คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 65

มหาลัย B

2 วันต่อมา

ด้านริวและวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ร่างสูงนั้นมีเรียน ซึ่งเรียนอีกแค่สัปดาห์สุดท้ายพวกเขาก็ต้องเตรียมสอบกัน ยอมรับว่าหลายวันมานี้เขาและเจนิสนั้นไม่ได้ติดต่อหรือพูดคุยกัน ยอมรับว่าผิดแต่ก็ขี้ขลาดที่จะไปเจอกับเธอ ผิดที่เขาเองที่ไม่กล้าเข้าไปเผชิญหน้ากับเจนิส

ร่างสูงยืนที่ระเบียงห้องพัก พร้อมกับอัดบุหรี่เข้าปอดแบบมวนต่อมวน ยอมรับตั้งแต่ทะเลาะกับเจนิสในคืนวันนั่นเขานั้นดูดบุหรี่หนักขึ้น แต่จะทำยังไงได้ในเมื่อการดูดบุหรี่เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เขานั้นผ่อนคลายลงบ้าง

ร่างสูงพ้นควันบุหรี่ออกจากปาก ขณะที่มือหนายังคงกดต่อสายหาเจนิส สองวันแล้วที่เขานั้นคิดต่อเธอไม่ได้ วันนี้หลังเลิกเรียนหรือเขาควรจะไปขอโทษเธอดี

!! ฟู่ !!

"ดูดเข้าไปครับ ดูดหนักแบบนี้แม่งเดี่ยวพี่มะเร็งก็ถามหามึงหรอก" ริกที่นั่งเล่นเกมส์กับเรียวตะเหลือบมองมาที่ระเบียงถึงกับเอ่ยเตือนน้องชายมา แต่นั้นริวกับไม่สนใจ ร่างสูงทิ้งก้นบุหรี่ลงจากนั้นก็เดินไปหยิบสมุดเพื่อจะขึ้นเรียน วันนี้อาจารย์สอนวิชาเลือกนั้นนัดพวกเขาที่เพื่อจะบอกแนวข้อสอบ ที่จะมีสอบภายในอีกไม่กี่วันข้างหน้า

"แล้วนี้พวกมึงไม่ไปเรียนกันหรือไง" ริวเอ่ยขณะที่กำลังเดินเข้ามาในห้อง

"ไปดิ แต่รอพวกไอ้เชี่ยน๊อตไลน์มาว่าอาจารย์เดย์ ให้ไปตึกไหน ห้องไหน เพราะอาจารย์นัดรวมหลายห้องพร้อมๆ กัน" ริกเอ่ยกับน้องชาย จากนั้นไม่นานน๊อตเพื่อนร่วมคณะก็ไลน์มาทันที

"ตึกคณะบริหาร BSN ห้อง 1008"

"เค" จากนั้นทั้งสี่หนุ่มก็ไปยังที่ตึกคณะบริหารทันที

"มีกลุ่มห้องพวกไอ้น๊อต ห้องเรา และก็มีเด็กปี 2 คณะบริหารอีกประมาณ 5 ห้องมั้งที่อาจารย์นัดวันนี้" เป็นอรัณที่ก้มหน้าอ่านไลน์กลุ่มนั้นเอ่ยกับเพื่อนๆ มา

ทั้งสี่หนุ่มที่เดินเข้ามานั่งในห้องขณะที่รออาจารย์ประจำวิชา ร่างสูงของริวที่นั่งลงได้ไม่นานนัก จากนั้นกลุ่มเพื่อนสนิทของเจนิส แซมมี่ เฟย์ น้ำอุ่น ก็เดินเข้ามาภายในห้อง ทั้งสามสาวที่เห็นริวและกลุ่มหนุ่มฮอต ถึงกับยิ้มไม่หุบ ริวเสมองไปยังทั้งสามสาว แต่ร่างสูงถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมาด้วยท่าทีสงสัยเพื่อนๆของเธออยู่ที่นี่ แต่ในห้องนี้กับไร้วี่แววของเจนิส

ด้านแซมมี่นั้น พอฉันเห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของพี่ริวที่มองมาทางพวกฉัน ฉันกับยิ่งคิดถึงยัยเจนิส เราพึ่งจะคุยกันเมื่อเช้า เพื่อนฉันอยู่ที่โน้นสบายดี แค่นี้พวกฉันก็รู้สีกดีไปด้วย แต่ฉันก็ยังสงสัยไม่หายในวันที่ยัยเจนิสเดินทางนั้น กับไร้เงาของพี่ริวที่ไม่ได้ไปส่งยัยเจ แซมมี่ฉันได้แต่สงสัยแต่ก็ไม่ได้เอ่ยถาม พวกฉันนั่งถัดจากกลุ่มพวกพี่ริวไปแค่สามแถว แต่ก่อนที่อาจารย์จะแจงแนวข้อสอบนั้น ยัยเมรี่เพื่อนอีกคนของยัยเจนิสและฉัน เพื่อนสมัยที่พวกเราเรียนด้วยกันก็เดินมาหาฉัน

