คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 47

ด้านเจนิสขณะที่อยู่ในห้องน้ำนั้น

!! ฟู่ !! ร่างบางถึงกับเป่าปากออกมาเพื่อให้ตนนั้นรู้สึกผ่อนคลายลง ฉันรู้สึกอายเพื่อนๆ พี่ริวจนฉันไม่อยากจะกลับไปนั่งที่โต๊ะ ร่างบางที่ยืนส่องกระจกสำรวจใบหน้าของตนอยู่นั่น

"คนบ้า ไหนบอกฉันว่ามาเปลี่ยนรถไง นี้เขานั่งอยู่นานเกินไปแล้วนะ หรือฉันควรโทรบอกเขาและกลับคอนโดไปก่อนดีน๊า" มือเรียวหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาก็พบว่าแบตหมด ถ้าหนีกลับโดยที่ไม่บอกเขาก็ยังไงอยู่ ใบหน้าสวยหวานมีสีหน้าคิดหนัก

อีกด้านของริวนั้น ร่างสูงที่นั่งดื่มกับเพื่อนๆ อยู่นั้น ให้ตายเถอะยัยหน้าหยิ่งไปเข้าห้องน้ำอะไรของเธอนี้ผ่านไปสิบนาทีแล้ว แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าเจนิส นั้นจะกลับมาที่โต๊ะ ร่างสูงกับรู้สึกเป็นห่วง เมื่อคิดได้ดังนั้นริวถึงกับลุกออกจากโต๊ะเพื่อไปตามเธอ

ในจังหวะที่ร่างสูงลุกเดินออกไปนั้น อีกด้านของแป้งที่วันนี้ฉันมาเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนๆ แต่ก็ไม่คิดว่าจะบังเอิญเจอกับคนที่ฉันอยากจะเจอมากที่สุด ร่างสูงอันคุ้นตาของริวที่เดินออกจากโต๊ะ ในจังหวะนั่นแป้งที่เห็นริว ก็เดิมตามไปทันที แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นว่าริวนั้นเดินเข้าไปหาเจนิสที่หน้าห้องน้ำ แป้งที่เห็นว่าริวคงมาที่นี่พร้อมกับเจนิส ใบหน้าสวยถึงกับหงุดหงิดขึ้นมาทันที จากที่ตั้งใจจะเข้าไปหาริว กับต้องถูกพับเก็บเอาไว้

"ยัยเจนะยัยเจ นิกะจะตามกันทั้งวันเลยหรือไง" ฉันเห็นพวกเขาสองคนออกมาจากมหาลัยตั้งแต่ช่วงหัวค่ำและก็ไม่คิดว่าจะตามติดกันมาถึงผับแบบนี้ เพราะยัยเจนิสนั้นไม่ใช่สายปาร์ตี้อย่างฉัน

เจนิสขณะที่ฉันกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ กับต้องตกใจเมื่อเจอพี่ริวนั้นยืนอยู่หน้าห้องน้ำ พร้อมกับเสมองมาทางฉัน

"เจนิสฉันคิดว่าเธอหนีกลับไปแล้วซะอีก" เสียงทุ่มคนที่มาดักรอฉัน

"เปล่า คนเยอะฉันเลยเข้านานไปหน่อย" ร่างบางเอ่ยมาเสียงเรียบ

"พี่มาก็ดี ดึกแล้วฉันว่าฉันกลับคอนโดก่อนดีกว่า" ร่างบางเอ่ยมาเช่นนั้น ริวถึงกับชะงักได้ ว่าแล้วเชียว ถ้าเขาไม่ออกมาตามเธอเจนิสนี้เขากลับแน่ นอน ได้ไงพามาด้วยขนาดนี้ใครว่าเขาจะยอมปล่อยเธอกลับคอนโดคนเดียว อีกอย่างตอนนี้ไม่ว่าคอนโดเขาหรือคอนโดของเจนิสเขาก็ไม่อยากกลับแล้ว เมื่อคิดได้ดังนั้น

