คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 47

ด้านเจนิสขณะที่อยู่ในห้องน้ำนั้น

!! ฟู่ !! ร่างบางถึงกับเป่าปากออกมาเพื่อให้ตนนั้นรู้สึกผ่อนคลายลง ฉันรู้สึกอายเพื่อนๆ พี่ริวจนฉันไม่อยากจะกลับไปนั่งที่โต๊ะ ร่างบางที่ยืนส่องกระจกสำรวจใบหน้าของตนอยู่นั่น

"คนบ้า ไหนบอกฉันว่ามาเปลี่ยนรถไง นี้เขานั่งอยู่นานเกินไปแล้วนะ หรือฉันควรโทรบอกเขาและกลับคอนโดไปก่อนดีน๊า" มือเรียวหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาก็พบว่าแบตหมด ถ้าหนีกลับโดยที่ไม่บอกเขาก็ยังไงอยู่ ใบหน้าสวยหวานมีสีหน้าคิดหนัก

อีกด้านของริวนั้น ร่างสูงที่นั่งดื่มกับเพื่อนๆ อยู่นั้น ให้ตายเถอะยัยหน้าหยิ่งไปเข้าห้องน้ำอะไรของเธอนี้ผ่านไปสิบนาทีแล้ว แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าเจนิส นั้นจะกลับมาที่โต๊ะ ร่างสูงกับรู้สึกเป็นห่วง เมื่อคิดได้ดังนั้นริวถึงกับลุกออกจากโต๊ะเพื่อไปตามเธอ

ในจังหวะที่ร่างสูงลุกเดินออกไปนั้น อีกด้านของแป้งที่วันนี้ฉันมาเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนๆ แต่ก็ไม่คิดว่าจะบังเอิญเจอกับคนที่ฉันอยากจะเจอมากที่สุด ร่างสูงอันคุ้นตาของริวที่เดินออกจากโต๊ะ ในจังหวะนั่นแป้งที่เห็นริว ก็เดิมตามไปทันที แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นว่าริวนั้นเดินเข้าไปหาเจนิสที่หน้าห้องน้ำ แป้งที่เห็นว่าริวคงมาที่นี่พร้อมกับเจนิส ใบหน้าสวยถึงกับหงุดหงิดขึ้นมาทันที จากที่ตั้งใจจะเข้าไปหาริว กับต้องถูกพับเก็บเอาไว้

"ยัยเจนะยัยเจ นิกะจะตามกันทั้งวันเลยหรือไง" ฉันเห็นพวกเขาสองคนออกมาจากมหาลัยตั้งแต่ช่วงหัวค่ำและก็ไม่คิดว่าจะตามติดกันมาถึงผับแบบนี้ เพราะยัยเจนิสนั้นไม่ใช่สายปาร์ตี้อย่างฉัน

เจนิสขณะที่ฉันกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ กับต้องตกใจเมื่อเจอพี่ริวนั้นยืนอยู่หน้าห้องน้ำ พร้อมกับเสมองมาทางฉัน

"เจนิสฉันคิดว่าเธอหนีกลับไปแล้วซะอีก" เสียงทุ่มคนที่มาดักรอฉัน

"เปล่า คนเยอะฉันเลยเข้านานไปหน่อย" ร่างบางเอ่ยมาเสียงเรียบ

"พี่มาก็ดี ดึกแล้วฉันว่าฉันกลับคอนโดก่อนดีกว่า" ร่างบางเอ่ยมาเช่นนั้น ริวถึงกับชะงักได้ ว่าแล้วเชียว ถ้าเขาไม่ออกมาตามเธอเจนิสนี้เขากลับแน่ นอน ได้ไงพามาด้วยขนาดนี้ใครว่าเขาจะยอมปล่อยเธอกลับคอนโดคนเดียว อีกอย่างตอนนี้ไม่ว่าคอนโดเขาหรือคอนโดของเจนิสเขาก็ไม่อยากกลับแล้ว เมื่อคิดได้ดังนั้น

"งั้นเธอรอฉันที่รถ ฉันขอไปเอากุญแจรถกับไอ้ริกก่อน" ริวรู้สึกดีขึ้นเมื่อรู้ว่าเจนิสนั้นไม่ได้หนีกลับไปก่อน เมื่อเอ่ยกับเจนิสจบ ร่างสูงก็เดินกลับเข้าไปยังที่โต๊ะ เขาพอจะดูสีหน้าของเจนิสออกเธอคงรู้สึกอายพวกสามตัวนั่นถึงไม่อยากกลับไป

ด้านเจนิสฉันออกจากผับมารอพี่ริวท่ี่รถไม่นานร่างสูงก็เดินมา จากนั้นเขาก็บอกให้ฉันขึ้นรถอีกคันที่จอดอยู่

ด้านแป้งฉันเดินตามเจนิสออกมาจากผับ จนกระทั้งพวกเขาทั้งสองนั่นขับรถออกไปด้วยกัน ฉันเดาผิดที่ไหนที่พวกเขาสองคนนั้นมาด้วยกัน ไม่ใช่แค่ฉันที่เห็นหรอกนะ เลย์ที่เดินออกมาพร้อมกับฉันก็เห็นเต็มสองตาเช่นกัน

"นายเองก็เห็นใช่ไหม" ฉันเอ่ยถามเลย์

"อืม" เลย์เสมองใบหน้าของแป้งมาด้วยสีหน้าอันหงุดหงิด เพราะเขาเองกำลังรู้สึกสับสนระหว่างเจนิสกับนิสาใครกันคือคนที่เขาอยากจะใช้ชีวิตด้วย แต่เรื่องนี้จะโทษใครได้ในเมื่อเขาเป็นคนเลือกทิ้งเจนิส ก่อนเอง เมื่อเป็นเช่นนั้นเลย์ถึงกับเดินออกจากผับเพื่อไปหาที่ผ่อนคลายเครียดทันที

ด้านริวหลังจากที่พาเจนิสขับรถออกมาจากขับรถออกมานอกเส้นทางได้ไม่นานนัก ร่างสูงเสมองคนข้างกายอีกทีกับต้องชะงักเมื่อพบว่า ร่างบางที่นั่งมากลับตนนั้นหลับไปเสียแล้ว

"ให้ตายเถอะยัยขี้เซ่าเธอชิงหลับแบบนี้เสียแผนฉันหมด" ริวเอ่ยพร้อมกับผุดรอยยิ้มร้ายกาจขึ้นมาที่มุมปากหยัก แต่นั้นก็ไม่คิดที่จะปลุกเจนิสให้ตื่นขึ้น เพราะถ้าตื่นมาแล้วรู้ว่าเขาไม่ได้พากลับคอนโด มีหวังเธอโวยวายผม ปล่อยให้หลับก็ดี ริวได้แต่สายหน้าให้กับความขี้เซ่าของเธอ ร่างสูงใช้เวลาขับรถเกือบสองชั่วโมงเขาก็พาร่างบางมาถึงที่หมาย

@โรงแรมในพัทยา

ให้ตายเถอะไม่ว่าจะกี่ครั้ง เจนิสก็มักจะหลับบนรถเขาเสมอ