คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 70

ร่างสูงของริวขายาวที่กำลังจะก้าวตามเจนิสไปนั้น แต่กับต้องหยุดชะงัก

" ปรึก" เมื่อมีเด็กผู้ชายวัยสองขวบเศษที่วิ่งเข้ามาชนร่างสูงของริวเข้าอย่างจัง จนไอ้ศครีมในมือนั่นหล่นลงบนพื้น ริวที่จะตามเจนิสไปกลับไม่ทันเสียแล้ว

"เจ็บไหมครับ" ร่างสูงเอ่ยถามกับเด็กชายตัวน้อย

"น้องฟรอสต์ไม่เจ็บครับ" เด็กชายตัวอวบแก้มย้วยตอบพร้อมกับ เสมองใบหน้าของริว ร่างสูงที่เห็นหน้าเด็กคนที่วิ่งมาชนตน ใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับชะงัก เพราะใบหน้าของเด็กชายตรงหน้านั้นเหมือนกับเขาตอนที่เด็กเอามากๆ เหมือนราวกับว่าแฝดเหมือนยิ่งกว่าเขากับริกชะอีก

"น้องฟรอสต์ ไม่เจ็บ แต่ไอศครีมหกหมดแย้วครับ" เสียงเล็กของเด็กชายตรงหน้าเอ่ยกับริวมา พึ่งจะทานได้ไม่ถึงสามคำ ก็ต้องอดเสียแล้ว เด็กน้อยถึงกับนัยตาเศร้าทันที ทำเอาริวถึงกับรู้สึกผิด

"คุณลุงขอโทษด้วยนะครับ" ริวเอ่ยกับน้องฟรอสต์มาด้วยทีท่าสงสัย ผิดที่เขาเองที่รีบจะตามเจนิส แต่จะปลีกตัวไปตอนนี้ก็อดเป็นห่วงแต่สงสารเด็กไม่ได้ ริวมองหาแม่จองเด็กแต่ก็ไม่เห็นจะตามเด็กมา ริวได้แต่มองห้องที่เจนิสนั้นเดินหายเข้าไป

"งั้นคุณลุงขอโทษหนูด้วยนะครับ คุณลุงซื้อไอศครีมให้ใหม่นะ" ริวเอ่ยพร้อมกับเผยรอยยิ้มให้กับเด็กน้อยผู้น่ารัก เขารู้สึกชอบและถูกชะตากับคนตรงหน้าเอามากๆ เห็นแล้วอายุไล่เลี่ยกับน้องภีมน้องไทม์ลูกชายของอรัณ และเรียวตะ เด็กน่ารักแบบนี้ไง เขาถึงกับอยากมีลูกชายขึ้นมาทันที แต่ติดที่ว่าตอนนี้ยังหาแม่ของลูกนั้นไม่ได้ ริวได้แต่คิดในใจ

จากนั้นร่างสูงก็เดินจูงมือน้องฟรอสต์นั้นเดินมาหยุดที่ร้านขายไอศครีม เมื่อได้โอกาสมีผู้ใหญ่ใจดีซื้อให้ น้องฟรอสต์ก็หยิบไอศครีมมาถึงสามแบบ สามแท่งกันเลยทีเดียว

"แค่นี้พอเหรอครับ" ริวเอ่ยพร้อมกับผุดรอยยิ้มให้กับเด็กชายฟรอสต์ด้วยความขำปนเอ็นดู การแต่งกายและคำพูดคำจาตัวแค่นี้ รู้ความ ลูกเต้าเหล่าใครกันพ่อแม่นั้นสอนมาเป็นอย่างดี น่ารักน่าเอ็นดูชะเหลือเกิน ปกติเขาไม่ใช่คนที่จะสนิทกับเด็กที่ไหน แต่กับเด็กคนนี้ขอเว้นไว้คนนึงก็แล้วกัน

"พอแย้วครับ ขอบคุณครับ" น้องฟรอสต์เอ่ยพร้อมกับยกมือไหว้ขอบคุณลุงใจดี ฝ่ามือหนาของริวลูบเขาที่ผมอดเอ็นดูไม่ได้ แต่คงยังคงสงสัยทำไมเด็กคนนี้ถึงได้ใบหน้าคล้ายคลึงกับตนนัก แต่ก่อนที่จะได้สงสัยอะไรไปมากกว่านี้นั้น เสียงสมาร์ตโฟนก็ดังขึ้นมา

Rrrrrrrrr Mom

หึ...เขาหายมานานคุณหญิงปรางค์ทิพย์คงจะโทรตามเขาแล้วสิ

[ครับคุณแม่ ผมกำลังเดินไปครับ] ริวเอ่ยสายกับมารดา จากนั้นก็มีผู้ชายคนนึ่งที่เดินเข้ามาหาเขาและเด็กคนนั้น

"น้องฟรอสต์ มาอยู่นี่เอง" ทนงค์ศักดิ์เอ่ยพร้อมกับเดินเข้ามาจุงแขนน้องฟรอสต์ ที่เผลอแค่นาทีเดียว เด็กน้อยก็วิ่งมาที่ร้านขายไอศครีม แต่ทนงค์ศักดิ์กับต้องชะงักด้วยความตกใจ และนิ่งค้างไปชั่วขณะ เมื่อเห็นใบหน้าของริว ที่เหมือนกับน้องฟรอสต์ราวกับคนๆ เดียวกัน ทนงค์ศักดิ์เสมองใบหน้าของน้องฟรอสต์และชายตรงหน้าสลับกันไปมา

"น้องฟรอต์ วิ่งชนคุณลุงใจดีครับ" เด็กน้อยเอ่ยเสียงเจื้อยแจ้วออกมาด้วยความน่ารักสดใส

