คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 59

ด้านเจนิส รักงั้นเหรอ หึ...ยัยเฟย์จะไปรู้ได้ไง ตลกแล้วนะฉันว่า รัก...คำที่เขาไม่เคยพูดมันกับฉัน จะให้ฉันเชื่อใจเขาได้ยังไง เจนิสได้แต่คิดตามสิ่งที่เฟย์นั้นเอ่ยมา

"แต่เขาก็ไม่เคยพูดคำนี้กับฉัน อีกไม่กี่วันฉันก็จะไปที่โน้นแล้ว พวกแกเลิกพูดถึงเขาซะทีเถอะ" ร่างบางถึงกับเอ่ยตัดบทกับเพื่อนๆ ไปทันที ทั้งสามสาวถึงกับหน้าเหวอ มันไม่แปลกหรอกที่เจนิสนั่นจะไม่ยอมรับความจริง ใจรู้สึกยังไงเจนิสนั้นย่อมรู้ดี แต่ก็อย่างว่าแหละอีกไม่กี่วันเพื่อนก็ไปอยู่ต่างประเทศ คงไม่อยากจะเปิดใจรับความรู้สึกของใคร

"ฉันว่าฉันเริ่มหิวแล้ว พวกเราไปทานข้าวกันเถอะ" เจนิสเอ่ยพร้อมกับเดินนำหน้าทั้งสามสาวด้วยความรู้สึกสับสน ราวกับว่าเธอนั้นคิดอะไรอยู่

จนกระทั้งช่วงเที่ยงที่ร่างบางเดินมาถึงโรงอาหารของคณะ แต่ขณะที่ร่างบางกำลังจะนั่งลงที่โต๊ะนั้น สายตากับสะดุ้งเข้ากับร่างสูงของริวที่เดินเข้ามาพร้อมกับเผยรอยยิ้มอันสดใสให้กับเธอ เจนิสถึงกับรีบหันหลังหลบ แต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเมื่อริวนั้นเดินเข้ามาจับเข้าที่แขนเรียวของเจนิสเอาไว้ ทำเอาทั้งสามสาวที่อยู่ตรงนั้นถึงกับอึ้งไปตามๆ กัน ไม่เว้นแม้กระทั่งๆ เพื่อนๆ หรือคนอื่นๆ ที่อยู่ในโรงอาหารต่างมองกันด้วยท่าทีสงสัย บางคนถึงกับหุบยิ้มไม่ได้ ที่เห็นความน่ารักของริวที่มีต่อเจนิส

เจนิสเสมองใบหน้าอันหล่อเหล่าที่จับแขนของเธอ

"นี้พี่ทำบ้าอะไร ปล่อยแขนฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ คนอื่นมองกันทั่วโรงอาหารแล้ว" เจนิสเอ่ยน้ำเสียงรอดไรฟันมาที่ได้ยินเพียงแค่เขาและเธอ

"ไม่สนใครจะมองก็มองไปสิ ฉันห้ามคนพวกนั้นไม่ให้มองเราไม่ได้หรอกนะ เป็นแฟนคนดังก็ต้องเป็นเป้าสายตาของคนพวกนั้นแบบนี้แหละ อีกหน่อยเดี๋ยวก็ชิน" เจนิสได้นินเช่นนั้นถึงกับหน้าเหวอ

"ใครๆ เป็นแฟนพี่ ฉันพูดตอนไหนกันคนบ้านี้ปล่อยแขนฉันด้วย "

"เธอไงแฟนฉัน"

"พี่ริว..."

"ฉันไม่ปล่อย และวันนี้ อุส่าห์หนีเพื่อนจะมาทานข้าวกับเมีย ใครจะปล่อยละ" เจนิสได้ยินเช่นนั้นถึงกับมองค้อนให้กับริว ด้วยสีหน้าไม่พอใจสุดๆ ที่ร่างสูงนั้นเอ่ยคำว่าเมียมาเต็มปากเต็มคำ แถมยังลอยหน้าลอยตา โดยไม่รู้สึกสำนึกเลยซักนิดว่าเมื่อคืนเขาทำอะไรกับฉัน

"คนบ้า ฉันไม่พูดกับพี่แล้ว" เจนิสเอ่ยเสียงแข็ง ด้วยความโกรธเคืองริว แต่ฝ่ามือหนายังคงจับมือคนตัวเล็กเอาไว้แน่นไม่คิดจะยอมปล่อย จนกะทั้งริกเดินเข้ามาหาน้องชายและเสยิ้มให้กับว่าที่น้องสะใภ้ ท่าทีของริวที่มีต่อเจนิสนั้นหนักมากขึ้นเรื่อยๆ

