คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 66

"ห้องนี้แหละมั้งพี่" เสียงคนคุยกันด้านหน้า ใกล้เข้ามาทุกที "..หรือไม่ใช่ห้องนี้?!" ที่คิดว่าไม่ใช่เพราะมองเข้ามาแล้วเจอผู้ชาย

"มึงทำอะไรลูกกู!!" พอมองชัดแล้วว่าคนที่นอนอยู่คือลูกสาว เฉลิมชัยพ่อของเหมือนฝันก็ไม่รอช้า รีบตรงเข้ามากระชากคอเสื้อผู้ชายคนที่กำลังลวนลามลูกสาวอยู่

"ฝันเป็นอะไรไหมลูก" แม่รีบเข้าไปจับเสื้อที่ถูกปลดกระดุมให้ปิดไว้เหมือนเดิม

"กูถามว่ามึงทำอะไรลูกกู" ผู้เป็นพ่อยังคงถามแบบเอาเรื่อง

"เธอตัวร้อนครับผมก็เลยเช็ดตัวให้"

"ข้ออ้างน่ะสิไม่ว่า!"

"ลูกตัวร้อนจริงพี่" กมลชนกเอามือแตะหน้าผากลูกสาวเพื่อนเช็คดูว่าร้อนจริงไหม

"แต่ถึงยังไงก็ไม่สมควร เพราะลูกผมเป็นผู้หญิง คุณเป็นผู้ชาย" ขณะที่พูดสายตาของพ่อมองชุดที่ผู้ชายคนนี้ใส่ ก็รู้แล้วว่าคงเป็นหัวหน้าใหม่ ..ทั้งพ่อและแม่ของเธอยังไม่เคยเจอหน้าหัวหน้าคนใหม่เลย

"แล้วคุณจะให้ผมทำยังไงล่ะ"

"ผมจะไปขอคุณเกรียงไกร ให้ย้ายลูกสาวผมกลับไปหาหัวหน้าพจน์เหมือนเดิม" ที่จริงพ่อของเหมือนฝันถามหัวหน้าพจน์ดูแล้ว แต่หัวหน้าบอกว่ามันเป็นคำสั่งจากผู้รับเหมา ต้องไปขออนุญาตเอง พอถึงเวลาพักเที่ยงพ่อกับแม่ก็เลยเดินมาดูลูกสาวที่แคมป์

พิภพก็ไม่ได้ว่าอะไร ที่พ่อของเธอจะขอย้ายเธอกลับไปที่หัวหน้าคนเดิม

"แม่" หญิงสาวหลี่ตาขึ้นมองแบบยากลำบาก เพราะตอนนี้รู้สึกหนักตามาก

"หนูเป็นอะไรไหมลูก เขาทำอะไรหนูไหม" แม่ก็ไม่ไว้ใจเหมือนกันยังไงลูกก็เป็นผู้หญิง

"เขา??" ทีแรกเหมือนฝันไม่รู้ว่าแม่หมายถึงใคร พอเธอมองออกมาหน้าประตูสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป

เห็นสีหน้าของลูกสาวแล้ว เฉลิมชัยก็ดูออกในทันที เพราะสายตาลูกสาวที่มองมามันโกหกไม่ได้

"มึงทำอะไรลูกกู" มือหยาบของผู้เป็นพ่อคว้าคอเสื้อคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเข้ามาหาอีกครั้ง

"เออผม" จะปฏิเสธก็ไม่ได้ว่าไม่ทำอะไรลูกสาวเขา

"หัวหน้าคนใหม่ทำอะไรลูกหรือเปล่า" ตอนแรกแม่แค่ถามไปเพราะความเป็นห่วง แต่ตอนนี้เห็นสายตาลูก ก็รู้แล้วว่าคงมีอะไรมากกว่านั้น

เหมือนฝันที่กำลังสะลึมสะลือเพราะพิษไข้ ได้พยักหน้าตอบแม่ไป

"อะไรนะ มันทำอะไรลูก?" กมลชนกหันกลับออกมามองหน้าสามี

"ฟังผมก่อนนะครับ"

ตุ๊บ! เขายังไม่ได้อธิบายเลยด้วยซ้ำ กำปั้นของพ่อฝ่ายหญิงก็ชกเข้าที่ใบหน้า เพราะแต่ก่อนเฉลิมชัยก็ไม่ธรรมดา เคยเป็นนักมวยเก่ามาแล้วด้วย

ทีแรกกำลังจะอธิบายแต่พอถูกต่อยก็เลยไม่พูด และก็เริ่มโมโห

"ฉันว่าพาลูกไปหาหมอดีกว่าพี่"

"ดีเหมือนกัน เอาไปตรวจให้มันรู้ จะได้แจ้งความถูก"

"แจ้งความเลยเหรอครับ?"

"มึงคิดว่ามันเป็นเรื่องเล็กๆ หรือไง กว่ากูจะเลี้ยงลูกกูโตมาได้"

"ผมว่าพวกคุณควรจะคุยกับลูกสาวดีกว่าไหม ว่าเรื่องทั้งหมดมันเป็นยังไง" ถ้าพวกเขาจะให้ถึงตำรวจ พิภพไม่ยอมแน่

พอถึงเวลาเริ่มงานพิภพก็กลับมาที่หน้างาน ส่วนพ่อกับแม่ของเธอก็นั่งเฝ้าลูกอยู่ตรงนั้น เพราะคงทิ้งลูกไว้แบบนี้ไม่ได้ จะพาไปหาหมอก็ไม่มีรถพาออกไป

"หรือเราจะกลับไปอยู่บ้าน" กมลชนกถามสามี เพราะตอนนี้ลูกก็เป็นสาวแล้ว จะพามาตะลอนทำงานก่อสร้างก็สงสารลูก

"ถ้ากลับไปเราจะเอาอะไรกิน เงินที่หาได้ก็ไม่ใช่มากมายอะไร"

เย็นวันเดียวกัน..ที่คฤหาสน์เทพประทาน

"คนที่เพิ่งจะออกไปคือใครหรือครับ" แทนคุณกลับมาก็เห็นผู้ชายคนเดิมที่เคยมาหาพ่อ ถ้าเขาไม่ถามน่ะสิแปลก