คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 54

"แทนขาา" นาเดียคิดว่าคนในรถคงยังมองไม่เห็นว่าเมื่อสักครู่เธอทำอะไร แต่พอส่องเข้าไปเห็นว่าน้ำอิงนั่งมาด้วยก็เริ่มคิดแผนจะยั่วอารมณ์ ถึงแม้จะรู้อยู่แล้วว่าเขาเลือกใคร

"เดี๋ยวผมเปิดประตูให้" เวลานี้แทนคุณภาวนาอย่างเดียว อย่าให้นาเดียก่อเรื่องอะไร เพราะเขายังหาวิธีที่จะเอานาเดียออกจากบริษัทไม่ได้

"ไม่ต้องหรอกค่ะฉันเปิดเองได้" ว่าแล้วหญิงสาวก็เปิดประตู แถมเธอเปิดกว้างเกือบชนผู้หญิงที่ยืนอยู่ใกล้

"ว๊ายย! ไม่เห็นคนยืนอยู่ตรงนี้หรือไง" นาเดียแกล้งเอามือมาลูบท้องตัวเอง

แต่น้ำอิงไม่ได้สนใจลงจากรถได้ก็เดินเข้าไปในบริษัท โดยมีแทนคุณรีบเดินตาม

"เชิดให้มันได้ตลอดเถอะ" จะถอยก็ไม่ได้คงต้องได้เดินไปข้างหน้าต่อ เผื่อว่าจะมีทางช่วยพ่อให้ออกจากเรือนจำได้

..ห้องทำงานน้ำอิง..

"คุณสัญญาแล้วนะว่าจะไม่ทำงานหนัก" ชายหนุ่มมาส่งเธอที่ห้อง "และคุณก็สัญญากับผมแล้วด้วยว่าจะไม่ดื้อ" เห็นว่าเธอไม่ตอบคงจะงอนเรื่องที่เจอนาเดียอยู่ลานจอดรถ

"พูดมาก..ไปทำงานเถอะ"

"ครับ" ถึงแม้คำพูดของเธอจะไม่มีความหวานเลย แต่ก็ดีใจที่เธอยังพูดด้วย

แทนคุณเปิดประตูออกมาจากห้องทำงานของน้ำอิง ก็เจอกับนาเดียที่กำลังจะเดินผ่านมาพอดี

"เดียมีงานอยากจะปรึกษาแทนค่ะ" นาเดียจงใจพูดเพื่อให้คนที่อยู่ในห้องได้ยิน

"มีอะไรก็ส่งเรื่องไว้ที่เลขา" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเดินไปที่ห้องทำงานของตัวเอง ส่วนนาเดียไม่ยอมแพ้อยู่แล้วยังเดินตามมา

"แต่เรื่องนี้เดียต้องดิวงานจากคุณโดยตรงนี่คะ คุณอย่าลืมสิตอนนี้คุณอยู่ในตำแหน่งท่านประธานของบริษัท ส่วนเดียเป็นรองประธาน"

"แล้วจะมีเลขาไว้ทำไม..เชิญคุณออกจากห้องนี้"

"แทนขาา" นาเดียเอื้อมมือไปจะคว้าแขนของเขาแต่ชายหนุ่มรีบชักมันหลบ จังหวะนั้นก็มีคนเดินเข้ามาในห้อง เพราะเขายังไม่ปิดประตู

"อิง" สิ่งที่กลัวก็เกิดขึ้นจนได้ อุตส่าห์คิดไว้แล้วว่าเธอคงจะยังไม่มาที่ห้องนี้

"ไหนคุณบอกว่านัดคุณหมอผดุงครรภ์ไว้ไงคะ ทำไมยังไม่พาเธอไปอีก"

"นัดหมอผดุงครรภ์?" แทนคุณทวนประโยคที่น้ำอิงพูดมา สายตาเขามองไปที่นาเดียแล้วมองกลับมาหาคนที่พูด

"ก็ใช่ไงคะ ได้ยินคุณบ่นอยู่ว่าอยากจะพาคุณนาเดียไปฝากครรภ์ จะได้ตรวจเลือดดูเด็กในท้องด้วยไง"

"ฉันไปฝากมาแล้ว และฉันก็ให้ข้อมูลคุณหมอไปแล้วด้วยว่าใครเป็นพ่อของเด็ก"

"แบบนั้นได้ด้วยหรือคะ คุณหมอต้องให้พ่อของเด็กเซ็นต์เองไม่ใช่เหรอ"

"เรื่องนั้นค่อยจัดการทีหลังก็ได้ แทนขาเดียขอตัวกลับห้องก่อนนะคะ เรื่องที่เราคุยกันค้างไว้เดี๋ยวเดียเคลียร์งานเสร็จจะเข้ามาหาใหม่นะ"

หมั่บ!!

