขาคิดไว้จริง คงเป็นฝีมือเจ้าน้องสาวจอมจุ้นนั่นแน่ "อยู่ที่นี่ก็ไม่ได้ลำบากอะไรนี่ครับ ฝากท่านไปบอกน้องสาวผมด้วยว่าเลิกยุ่งเรื่องนี้ได้แล้ว" ว่าแล้วพิภพก็ลุกออกจากรถเดินไปที่ห้อง

เขาอดไม่ได้ที่จะมองเข้าไปอีกห้องที่อยู่ติดกัน เรื่องเมื่อคืนนี้มันเป็นความจริงใช่ไหม? พิภพยังคงถามตัวเอง เขาคงไม่ได้เมามากจนคิดไปเองใช่ไหมว่าเมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้น

พอพิภพเดินเข้าไปในห้องของตัวเอง เหมือนฝันก็ออกจากห้องมา แล้วเดินออกไปจากแคมป์

หญิงสาวเดินตามถนนเล็กๆ เพื่อที่จะไปอีกแคมป์หนึ่งที่อยู่ห่างกันเกือบ 2 กิโลเมตร เพราะถ้าเดินอ้อมก็ประมาณนี้

กว่าจะมาถึงแคมป์ของพ่อแม่ พวกท่านก็เตรียมตัวออกไปทำงานกันแล้ว

"ฝันไม่ทำงานเหรอลูก" แม่ถามเมื่อเห็นลูกสาวเดินเข้ามากอด

"แม่ช่วยพูดกับหัวหน้าพจน์ให้หน่อยนะ ฝันอยากจะย้ายกลับมาทำกับหัวหน้า"