คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 55

"คุณแทนคุณคุณทำอะไร" หญิงสาวที่กำลังจัดของส่วนตัวอยู่ต้องรีบหันหน้าหนีไปทางอื่น เมื่อเขาอาบน้ำออกมา แต่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่มีอยู่กลับใช้มันเช็ดผม นั่นหมายถึงว่าแทนคุณไม่มีอะไรปิดบังร่างกายเลย

"อย่าบอกนะว่าคุณยังอายผมอยู่"

"มันใช่เรื่องต้องมาโชว์แบบนี้ไหม วันหลังถ้าจะอาบน้ำในห้องของฉันเอาเสื้อผ้าไปใส่ข้างในด้วย"

"ใส่ก็ไม่ได้โชว์ให้เมียเห็นน่ะสิ เผื่อเมียอยากบ้าง"

"ไอ้คุณแทน!" น้ำอิงไม่ได้หันกลับไปมองเขาหรอก เธอยังคงเก็บของแบบเขินอาย

"หลายวันแล้วนะ เดี๋ยวไอ้นี่มันก็ใช้การไม่ได้หรอก" ขณะที่พูดใบหน้าอันหล่อเหลามองต่ำลงไปดูงวงช้างของตัวเอง

"ช่างมันปะไร"

"ใจร้าย..วันนี้เขาขอนะ" ริมฝีปากหนายื่นเข้ามาใกล้จากทางด้านหลัง จนหญิงสาวสะดุ้ง เพราะไอ้เจ้านั่นของเขามันดันสะโพกจนเธอสัมผัสได้

"เขยิบออกไปเลยนะฉันยังไม่อาบน้ำ"

"เดี๋ยวผมพาไปอาบ"

"คุณอาบมาแล้วไม่ใช่เหรอ"

"อาบแล้วอาบอีกก็ได้"

"คุณแทนคุณ" หญิงสาวพยายามแกะมือออกแต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้ ถึงแม้ว่าเขาจะใช้แรงไม่เยอะ "ฉันอาบเองได้คุณออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ"

"เมื่อไรคุณจะเรียกผมปกติธรรมดาสักที เรียกมาทำไมเยอะแยะคำว่าคุณเนี่ย"

"ทำไมหรือคะ อยากจะให้เรียกแทนขาเหรอ"

"อุ๊ย" ได้ยินประโยคนี้เริ่มเสียวสันหลัง เพราะมันเป็นคำที่นาเดียชอบเรียก "ผมช่วยอาบน้ำดีกว่า" ชายหนุ่มรีบเปลี่ยนเรื่องทันที

"ฉันอาบเองได้"

แต่แทนคุณดูเหมือนจะไม่สนใจ เขาช่วยเธอถอดเสื้อผ้าออกในเวลาอันรวดเร็ว พอถอดเสื้อผ้าเสร็จเท่านั้นแหละ มือแกร่งก็ช้อนขาเรียวให้ยกขึ้น

"คุณ! ฉันยังไม่อาบน้ำเลยนะ"

"ก็อาบไปด้วยทำไปด้วยจะได้ไม่เสียเวลาไง" ไม่ใช่ว่ากลัวจะเสียเวลาอะไรหรอก แค่ตอนนี้ต้องการมากจนทนรอไม่ไหวแล้ว

"อื้ออ" มือเรียวรีบโอบร่างสามีไว้เมื่อเขาส่งสิ่งนั้นเข้ามาในร่างกาย "เบาๆ นะ" ตอนนี้คงจะห้ามไม่ทันแล้ว จึงทำได้แค่บอกให้เขาเบาลงหน่อย เพราะเวลาที่เขากระแทกที่ไรชอบลืมตัว

"อ้าาชอบท่านี้จัง" มันเป็นท่าแรกที่ทั้งสองได้เสียกัน

"ชอบแต่คุณนั่นแหละ อ๊อย เบาหน่อยสิ" เวลาที่เขากระแทกความยาวมันส่งเข้ามาแทบจะสุดลำ น้ำอิงกลัวว่าจะมีผลกระทบต่อลูก ถึงแม้หมอจะบอกว่า ทำเรื่องอย่างว่ากันได้ปกติ แค่ไม่ให้พิสดารก็พอแล้ว

ชายหนุ่มยืนกระแทกจากทางด้านหน้าได้เพียงไม่นาน ก็จับคนตัวเล็กให้หันหน้าเข้ากำแพง เพื่อที่จะส่งผ่านความเป็นชายเข้าทางด้านหลังบ้าง

"อื้อ อื้อ อ คุณแทน"

