คลั่งรักร้ายนายวิศวะ Chapter 64 เจ็บสุด

"ไปดิ แต่รอพวกไอ้เชี่ยน๊อตไลน์มาว่าอาจารย์เดย์ ให้ไปตึกไหน ห้องไหน เพราะอาจารย์นัดรวมหลายห้องพร้อมๆ กัน" ริกเอ่ยกับน้องชาย จากนั้นไม่นานน๊อตเพื่อนร่วมคณะก็ไลน์มาทันที

"ตึกคณะบริหาร BSN ห้อง 1008"

"เค" จากนั้นทั้งสี่หนุ่มก็ไปยังที่ตึกคณะบริหารทันที

"มีกลุ่มห้องพวกไอ้น๊อต ห้องเรา และก็มีเด็กปี 2 คณะบริหารอีกประมาณ 5 ห้องมั้งที่อาจารย์นัดวันนี้" เป็นอรัณที่ก้มหน้าอ่านไลน์กลุ่มนั้นเอ่ยกับเพื่อนๆ มา

ทั้งสี่หนุ่มที่เดินเข้ามานั่งในห้องขณะที่รออาจารย์ประจำวิชา ร่างสูงของริวที่นั่งลงได้ไม่นานนัก จากนั้นกลุ่มเพื่อนสนิทของเจนิส แซมมี่ เฟย์ น้ำอุ่น ก็เดินเข้ามาภายในห้อง ทั้งสามสาวที่เห็นริวและกลุ่มหนุ่มฮอต ถึงกับยิ้มไม่หุบ ริวเสมองไปยังทั้งสามสาว แต่ร่างสูงถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมาด้วยท่าทีสงสัยเพื่อนๆของเธออยู่ที่นี่ แต่ในห้องนี้กับไร้วี่แววของเจนิส

ด้านแซมมี่นั้น พอฉันเห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของพี่ริวที่มองมาทางพวกฉัน ฉันกับยิ่งคิดถึงยัยเจนิส เราพึ่งจะคุยกันเมื่อเช้า เพื่อนฉันอยู่ที่โน้นสบายดี แค่นี้พวกฉันก็รู้สีกดีไปด้วย แต่ฉันก็ยังสงสัยไม่หายในวันที่ยัยเจนิสเดินทางนั้น กับไร้เงาของพี่ริวที่ไม่ได้ไปส่งยัยเจ แซมมี่ฉันได้แต่สงสัยแต่ก็ไม่ได้เอ่ยถาม พวกฉันนั่งถัดจากกลุ่มพวกพี่ริวไปแค่สามแถว แต่ก่อนที่อาจารย์จะแจงแนวข้อสอบนั้น ยัยเมรี่เพื่อนอีกคนของยัยเจนิสและฉัน เพื่อนสมัยที่พวกเราเรียนด้วยกันก็เดินมาหาฉัน

"อิแซม ฉันเห็นยัยเจ ลงสตอรี่ เจไปแล้วเหรอ" ยัยเมรี่เพื่อนที่มาจากโรงเรียนเดียวกันกับฉันเอ่ยถาม เพราะกับยัยเจนิส ยัยเมรี่นั้นก็สนิทแต่เรียนคนละห้อง

" เออ ใช่ แกเร็วมาก แบบยัยเจไม่ได้ล่ำลาใครเลย วีซ่าออกก็เดินทางเลย" ฉันเอ่ยกับยัยเมรี่ไปเช่นนั้น

"นิยัยเจไม่คิดจะบอกฉันเลยหรือไง อดเลี้ยงส่งนางเลย" ยัยเมรี่เอ่ยมา ด้วยสีหน้าน้อยใจให้กับยัยเจนิส

ด้านริวที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากแซมมี่นั้น ร่างสูงถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมาด้วยท่าทีสงสัย กับสิ่งที่เพื่อนเจนิสนั้นพูดคุยกัน ไม่ใช่เพียงแค่ริวหรอกนะที่สงสัย ด้านริกเองก็สงสัยไม่ต่างจากน้องชาย ริกได้แต่เหลือบมองใบหน้าของริว

ริวหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาพร้อมกับโทรหาเจนิส อีกครั้ง นับว่าเป็นสายที่นี่สิบของวันนี้ [เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้] ริวกระหน่ำโทรไปอีกหลายสาย แต่ก็ยังคงเป็นเช่นเดิม ร่างสูงเสมองสมาร์ทโฟนด้วยสีหน้าอันหงุดหงิด และรู้สึกใจหาย นับว่าครั้งนี้เจนิสหายเงียบผิดปกติกว่าทุกครั้ง ปกติไม่ว่าจะโกรธหนักแค่ไหนเจนิสก็จะอ่านไลน์ แต่เป็นเรื่องปกติที่เธอไม่ตอบกลับ แต่ครั้งนี้ไม่ว่าเขาไลน์ยังไง เธอก็ไม่ตอบ ร่างสูงถึงกับรู้สึกใจหายแปลกๆ ราวกับว่ามีเรื่องอะไรที่ค้างอยู่ในจิต จู่ๆ ริวกับรู้สึกหัวใจหล่นวูบลงที่ปลายเท้า แทบจะนั่งไม่ติด แต่นั้นก็ใช่ว่าจะหยุดไลน์ หยุดโทร อาจารย์แจงแนวข้อสอบแต่ริวกับไม่รับรู้สิ่งที่อาจารย์ให้เลยซักนิด

"อ่า เจนิส ให้มันได้แบบนี้สิ โทรให้ตายก็ติดต่อไม่ได้" ริวพึมพำออกมา ขณะที่อาจารย์ยังคงแจงแนวข้อสอบ

"บ่น เชี่ยไร ของมึง" ริวเอ่ยถามน้องชายด้วยสีหน้าสงสัย

"เจนิสดิ ตั้งแต่ที่เกิดเรื่องขึ้นที่โรงแรมวันนั้น กูยังติดต่อเธอไม่ได้เลย ทั้งไลน์ ทั้งโทรแต่ก็ไม่ตอบ" ริวเอ่ยบอกกับริกมาด้วยสีหน้าคิดหนัก ยิ่งวันนี้ไม่เห็นร่างบางนั้นมากับกลุ่มเพื่อน มันยิ่งทำให้ใบหน้าอันหล่อเหลานั้นเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด