คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 51

อึบ อึบ! ที่ต้องได้เอามือข้างนี้ขึ้นมาปิดปาก เพราะมืออีกข้างถูกเธอนอนทับอยู่จะดึงออกมาก็คงไม่ทัน แต่เขาก็ไม่ได้รังเกียจอะไรทำมากกว่านั้นเคยทำมาแล้ว

น้ำอิงลุกขึ้นมองตามหลังเขาที่วิ่งออกไปด้านหลังบ้าน จะขำก็ขำไม่ออก ..สมน้ำหน้าบอกให้เอามือออกตั้งนานแล้ว

"ไปไหนแล้ว" ชายหนุ่มทำธุระเสร็จกลับเข้ามาก็ไม่เจอเธอ ..ที่นอนก็ถูกเก็บเรียบร้อยแล้ว

"บอกว่าจะออกไปเก็บผักที่สวน" คนที่ตอบก็คืออิงนภา เพราะเพิ่งจะพาทัตเทพพี่ชายออกไปนั่งเล่นหน้าบ้าน และนางก็ต้องได้กลับเข้ามาเตรียมทำอาหารเช้า

แทนคุณคิดว่าจะตามไปแล้ว แต่แม่บอกว่าเดี๋ยวเธอก็กลับเพราะปั่นจักรยานไป

และเพียงไม่นานก็เห็นน้ำอิงกลับมาพร้อมกับผักอยู่ในตะกร้า

"วันนี้ยอดชะอมไม่ขึ้นเหรอลูก" อิงนภาถามลูกสาวเมื่อเห็นผัก เพราะมีแค่พวกยอดตำลึง ถั่วฝักยาว แตงกวา

"มีค่ะ แต่วันนี้อิงไม่อยากกิน" หญิงสาวเอาผักพวกนั้นไปล้างแล้วมาให้แม่ทำกับข้าว

วันนี้แทนคุณกินข้าวได้เยอะ เพราะอาหารแต่ละอย่างไม่ค่อยมีกลิ่นฉุน จนผู้ใหญ่เห็นแล้วอดยิ้มไม่ได้ ทำไมพวกท่านจะไม่รู้ ที่น้ำอิงไม่เก็บผักมีกลิ่นมาเพราะกลัวว่าสามีจะกินข้าวไม่ได้

หลังทานข้าวเสร็จ..

"เตรียมตัวกลับกรุงเทพฯ กับลุงนะ"

"อิง.." หญิงสาวไม่กล้าตอบเหมือนที่ตอบแทนคุณ

"ที่ลุงไม่ได้มาตามแต่แรกเพราะอยากให้เราพักผ่อน แต่ตอนนี้ถึงเวลากลับบ้านเราแล้ว"

"บ้านอิงอยู่ที่นี่ค่ะ"

"เราไม่เป็นห่วงลุงเลยเหรอ"

"เป็นห่วงค่ะ" หญิงสาวตอบออกไปเบาๆ และไม่กล้ามองสบตาท่านเลยด้วยซ้ำ

"ถ้าเป็นห่วงก็กลับกับลุงสิ" ที่ทัตเทพใช้คำว่าลุง เพราะครั้งนี้ท่านมาในฐานะลุง เพื่อจะขอร้องหลานสาวให้กลับไปด้วย

น้ำอิงมองไปดูหน้าพ่อกับแม่ พวกท่านไม่ได้ว่าอะไรทำแค่ยิ้มบางๆ ให้ หญิงสาวก็เลยพยักหน้าเล็กน้อย ..แค่เห็นเธอตอบตกลงเท่านั้นแหละ คนที่นั่งไม่ติดเก้าอี้ถึงกับยิ้มแป้นออกมา

หลังจากคุยกันได้เพียงไม่นานก็ต้องได้เตรียมตัวเดินทาง เพราะท่านให้คนจัดการเที่ยวบินไว้แล้ว ..และหลังจากเตรียมของได้ไม่นานรถจากสนามบินก็มารับถึงที่บ้าน

"ฝากดูแลพี่เขาด้วยนะ" ปราณีหรือป้านี แม่ของพิภพฝากฝังลูกชายไว้กับหลานสาว นางไม่ได้เดินมาส่งที่รถหรอก แค่ยืนมองอยู่ห่างๆ เหมือนกับกลัวอะไรบางอย่าง

เรามารู้จักปราณีกันบ้าง ปราณีเคยไปทำงานสวนช่วยน้องชายตอนที่ทำอยู่บ้านเทพประทาน แต่ปราณีหายออกจากบ้านไปก่อนที่อิงนภาและเอนกจะหนีตามกันไป

"ค่ะป้า" ตั้งแต่จำความได้ ป้าของเธอเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว ส่วนพ่อของพิภพไม่รู้ว่าเป็นใครไม่มีใครรู้เพราะปราณีไม่บอกใครเลย ที่พิภพโตมาได้ส่วนหนึ่งก็เพราะการเลี้ยงดูของเอนก มีอะไรก็แบ่งปันกันกินไป

ปราณีมองลูกชายหิ้วกระเป๋าเดินขึ้นรถตู้ของสนามบิน พอทุกคนขึ้นเสร็จแล้วรถคันนั้นก็ได้เดินหน้ามาทางบ้านของปราณีเพื่อจะออกถนนใหญ่ จังหวะนั้นนางรีบหันหลังแล้วเดินเข้าบ้านไป

พิภพได้แต่มองหลังคาบ้าน อยากจะบ๊ายบายแม่ก็เห็นแค่ตอนเดินเข้าบ้าน ที่เขาไม่อยากไปทำงานที่ไหนไกล เพราะเป็นห่วงแม่ ทำงานในตัวจังหวัด ยังได้กลับมาบ้านทุกวันหยุด

"ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่า พ่อบอกว่าจะดูแลป้าให้แล้วไง" น้ำอิงเห็นสายตาของพี่ชายก็รู้แล้ว

ทัตเทพแอบมองพี่กับน้อง ทั้งสองดูห่วงใยกันดี

[คฤหาสน์เทพประธาน]

ใช้เวลาอยู่พอสมควรกว่าจะกลับมาถึงบ้าน

"ให้พี่ไปพักหน้างานก็ได้นะ" พิภพเกรงใจที่จะต้องมาพักบ้านหลังนี้กับน้องสาว

"หน้างานอยู่สระบุรีโน้น" เพราะถ้าเขาจะฝากไว้กับหัวหน้าชุดของเกรียงไกรก็คงจะเป็นไซต์สระบุรี

"อ้าวพี่นึกว่าอยู่กรุงเทพฯ"