"นั่งโต๊ะโน้นติ ยังมีที่ว่าง" ริกเอ่ยจบก็เดินไปนั่งก่อน ด้านริวเอง แม้เจนิสจะขัดขืนแต่เขาก็ยังใช้วิธีที่เหนือกว่า ในที่สุดริวก็พาเจนิสนั้นมานั่งโต๊ะเดียวกับตนจนได้ ร่างบางนั่งโต๊ะกับทั้งสองหนุ่มแฝดคนดังด้วยสีหน้าบึ้งตึ้งสุดๆ จากนั้นทั้งสามสาวก็เดินตามเข้ามา

"ยัยเจ พวกฉันนั่งที่โต๊ะโน้นนะ" แซมมี่เอ่ยกับเจนิสมา พร้อมกับชี้ให้เพื่อนดูซึ่งอยู่คนละโซนกับโต๊ะของริว

"น้องๆ ก็นั่งกับพวกพี่ที่นี่เลยสิครับ โต๊ะยังมีที่ว่างอีกเยอะเลย" ริวเอ่ยชวนทั้งสามสาวเพื่อนสนิทของเจนิสพร้อมกับเผยรอยยิ้มให้สาวๆ

"นั่งด้วยกันหลายๆ กันสนุกดีออก"

"เกรงใจนะคะ พวกพี่นั่งกันเถอะ"คำชวนของริวทำกับแซมมี่ เฟย์ และน้ำอุ่นถึงกับยิ้มไม่หุบ เขาดูหล่อมากแบบไม่ถือตัวอะไรเลย ให้ตายเถอะนี้ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม แม่เจ้าโว้ย...หลัวมโมของอิแซมมี่ ชวนนั่งทานข้าวด้วย แต่นั้นแซมมี่ก็เอ่ยตอบกลับมา

"ไม่เป็นไรคะ เชิญพวกพี่ทานกันตามสบายเลย" แซมมี่เอ่ยเสียงหวานให้กับทั้งสองหนุ่ม แต่นั้นเจนิสกับเอ่ยขึ้นมาเอาดิถ้าเพื่อนของเธอไม่ยอมนั่ง ฉันก็ไม่ยอมเช่นกัน เพราะตอนนี้โต๊ะที่ฉันนั่งทุกสายตาของคนในโรงอาหารจับจ้องมาที่โต๊ะของพวกเรา

ด้านพี่เจนิสนั้นฉันได้แต่มองค้อนให้คนใจร้ายนิสัยไม่ดี ขณะนั่งอยู่ที่โต๊ะแล้วเขายังไม่ยอมปล่อยมือฉัน

"ฉันจะไปนั่งกับพวกแก" เจนิสเสมองใบหน้าของแซมมี่ ทำเอาริวถึงกับคิดหนัก แต่ยังไงเสียก็ไม่ยอมให้เจนิสไปนั่งกับเพื่อนของเธอหรอกครับ เขารู้ว่าเพื่อนๆ ของเจนิสนั้นปลื้มพวกเขา วันงานกีฬาเพื่อนเจนิสมีทั้งป้ายไฟเชียร์เขา ริวถึงกับงัดไม้เด็ดของมา เพื่อนให้เพื่อนสนิทของเจนิสนั่นยอมนั่งที่นี่กับตน เพราะดูท่าทีแล้วฉันหน้าหยิ่งของเขาไม่ยอมนั่งกับเขาแน่ เพราะสายตาคู่ดุของเจนิสที่มองเขาในตอนนี้ทำเอาริวถึงกับขนลุก

"ทานที่นี่ด้วยกันเถอะนะครับน้องแซมมี่คนสวย" คำชวนของริว ทำเอาแซมมี่ยิ้มหน้าบานระรื้น ฉีกยิ้มกว้างทำเอาเจนิสถึงกับอดหมั่นใส้เพื่อนๆ ของเธอไม่ได้ ด้านแซมมี่นับว่านี้เป็นแต้มบุญของฉัน ที่จะได้ทานข้าวกับคนดัง

"เชิญครับสาวๆ คนกันเองทั้งนั้น พวกพี่ใจดีครับ" ริกที่เห็นว่าเพื่อนสนิทของเจนิสไม่ยอมนั่งด้วย ถึงกับเอ่ยปากชวนเพื่อช่วยน้องชาย ริวที่เห็นเช่นนั้นถึงกับเสมองหน้าริก