คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 52

"คุณก็พูดมาสิ ว่าคุณหมายถึงอะไร" เขาเล่นพูดแบบนี้จะไม่คาใจได้ยังไง

"ผมรู้ทุกอย่างแล้ว"

"รู้ทุกอย่าง? รู้อะไร" หญิงสาวตกใจรีบผลักเขาออกห่าง

"ทำไมคุณต้องปิดบังด้วย ในเมื่อเด็กคนนี้ก็เป็นลูกของผม"

"คุณแม่พูดให้คุณฟังใช่ไหม" มันไม่ได้เกินความคาดหมายของน้ำอิงมากนัก เพราะขณะที่พูดเขาก็มองลงมาที่ท้องของเธอเช่นกัน

"เปล่า"

"เปล่าแล้วคุณจะรู้ได้ยังไง"

"เรื่องนั้นมันไม่สำคัญแล้ว" ที่จริงอิงนภาไม่ได้บอกหลานชายหรอก แต่นางบอกพี่ชาย(คงจะเดากันได้นะว่าแทนคุณรู้มาจากใครอีกที) พอรู้ว่าภรรยาท้องเท่านั้นแหละ จากใจที่ห่อเหี่ยวหมดอาลัยในชีวิต..ก็รีบลุกขึ้นมาเก็บข้าวของ

พ่อเห็นลูกชายกระตือรือร้นขึ้นมาบ้างก็เลยอาสาไปด้วย เผื่อว่าจะช่วยอะไรได้ และก็ได้ช่วยจริง เพราะถ้าให้แทนคุณไปคนเดียว น้ำอิงคงไม่กลับมาด้วยแน่

"แล้วที่คุณบอกไม่ต้องเป็นห่วงมันคืออะไร" ในเมื่อเขารู้แล้วก็ปล่อยมันไปเถอะ เพราะถึงยังไงเธอก็คงปิดบังได้ไม่นาน มันไม่ใช่เรื่องที่จะปิดบังได้อยู่แล้ว

"ก็เรื่องที่คุณกำลังกังวลอยู่นี่แหละ..เรื่องสายเลือด" ทำไมเขาจะไม่กังวลเหมือนกัน ขณะที่เดินทางไปหาเธอ เขาก็ได้ประสานงานกับโรงพยาบาล เพราะอยากให้เธออยู่ในความดูแลของแพทย์ผู้เชี่ยวชาญโดยตรง และแทนคุณก็เลยพูดให้ฟังเพราะไม่อยากจะให้เธอมารู้ทีหลัง..ยิ่งง้อยากอยู่

"แล้วผลออกมายังไง" น้ำอิงไม่คิดว่าคนซื่อบื้อแบบเขาจะรอบคอบ และก็อดที่จะดีใจไม่ได้ที่เขาไม่ละเลยเรื่องนี้

ชายหนุ่มก็เลยเล่าให้ฟังว่าคุณหมอบอกมายังไงบ้าง เพราะการตรวจผลเลือดของเธอก็ยังคงปกติ แต่อยากให้เจ้าตัวเข้าไปตรวจที่โรงพยาบาลและก็ถือโอกาสฝากครรภ์กับที่นั่นเลย เพราะจะได้ติดตามผลอย่างใกล้ชิด

"คุณแค่บอกมาว่าโรงพยาบาลไหนฉันจะไปเอง"

"ทำไมต้องไปเอง"

"คุณไม่ต้องรู้หรอก"

"น้ำอิง"

"ไม่ต้องมาเรียก"

"ผมรักคุณ"

"ฉันบอกไม่ต้อง..?"