"งั้นเธอรอฉันที่รถ ฉันขอไปเอากุญแจรถกับไอ้ริกก่อน" ริวรู้สึกดีขึ้นเมื่อรู้ว่าเจนิสนั้นไม่ได้หนีกลับไปก่อน เมื่อเอ่ยกับเจนิสจบ ร่างสูงก็เดินกลับเข้าไปยังที่โต๊ะ เขาพอจะดูสีหน้าของเจนิสออกเธอคงรู้สึกอายพวกสามตัวนั่นถึงไม่อยากกลับไป

ด้านเจนิสฉันออกจากผับมารอพี่ริวท่ี่รถไม่นานร่างสูงก็เดินมา จากนั้นเขาก็บอกให้ฉันขึ้นรถอีกคันที่จอดอยู่

ด้านแป้งฉันเดินตามเจนิสออกมาจากผับ จนกระทั้งพวกเขาทั้งสองนั่นขับรถออกไปด้วยกัน ฉันเดาผิดที่ไหนที่พวกเขาสองคนนั้นมาด้วยกัน ไม่ใช่แค่ฉันที่เห็นหรอกนะ เลย์ที่เดินออกมาพร้อมกับฉันก็เห็นเต็มสองตาเช่นกัน

"นายเองก็เห็นใช่ไหม" ฉันเอ่ยถามเลย์

"อืม" เลย์เสมองใบหน้าของแป้งมาด้วยสีหน้าอันหงุดหงิด เพราะเขาเองกำลังรู้สึกสับสนระหว่างเจนิสกับนิสาใครกันคือคนที่เขาอยากจะใช้ชีวิตด้วย แต่เรื่องนี้จะโทษใครได้ในเมื่อเขาเป็นคนเลือกทิ้งเจนิส ก่อนเอง เมื่อเป็นเช่นนั้นเลย์ถึงกับเดินออกจากผับเพื่อไปหาที่ผ่อนคลายเครียดทันที

ด้านริวหลังจากที่พาเจนิสขับรถออกมาจากขับรถออกมานอกเส้นทางได้ไม่นานนัก ร่างสูงเสมองคนข้างกายอีกทีกับต้องชะงักเมื่อพบว่า ร่างบางที่นั่งมากลับตนนั้นหลับไปเสียแล้ว

"ให้ตายเถอะยัยขี้เซ่าเธอชิงหลับแบบนี้เสียแผนฉันหมด" ริวเอ่ยพร้อมกับผุดรอยยิ้มร้ายกาจขึ้นมาที่มุมปากหยัก แต่นั้นก็ไม่คิดที่จะปลุกเจนิสให้ตื่นขึ้น เพราะถ้าตื่นมาแล้วรู้ว่าเขาไม่ได้พากลับคอนโด มีหวังเธอโวยวายผม ปล่อยให้หลับก็ดี ริวได้แต่สายหน้าให้กับความขี้เซ่าของเธอ ร่างสูงใช้เวลาขับรถเกือบสองชั่วโมงเขาก็พาร่างบางมาถึงที่หมาย

@โรงแรมในพัทยา

ให้ตายเถอะไม่ว่าจะกี่ครั้ง เจนิสก็มักจะหลับบนรถเขาเสมอ

"รถฉันมันเป็นรถดูดวิญญาณเธอหรือไง ยัยขี้เซ่า ถึงได้หลับลึกเช่นนี้" ริวตบเขาที่พวงแก้มใสของเจนิสมาเบาๆ เพื่อให้คนหลับนั้นรู้สึกตัว แต่ด้วยเมื่อคืนที่ ริวนั้นรังแกเธอมาทั้งคืนนั้นบวกกับช่วงกลางวันนั้นมีเรียนทำให้เจนิสนั้นรู้สึกเพลียถึงขั้นเผลอหลับไป เมื่อเป็นเช่นนั้นร่างสูงจึงยอมอุ้มคนหลับนั้นเข้าโรงแรง เขาไม่ได้คิดจะพาเธอกลับคอนโดเพียงแค่อยากพาเธอนั้นมาเปลี่ยนบรรยากาศเท่านั้นเอง