"อิแซม ฉันเห็นยัยเจ ลงสตอรี่ เจไปแล้วเหรอ" ยัยเมรี่เพื่อนที่มาจากโรงเรียนเดียวกันกับฉันเอ่ยถาม เพราะกับยัยเจนิส ยัยเมรี่นั้นก็สนิทแต่เรียนคนละห้อง

" เออ ใช่ แกเร็วมาก แบบยัยเจไม่ได้ล่ำลาใครเลย วีซ่าออกก็เดินทางเลย" ฉันเอ่ยกับยัยเมรี่ไปเช่นนั้น

"นิยัยเจไม่คิดจะบอกฉันเลยหรือไง อดเลี้ยงส่งนางเลย" ยัยเมรี่เอ่ยมา ด้วยสีหน้าน้อยใจให้กับยัยเจนิส

ด้านริวที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากแซมมี่นั้น ร่างสูงถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมาด้วยท่าทีสงสัย กับสิ่งที่เพื่อนเจนิสนั้นพูดคุยกัน ไม่ใช่เพียงแค่ริวหรอกนะที่สงสัย ด้านริกเองก็สงสัยไม่ต่างจากน้องชาย ริกได้แต่เหลือบมองใบหน้าของริว

"คืออย่างนี้นะคะพี่ริว ยัยเจ สมัครเข้าเรียนที่ มอ.B เพราะต้องการเรียน หลักสูตร สองบวก เรียนที่นี่สี่เทอม ส่วนหลักสูตรเทอมที่เหลือเรียนต่อที่ออสเตรเลียคะ" คำบอกเล่าของแซมมี่ทำเอาริวถึงกับชะงัก ใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับนิ่งค้าง

"คือยังไง น้องกำลังบอกกับพวกพี่ว่า เจนิสเธอไปเรียนที่ออสเตรเลียใช่ไหมครับ" ไม่ใช่เสียงริว และเป็นริกที่ถามแทนน้องชาย

"ใช่คะพี่ริก ยัยเจพึงบินไปเมื่อวันอังคารนี้เอง นี้พี่ริวไม่ทราบเหรอคะ" แซมมี่ถามริวมาด้วยสีหน้าอันสงสัย ว่าแล้วเชี่ยวถ้าพี่ริวทราบเรื่องยัยเจ ริวคงไม่มาถามเธอแบบนี้แน่นอน

"ครับ พี่ไม่ทราบเรื่องที่เจนิสเธอไปเรียนต่อ" ริวตอบแซมมี่ด้วยน้ำเสียงที่เบา ราวกับหัวใจนั้นหยุดนิ่งค้าง เจนิสไปเรียนที่ออสเตรเลีย เรื่องนี้เขาไม่เคยรู้มาก่อน ให้ตายเถอะทำไมเธอไม่คิดจะบอกเขา เท้าที่มันหนักอึ้งเดินออกไปด้วยท่าทีอันเหนื่อยล้า

!! ใช่ สิ ฉันทำเลวกับเธอขนาดนั้น มีความจำเป็นอะไรที่เธอจะบอกฉัน...เจนิส ฉันขอให้เธอในโชคดีกับสิ่งที่เธอเลือก" ริวได้แต่เอ่ยพึมพำภายในใจที่รู้สึกทั้งเจ็บและจุก

"ขอบคุณน้องแซมมี่นะครับ" ริกเอ่ยจบจากนั้นก็เดินตามหลังน้องชายไป

"เอา แล้วสิ ไอ้ริวมึง" ริกได้แต่มองตามหลังน้องชายด้วยสภาพที่ริวนั้นเดินคอตกกลับคณะวิศวะ

เจนิสเป็นผู้หญิงคนแรกที่ริวนั้นตามตื้อและรักมาก แต่ไอ้เชี่ยริวแม่งก็ไม่รู้ว่าไปทำอะไรเจนิสถึงได้โกรธหนัก ไปเรียนต่อแต่กลับไม่ยอมบอกริว นับว่าครั้งนี้ริกเห็นน้องชายของตนนั้นเจ็บสุด