คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 53

กว่าจะจัดการธุระที่ไซต์งานเสร็จ กลับมาถึงกรุงเทพฯ ก็บ่ายคล้อยแล้ว เขาเห็นเธอเหนื่อยๆ ก็เลยยังไม่พาไปฝากครรภ์ที่โรงพยาบาล

"กลับมากันแล้วเหรอ" ได้ยินเสียงรถลูกชายวิ่งเข้ามา ก็เลยให้พยาบาลพาออกมารอรับที่หน้าบ้าน ชีวิตของทัตเทพก็คงจะเหลือแค่นี้ รอแค่ตอนลูกชายกลับบ้านมา

"ค่ะคุณลุง ส่งพี่ภพเสร็จต้องได้เคลียร์งานก่อน ก็เลยกลับมาค่ำหน่อย"

"ถ้างั้นแสดงว่ายังไม่ได้ไปหาคุณหมอหรือคะ" คนที่เอ่ยถามก็คือพยาบาลที่ดูแลคุณลุงของเธอ เพราะพยาบาลคนนี้ให้คำปรึกษากับแทนคุณก่อนหน้านั้นแล้ว

"ยังเลยครับ ผมว่าจะโทรไปเลื่อนนัดเป็นพรุ่งนี้ วันนี้อิงดูเหนื่อยๆ"

"ที่จริงอิงไปวันนี้ได้นะ"

"ไปได้ยังไงเดี๋ยวก็ต้องได้ตรวจเลือดอีก พักผ่อนก่อน"

"ทำไมต้องตรวจเลือด" พอคุยมาถึงตรวจเลือด..ทัตเทพที่นั่งฟังอยู่ก็เลยถามขึ้นบ้าง

"ก็ตรวจเลือด ฝากครรภ์นี่แหละครับ แต่สำหรับเธอแล้วคงจะตรวจอีกหลายอย่าง เพราะเกี่ยวกับสายเลือดของเราทั้งสอง"

"เราได้ผลตรวจจากโรงพยาบาลต่างจังหวัดแล้วไม่ใช่เหรอ"

"ได้มาแล้วครับ แต่ก็สู้เราตรวจใหม่ไม่ได้หรอก"

"พ่อว่าแค่นั้นก็พอแล้ว ได้ยินคุณหมอบอกว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วไม่ใช่หรือไงทำไมต้องตรวจหลายครั้ง" ผู้เป็นพ่อเริ่มไม่สบายใจเมื่อได้ยินว่าลูกชายอยากตรวจเลือดให้แน่ใจอีกครั้ง

"แต่ผมกลัวนี่ครับ"

"จะกลัวทำไม มันไม่มีอะไรหรอก"

แทนคุณแปลกใจทำไมพ่อถึงดูไม่ทุกข์ร้อนเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย ตั้งแต่ตอนอยู่บนเครื่องบินแล้ว ที่เขาโทรประสานกับทางคุณหมอให้ขอผลตรวจเลือดจากโรงพยาบาลต่างจังหวัดที่เธอเข้ารักษาตัว

"พ่อก็แค่กลัวเมียเราจะเหนื่อยถ้าเจาะเลือดบ่อยๆ คุณพยาบาลพาผมเข้าไปข้างในเถอะ"

"ค่ะ"

แทนคุณได้แต่ยืนมองตามหลังพ่อเข้าไป หรือว่าสมองท่านยังไม่กลับมาเต็มร้อย เพราะเรื่องนี้มันสำคัญมาก หลานของท่านที่กำลังจะเกิด มีเปอร์เซ็นต์พิการได้มากกว่าคนปกติถ้าไม่หาทางแก้ไขไว้ก่อน

"มีอะไรหรือเปล่าคะ" หญิงสาวถามเมื่อเห็นเขาเอาแต่มองตามท่านไป

"เปล่า"

"คุณลุงก็บอกแล้วไงว่าไม่อยากให้เจาะเลือดฉันบ่อยๆ อย่าคิดมากเลยค่ะ"

"ผมขออยู่คนเดียว" เข้ามาถึงในห้องทัตเทพก็ให้พยาบาลออกไปก่อน

"ค่ะ"

มือที่เหี่ยวย่นตามกาลเวลา ได้เอื้อมไปจับรูปภรรยาแล้วมากอดไว้ "ทำไมคุณถึงไม่เอาผมไปด้วย หรือไม่ก็ให้ผมไปก่อนคุณ" น้ำตาของชายชราเริ่มหยดลง

วันต่อมา..

"ถ้าเสร็จธุระจากบริษัทแล้ว เดี๋ยวผมจะกลับมารับคุณไปโรงพยาบาลนะ"

"ฉันเข้าบริษัทด้วยไม่ได้เหรอ"

"ไม่ได้..คุณต้องพักผ่อนมากๆ"

ทั้งสองคุยกันในระหว่างกำลังเดินลงบันไดมา ทีแรกเขาจะพาเธอไปฝากครรภ์ก่อนแล้วค่อยเข้าบริษัท แต่ที่บริษัทกลับเกิดปัญหา

"ผมเข้าบริษัทก่อนนะครับคุณพ่อ"

ทัตเทพตอบโดยการพยักหน้าเล็กน้อย ..แทนคุณแอบแปลกใจ ที่พ่อไม่ถามว่าบริษัทมีปัญหาอะไรหรือเปล่าทำไมรีบไปแบบนี้ เพราะมันดูไม่ใช่พ่อเขาเลย

[บริษัทเทพประทาน]

"แทนดูหน้าหมองไปนะคะ" ทั้งสองมาเจอกันในลิฟต์ แต่เขาก็ไม่ได้ตอบนาเดีย และไม่มองหน้าเลยด้วยซ้ำ

จนประตูลิฟต์เปิดออก แทนคุณก็ได้ก้าวเดินออกไปก่อน นาเดียรีบเดินตามเข้าไปในห้องทำงาน

"คุณเข้ามาทำไม"

"คิดว่าแทนจะไม่คุยกับเดียซะแล้ว"

"ออกไป"

"เดียแค่อยากจะคุยเรื่องงานด้วย เรื่องของที่สั่งมาเกิน.."

"อย่าให้ผมรู้ว่าเป็นฝีมือของคุณ"

"อะไรนะคะ คุณคิดว่าเดียจะกล้าทำเรื่องแบบนี้เหรอ"

"พวกคุณกล้าทำมากกว่านี้อีก"