@ภายในห้องโรงแรมสุดหรูระดับหกดาว

ริวอุ้มร่างบางของเจนิสวางลงบนเตียงนอนขนาดไซส์คิงอย่างเบามือ

!! หึ...! ขนาดอุ้มเข้าโรงแรมขนาดนี้แล้วยังไม่รู้สึกตัวอีก หรือฉันจะลักหลับเธอดียัยขี้เซ่า ริวเอ่ยมาแค่นั้น จากนั้นร่างสูงก็จัดท่าให้กับคนหลับได้นอนอย่างสบาย อยากจัดแต่หลับลึกแบบนี้ก็ไม่ไหว แต่ก่อนที่จะเข้าไปอาบน้ำก็ไม่ลืมที่จะโทรสั่งชุดให้กับเจนิส เพราะเขานั้นมีชุดที่ติดไว้กับรถมาด้วยอยู่แล้ว

@เช้าวันต่อมา

ด้านเจนิสร่างบางรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีในเวลาช่วงเช้า ก็พบว่าฉันอยู่ที่ไหนซักแห่งพร้อมกับอยู่ชุดเสื้อยืดตัวโตและกางเกงบล็อกเซอร์ของผู้ชายที่สวมอยู่บนตัวของฉัน จะเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจากพี่ริว

ให้ตายเถอะ นี้ฉันอยู่ที่ไหนกัน เมื่อคืนฉันจำได้ว่าออกมาจากผับกับพี่ริว จากนั้นฉันก็เผลอหลับไป และเขาเปลี่ยนชุดให้ฉันอีก แค่คิดว่าเป็นฝีมือของเขาใบหน้าสวยหวานถึงกับรู้แดงซ่านขึ้นมาทันที ถึงจะมีอะไรกันหลายครั้งแล้ว แต่โดนผู้ชายเปลี่ยนชุดให้แบบนี้ฉันก็อายเป็นนะ

อ่าเมื่อรู้ว่าเขาไม่ได้พาเธอกลับคอนโด ร่างบางถึงกับใบหน้าร้อนขึ้นมาพราวๆ บวกกับชุดของเขาที่เธอสวมใส่อยู่นั่น แต่ส่วนนั้นของฉันไม่ได้รู้สึกเจ็บแต่อย่างใด เขาคงไม่ได้ทำอะไรฉันใช่ไหม...?

ร่างบางลุกออกจากเตียงนอนก็พบว่าข้างนอกนั้นเป็นทะเลวิวสวยและบรรยากาศนั้นดีมากๆ ร่างบางถึงกับเปิดหน้าต่างเพื่อรับลมทะเลและสูดอากาศเข้าจนเต็มปอด เช้านี้รู้สึกสดชื้นขึ้นมาทันที

"นานมากแล้วที่ฉันไม่ได้มาสูดบรรยากาศบริสุทธิ์และ วิวทะเลสวยๆ แบบนี้ จำได้ว่ามาล่าสุดตั้งแต่รับน้องตอนที่เข้าปีหนึ่งใหม่ๆ " เมื่อสูดอากาศจนพอใจแล้วนั้น ร่างบางก็เดินเข้ามาที่เตียงนอน แต่กับต้องชะงักเมื่อมีโน๊ะลายมือตวัดๆ นั้นแปะเอาไว้บนหัวเตียง

"ตื่นแล้วก็อาบน้ำ ชุดเธอฉันเตรียมไว้ในตู้" ฉันว่าแล้วไงต้องเป็นฝีมือของเขา ร่างบางที่อ่านจบถึงกับผุดรอยยิ้มขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว มือเรียวบางเปิดที่ตู้เสื้อผ้าก็พบว่าห้องนี้ฉันไม่ได้อยู่คนเดียว เพราะมีเสื้อผ้าและชุดของพี่ริวนั้นอยู่ในตู้ด้วยเช่นกัน

แต่แล้วใบหน้าสวยก็ต้องชะงักอีกครั้ง เมื่อสายตาสะดุดเข้ากับชุดบิกินีสีแดงสด ที่แขวนไว้ในตู้เสื้อผ้า พร้อมกับมีโน๊ตที่แปะติดเอาไว้