"ผมรักคุณนะ ผมรักคุณจริงๆ ไม่ใช่แค่เพิ่งรักตอนที่รู้ว่าคุณมีลูก แต่ความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นตั้งแต่ตอนไหนผมก็ยังไม่รู้ตัว ตอนที่ไม่มีคุณอยู่ข้างๆ รู้ไหมว่าผมทรมานแค่ไหน"

"ขอบคุณค่ะ" คำนี้เขาคงจะเคยพูดกับผู้หญิงคนนั้นมาแล้วสินะ "รักกันดีกว่าเกลียดกันไม่ใช่หรือคะ"

"ทำไมคุณถึงไม่เข้าใจผมเลย คุณเข้าใจคนทั้งโลก แต่กับผมทำไมคุณถึงไม่เข้าใจ" เธอเก่งและชาญฉลาด สามารถแก้เกมที่คนธรรมดาแก้ไม่ได้ภายในไม่กี่นาที แต่ทำไมกับเรื่องแค่นี้ เธอถึงทำเหมือนว่าไม่เข้าใจไม่รับรู้

"คุณรู้ไหมว่าคำว่ารักมันยิ่งใหญ่แค่ไหน ถ้าคุณจะพูดแค่รั้งผู้หญิงคนหนึ่งไว้ คุณก็อย่าเอาคำศักดิ์สิทธิ์นั้นมาพูดเลยค่ะ"

ดึกๆ ของคืนเดียวกัน..

"กินเป็นหรือไง"

"มันจะไปยากอะไรแค่กลืนลงคอ ขอแก้วหนึ่ง"

"แน่ใจนะ"

"ก็บอกว่าขอแก้วหนึ่งไง" พิภพรินเหล้า 40 ดีกรี ที่เพิ่งได้มาส่งให้กับแทนคุณ ทีแรกว่าจะแอบนั่งดื่มคนเดียวแก้เซ็ง เพราะคิดถึงแม่ก็เลยฝากลุงคนขับรถออกไปซื้อมาให้

"อื้มมม หื้ออออ" ลงไปได้กลืนเดียวเท่านั้นแหละ ถึงกับวิ่งผ่านสมองขึ้นไปจนถึงปลายผม

"เป็นไงเอาอีกสักแก้วไหม"

"ทำไมมันแรงจังเลยวะ" เขาคิดว่ามันจะเหมือนโซจู เพราะเคยดื่มมาบ้าง

"บอกแล้วอ่อนๆ แบบนี้ไม่ได้หรอก" อย่างที่รู้กันอยู่พิภพทำงานก่อสร้าง ในไซต์งานแต่ละไซต์ พวกก่อสร้างชอบจับกลุ่มดื่มกันแบบนี้ประจำ

"ทำไมจะไม่ได้ รินมาอีก!!"

ก๊อก ก๊อก!

"ใคร" น้ำอิงซึ่งเข้านอนแล้วได้ยินเสียงเคาะประตู แต่ไม่เปิดหรอกถามก่อนว่าเป็นใคร

"พี่เอง" พอได้ยินเสียงพิภพเธอก็เลยเปิดให้

"??"

"เอาผัวมาคืน" พิภพถึงกับหิ้วปีกแทนคุณกลับขึ้นมาบนห้อง

"กินอะไรกันมาทำไมถึงเหม็นแบบนี้" น้ำอิงได้กลิ่นแอลกอฮอล์ก็รีบวิ่งเข้าไปอาเจียนในห้องน้ำ

"เอ้าา" พิภพก็เลยได้แบกน้องเขยกลับมานอนที่ห้องของตัวเองด้วย เพราะไม่รู้ว่าจะเอาไปไว้ห้องไหนได้

เช้าวันต่อมา..

"โอ๊ยยยปวดหัววว" แทนคุณตื่นขึ้นมาก็รู้สึกหนักศีรษะมาก "ใคร??" ชายหนุ่มมองลงไปดูร่างกายของตัวเองที่ถูกทับ จะว่าเป็นขาของเธอก็ไม่ใช่เพราะรูปร่างมันเหมือนผู้ชาย

ฟังแล้วรู้สึกจั๊กจี้หัวใจยังไงไม่รู้ แต่เพราะความอยากจะไปส่งพี่ชายด้วย ก็เลยไม่ต่อปากต่อคำกับเขา