"ครับ" ใบหน้าคมยื่นเข้ามาไซ้ซอกคอจากทางด้านหลัง มันยิ่งทำให้เธอรู้สึกเสียวซ่าน จนควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ หันหน้ากลับไปเพื่อขออีกฝ่ายจูบ "น่ารักจัง คุณอ้อนเก่งตั้งแต่เมื่อไร" เขาเอ่ยชมก่อนที่จะแนบริมฝีปากลงไปดูดความหอมหวานจากริมฝีปากนั้น ชายหนุ่มขยับแกนกายอยู่ในท่านั้นนานพอสมควร จนทนความเสียวของตัวเองไม่ไหว ก็เลยต้องได้เปลี่ยนท่าใหม่เพราะไม่งั้นคงแตกก่อนแน่

"คุณจะทำอะไรอีก" หญิงสาวตกใจเมื่อถูกเขาจับวางให้นั่งเอนลงที่ขอบอ่างอาบน้ำ

"ผมจะระวัง" ว่าแล้วมือหนาข้างหนึ่งโอบหลังเธอไว้เพื่อไม่ให้หงาย และอีกข้างจับขาเรียวให้แยกออกจากกัน "อ้าาาซี๊ดด ด "

ดึกๆ ของคืนเดียวกัน

"พอได้แล้วค่ะฉันง่วง" กว่าจะเสร็จครั้งแรกและกว่าจะได้นอน หลับไปยังไม่นานก็ถูกเขารังแกอีก

"คุณหมอตรวจไม่เจอจริงๆ เหรอว่าคุณเป็นอะไรกันแน่" ตอนที่ไปฝากครรภ์ก็ให้คุณหมอเช็คอาการของเขาอยู่เหมือนกัน แต่ร่างกายของเขารวมทั้งความดันตรวจเลือดปกติทุกอย่าง

"ช่างมันเถอะผมยังพอไหว" ถ้ามันเป็นการแพ้ท้องแทนเมียจริง เขาก็จะภูมิใจในตัวเองมากที่มีส่วนช่วย เพราะถ้าการแพ้ท้องเป็นแบบนี้มันทรมานมาก ได้กลิ่นอะไรก็รู้สึกอยากจะอาเจียน

พอทั้งสองเสร็จธุระจากชั้นบนก็ลงมาข้างล่าง

"จะออกไปทำงานกันแล้วเหรอ"

"ค่ะคุณพ่อ"

"ถ้าหนูเหนื่อยก็พักนะลูก"

"งานยังเหลือค้างหลายโครงการเลยค่ะ คุณแทนบอกว่าจะพาไปเที่ยวต้องรีบเคลียร์งานช่วยเขาก่อนค่ะ" ถ้าคำพูดพวกนี้ออกจากปากลูกชาย คงถูกพ่อตำหนิแน่ว่าใช้งานภรรยาหนัก แต่พอเป็นลูกสะใภ้พูด คำพูดพวกนี้ก็เลยดูน่าเอ็นดูขึ้นมา

"เอาแบบนั้นเหรอ แต่อย่าหักโหมมากนักล่ะ"

"คุณพ่อก็ดูแลตัวเองด้วยทานข้าวทานยาให้ตรงเวลานะครับ" ก่อนที่จะออกจากบ้านแทนคุณไม่ลืมเน้นย้ำเรื่องนี้ เพราะพยาบาลเริ่มบ่นให้ฟังแล้วว่าพ่อทานอะไรไม่ค่อยได้

ช่วงหลังมาพอมีเรื่องให้คิดหนัก แถมยังคอยระแวงเรื่องที่ตัวเองปิดบังมาตลอด กลัวว่ามันจะปิดไม่มิดอีก ทัตเทพก็เลยคิดว่าตัวเองไม่สมควรจะอยู่อีกต่อไป อยากจะให้ความลับนั้นมันตายไปพร้อมกับตัวของเขาเอง..

[บริษัทเทพประทาน]

ตอนนี้แทนคุณขึ้นรับตำแหน่งประธานใหญ่ของบริษัทแบบเป็นทางการแล้ว

ส่วนรองประธานตกเป็นของน้ำอิง เพราะหุ้นของพงษ์พิบูลย์ทั้งหมด แทนคุณซื้อไว้เป็นชื่อของภรรยา

{"อะไรนะคะ?"} ทำงานแค่ไม่กี่วันน้ำอิงก็รู้แล้วว่าใครเป็นคนสั่งของมาเกิน เพราะเรื่องนี้มันทำให้บริษัทเสียหาย เธอต้องหาตัวคนทำให้ได้ ถ้าไม่งั้นลูกค้าคงไม่ไว้วางใจ แต่พอรู้ว่าเป็นฝีมือของใครมันก็เลยทำให้เธอแปลกใจยิ่งกว่าการสั่งของเกินมาเสียอีก..