"ใส่ชุดนี้แล้วขึ้นไปหาฉันที่สระว่ายน้ำชั้นบนดาดฟ้า" เจนิสให้ตายเถอะ ใครจะใส่แบบนี้ให้เขาดูกัน เกิดมาฉันยังไม่เคยใส่บิกินีเลยซักครั้งเดียว

"บ้าที่สุด เรื่องอะไรฉันจะต้องยอมทำตามเข้ากัน" ใบหน้าหวานมีสีหน้าคิดหนัก เพราะในตู้ตอนนี้มีเพียงชุดนักศึกษาของเธอและของริวที่แขวนไว้เป็นที่เรียบร้อย ในตู้ไม่มีอะไรให้ใส่เลยนอกเสียจาก ชุดนักศึกษาของฉันที่ใส่มา และบิกินีสีแดงสดตัวนี้ ที่เป็นตัวเลือกให้ฉันๆ รู้ได้ทันที

"หึ...! เขาจงใจแกล้งฉันชัดๆ" เมื่อเป็นเช่นนั้นมือเรียวกับหยิบชุดบิกินีสีแดงสดขึ้นมา จากนั้นก็เดินเข้าไปภายในห้องน้ำด้วยสีหน้าบึ้งตึง ไม่นานร่างบางก็เดินออกมาพร้อมกับชุดบิกินีสีแดงสดและก็หยิบเสื้อเชิ้ตนักศึกษาตัวโตของริว ขึ้นมาสวมทับอีกที เพื่อไม่ให้ดูเซ็กซี่จนเกินไป

ร่างบางเดินมาที่สระว่ายน้ำของชั้นบนสุดดาดฟ้าของโรงแรม แต่ระหว่างที่อยู่ในลิฟต์ทางกับเจอสายตาหลายคู่ที่จับจ้องฉันมา

อ่า...สายตาของผู้ชายกลุ่มใหญ่ประมาณเจ็บแปดคู่ที่มองมาทางฉันๆ รู้สึกประหม่าเล็กน้อยกับการใส่บิกินีครั้งแรก ถึงจะมีเสื้อคลุมแต่นั้นก็ไม่ชินอยู่ดี

ร่างบางเดินมาถึงก็เจอกับร่างสูงที่ว่ายน้ำในสระราวกับนักว่ายน้ำทีมชาติ ฉันรู้สึกได้ว่าเขาชอบเล่นกีฬาและเป็นมันแทบจะทุกอย่าง ร่างบางยืนมองริว อยู่เช่นนั้นได้ซักพัก จากนั้นก็เดินมาที่ริมของสระ ใบหน้าหวานถึงกับขมวดคิ้วมาด้วยท่าทีสงสัย สระขนาดใหญ่แต่มีเขาเพียงคนเดียวที่ว่ายอยู่ที่นี่

ด้านริวเมื่อเห็นว่าเจนิสนั้นเดินเข้ามาหาตน ร่างสูงถึงกับหยุดว่ายน้ำทันที สายตาคมสะดุดเข้ากับร่างบางเอวขวด ผิวขาวเนียนใสละตัดกับบิกีนี่สีแดงสดที่ตนนั้นตั้งใจสั่งให้เธอ พออยู่บนตัวของเจนิสแล้วนั้นเซ็กซี่ถึงกับละสายตาจากเธอไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว แม้จะมีเสื้อเชิ้ตของเขาคลุมอยู่นั้น แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความเซ็กซี่บนตัวของเจนิสนั่นลดน้อยลง

!! อ่า...ปฎิเสธไม่ได้เลยว่าเจนิสนั้นเซ็กซี่ขยี้ใจเขาชิบหาย ร่างสูงที่เห็นเช่นนั้น เลือดในกายหนาเริ่มสูบฉีดอัดมาที่ลูกรักของตน ให้ตายเถอะนี่เขาคิดถูกหรือคิดผิดที่ให้เธอใส่ชุดนี้มาหาตน สีแดงเป็นสีที่ไวต่อความรู้สึกแต่พอมันอยู่บนตัวของเจนิสไม่คิดว่าจะไวต่อความต้องการเขามากขนาดนี้