"นี่เธอ!" จังหวะที่นาเดียกำลังจะเดินออกไป น้ำอิงได้คว้ากระเป๋าสะพายไว้ "เอาคืนมาเดี๋ยวนี้นะ"

"ไหนคุณบอกคุณท้องไงคะ คนท้องที่ไหนพกผ้าอนามัย" หญิงสาวถือวิสาจะล้วงลงไปหยิบสิ่งที่เธอเห็นตอนอยู่ลานจอดรถ

"???" สายตาคมมองไปดูสิ่งที่น้ำอิงเพิ่งจะนำมันออกมาจากกระเป๋าของนาเดีย

"ของเลขาฉัน เอาคืนมา!"

"แน่ใจหรือคะว่าของเลขา คุณลืมไปแล้วเหรอถ้าคนพกไอ้นี่ หลักฐานมันก็ต้องมีอยู่ที่ตัว.." สายตาน้ำอิงมองต่ำลงไป

"ฉันจะพกทำไมมันก็เรื่องของฉัน เอากระเป๋าคืนมา!!" นาเดียรีบแย่งกระเป๋าจากมือของน้ำอิง

"มันคงไม่ใช่แค่เรื่องของคุณแล้วมั้งครับคุณนาเดีย" ขณะที่นาเดียกำลังจะเดินออกจากห้องก็ต้องได้หยุด เพราะคำพูดประโยคนี้ของแทนคุณ

น้ำอิงคิดว่าหมดหน้าที่ของตัวเองแล้ว เธอกำลังจะออกไปปล่อยให้เขาได้คุยกันตามลำพัง แต่แทนคุณเอื้อมมือมารั้งเธอไว้

"คุณไม่ต้องไปไหนอยู่นี่กับผม"

"หมดหน้าที่ของฉันแล้วค่ะ"

"ขอบคุณนะน้ำอิง ที่ทำให้ผมตาสว่าง" ถ้าไม่มีน้ำอิงเข้ามา ทุกอย่างคงจะยังไม่ถูกเปิดเผย

"แล้วผมจะได้เจอกับคุณไหมล่ะ" เพราะถ้างั้นพ่อคงไม่ดิ้นรนตามหาเธอกับแม่

ก๊อก ก๊อก

"กาแฟค่ะ" เครือวัลย์แค่เคาะส่งสัญญาณแล้วก็เปิดประตูเข้ามา

"คุณชงกาแฟอะไรทำไมกลิ่นฉุนจัง"

"ก็กาแฟที่คุณแทนดื่มอยู่ทุกวันไงคะ"

"เอาออกไปผมไม่ดื่มแล้ว"

เห็นแบบนั้นแล้วน้ำอิงแอบอมยิ้มไม่ได้ ตอนนี้รู้แล้วว่าที่เขามีอาการแบบนี้เพราะใคร

มีผู้หญิงไม่กี่คนหรอกนะที่ทำให้ผู้ชายแพ้ท้องแทนได้ ตั้งแต่ท้องมาเธอยังไม่มีอาการแพ้ใดๆ เลย

หลายวันผ่านไป..

คดีของพงษ์พิบูลย์ ก็ถูกตัดสินไปตามความผิดที่ทำนั่นคือจำคุกเป็นเวลาหลายสิบปี

แต่นาเดียและแม่ไม่ยอมแพ้ กำลังเทขายหุ้นเพื่อที่จะยืนขอลดโทษในชั้นศาลต่อไป

"ไปตรวจมาเป็นยังไงบ้างล่ะ"

"คุณหมอบอกว่าปกติครับ และให้ยาบำรุงครรภ์มา"

"ดีแล้วล่ะ เราก็ไม่ต้องออกไปทำงานแล้วนะ"

"แต่อิงยังทำงานไหวค่ะ" ขณะที่พูดน้ำอิงหันมามองหน้าสามี อยากให้เขาช่วยพูดอีกแรง เพราะไม่อยากจะอยู่แต่บ้าน

"ผมสัญญาจะดูแลหลานและลูกสะใภ้ของคุณพ่อให้ดีครับ" มีเธอไปทำงานด้วยก็ดีเวลาเหนื่อยจะได้มีอะไรไว้ให้ชื่นใจบ้าง

ทัตเทพมองตามทั้งสองที่เดินขึ้นบ้าน สบายใจขึ้นมาหน่อยที่ลูกชายเชื่อฟังยอมพาภรรยาไปฝากท้องที่คลินิกของเพื่อน