ทัตเทพให้พยาบาลเข็นออกมาดูเด็กๆ ตอนกำลังขึ้นรถ มองดูหน้าเด็กผู้ชายคนนี้แล้วดูคุ้นตายังไงไม่รู้ แต่ก็คิดไม่ออกว่าเหมือนใคร

ใช้เวลาพอสมควรกว่าจะมาถึงไซต์งาน เพราะเขาไม่ขับรถเร็ว

"คนนี้ไงครับคุณเกรียงไกร" แทนคุณโทรมาหาเกรียงไกรครั้งหนึ่งแล้ว ว่าจะมาฝากคนทำงานด้วย

"หน่วยก้านดีนี่ เรียนจบทางนี้มาโดยตรงด้วย" ตอนโทรมาแทนคุณก็บอกแล้วว่าเคยเรียนและทำงานด้านนี้มา

"ใช่ค่ะ พี่ภพเป็นพี่ชายอิงเองค่ะ"

"อ้าวเหรอครับ" เกรียงไกรมองดูหน้าแทนคุณ เพราะแทนคุณไม่ได้บอกเรื่องนี้ด้วย

"แล้วแต่คุณเกรียงไกรจะจัดงานให้แล้วกันครับ ถ้าเห็นสมควรว่าจะทำตรงไหนได้ก็ให้ทำได้เลย"

"ครับ"

"สวัสดีครับ" นอร์เวย์กำลังจะไปดูหน้างาน พอเดินออกมาก็เห็นแทนคุณและน้ำอิง ถ้าจะไม่แวะทักก็คงดูเสียมารยาท

"สวัสดีค่ะคุณเวย์"

จังหวะที่น้ำอิงคุยกับนอร์เวย์ พิภพอดไม่ได้ที่จะแอบชำเลืองมองไปดูสายตาน้องเขย ทำไมผู้ชายด้วยกันจะดูไม่ออก ..ไอ้นี่มันหึงได้กับทุกคนจริงๆ

"อิงพาพี่ชายมาฝากทำงานที่นี่ด้วยคนค่ะ พี่ภพมานี่" น้ำอิงเรียกพี่ชายเข้าไปหา

"สวัสดีครับ" เข้ามาถึงพิภพก็ยกมือไหว้ เพราะดูจากเครื่องแต่งตัวทั้งชุดเซฟตี้ที่ใส่ ดูแล้วคนที่น้องสาวแนะนำให้รู้จักก็คงมีตำแหน่งสูงพอตัว

"ฝากด้วยนะคะคุณนอร์เวย์ พี่ฉันไม่ค่อยรู้ประสีประสาอะไรหรอก"

"อ้าว"

"เงียบไว้เถอะน่าพี่ เหล้าน่ะอย่ากินมากนักนะ ถ้าไม่งั้นฉันจะฟ้องคุณป้า"

"ครับคุณน้องสาว"

"แล้วเรื่องห้องพัก ให้พี่พักที่รีสอร์ทได้ไหม" น้ำอิงหันกลับมาหาสามีที่ยืนอยู่ข้างหลัง

"รีสอร์ทเหรอ" แทนคุณมองหน้าเกรียงไกรและนอร์เวย์ที่ยืนอยู่ด้วยกัน เพราะรีสอร์ทที่ทางบริษัทเช่าไว้ คือมีไว้สำหรับคนที่มีตำแหน่งสูงกว่านั้น ขนาดเกรียงไกรซึ่งเป็นหัวหน้ายังไม่ได้ไปอยู่ที่นั่นเลย เพราะต้องดูแลใกล้ชิดลูกน้อง ก็เลยต้องพักที่เดียวกับคนงานก่อสร้าง

"ได้ไหมคะ" นี่แหละที่เธออยากจะมาด้วย เพราะกลัวว่าพี่ชายจะได้ไปพักอยู่กับคนงานก่อสร้าง ซึ่งมันเป็นสถานที่มั่วสุมกันมาก