"ไม่เป็นไรไช่ไหมครับ" ทนงค์ศักดิ์เอ่ยถามน้องฟรอสต์ด้วยท่าทีเป็นห่วง กลัวว่าจะเจ็บตรงไหน

"ไม่เป็นไร ครับ" เด็กน้อยเอ่ยพร้อมกับพยักหน้าให้ผู้ใหญ่ทั้งสอง

"ผมต้องขอโทษแทนน้องฟรอสต์ ด้วยนะครับ" ทนงค์ศักดิ์เอ่ยกับริว

"ไม่เป็นไรครับ เขายังคงเด็กมาก"

"ไปครับ น้องฟรอสต์ วิ่งซนแบบนี้คุณแม่จะดุเอานะครับ" ทนงค์ศักดิ์เอ่ยจบก็พาน้องฟรอสต์นั่นเดินออกไปทันที โดยมีร่างบางของเจนิสที่ยืนรออยู่ที่ร้านคาเฟ่ในโรงพยาบาล

ด้านริวก่อนที่จะกลับไปหามารดาก็ไม่ลืมที่จะเดินไปหาเจนิส สายตาคมมองไปยังห้องของนายแพทย์ ที่กับไร้เงาของคนที่เขาอยากเจอ

หึ...เขาพลาดที่เจอเธอแค่ไม่กี่นาที แต่ในเมื่อเขารู้ว่าเจนิส นั้นกลับมาที่ไทยแล้วนั้น การที่เขาและเธอจะบังเอิญเจอกันมันไม่ไช่เรื่องยากอะไรนัก

อีกด้านของเจนิส หลังจากที่ฉันเดินออกมาจากห้องของคุณหมอแล้วนั้น ฉันก็ไม่เจอน้องฟรอสต์ และคุณอาศักดิ์

"นี้พวกเขาหายไปไหนกัน" แต่ขณะที่มือเรียวของเจนิสกำลังจะต่อสายหาทนงค์ศักดิ์นั้น

"ม่ามี้...ครับ" เสียงเจื้อยแจ้วของน้องฟรอสต์ที่วิ่งเข้ามาหาฉันพร้อมกับมีถุงไอศครีมในมืออีกหลายแท่งที่ชู้ขึ้นมาอวดฉัน

"ให้ตายเถอะ ทำไมคุณอาได้ตามใจน้องฟรอสต์แบบนี้ละคะ" เจนิสเอ่ยออกมา เพราะคิดว่าทนงค์ศักดิ์นั้นซื้อไอศครีมให้กับลูกชายของเธอ

"อา เปล่านะ เจนิส"

"คุณลุงใจดี ซื้อให้น้องฟรอสต์ ครับม่ามี้" เสียงของลูกชายเอ่ยกับเจนิสมา

"ใครกันคะ" ร่างบางเอ่ยพร้อมกับขมวดคิ้วมาด้วยท่าทีสงสัย

"คุณลุงที่เดินชนน้องฟรอสต์ ซื้อให้ครับ"

"อ่อ...เป็นแบบนี้นี่เอง" ใครกันทำไมถึงได้ใจดีซื้อให้ลูกฉันเยอะแบบนี้ กินหมดถุงนี้ ไข้จับลูกชายฉันกันพอดี เจนิสได้แต่สงสัยแต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา

"ไปครับ เราต้องไปดูเนอร์สเซอรี่กันก่อนนะครับคนเก่ง" เจนิสเอ่ยกับลูกชายตัวน้อย ก่อนที่จะลงลุยงานให้กับบิดา เธอเองก็ต้องกาเนอร์สเซอรี่ให้กับลูกชายก่อนเช่นกัน เพราะถ้าหอบกันไปทำงานด้วยนั้นมีหวังไม่ได้ทำงานกันพอดี

"คุณอาคะ ส่วนเรื่องบริษัทของคุณพ่อ เอาตามที่เจ คุยกับคุณอาก่อนหน้านี้นะคะ ยังไงถ้าจะให้เจลุยเรื่องบริษัท เจต้องไปหาที่เรียนให้กับน้องฟรอสต์ก่อน เพราะถ้าเอาน้องฟรอสต์เลี้ยงไปด้วย ทำงานไปด้วย เจคงไม่มีสมาธิลุยงานแน่เลยคะ"

"ได้เลยครับ เจ มีอะไรให้อาช่วย บอกอามาได้เลยนะ"

"เจ จะขอคุยกับเจ้าของบริษัท ที่ว่าจ้างงานของคุณพ่อนะคะ เพราะเจยังสงสัยในเรื่องนี้อยู่ ยังไงถ้าคุณอาช่วยได้ คุณอาช่วยติดต่อเขาให้เจทีนะคะ เจยินดีที่จะไปพบเขาคะ"

"ยินดีครับ ไว้อาจะติดต่อหาคุณเจนะครับ"

"ขอบคุณคะ" ด้านเจนิสหลังจากที่แยกกับทนงค์ศักดิ์ ร่างบางก็ขับรถเมอร์เซเดสเบนซ์คันโปรดของบิดานั้นออกจากโรงพยาบาลและมุ่งไปยังเนอร์สเซอรี่เพื่อดูสถานที่เรียนให้กับน้องฟรอสต์ทันที

3 วันต่อมา

ห้างสรรพสินค้าX

ร่างบางของเจนิสในชุดกางเกงขาสั้นที่ใส่สบายตัว วันนี้ฉันนัดเจอกับพวกเพื่อนๆ ฉัน ยัยแซมมี่ ยัยเฟย์ และยัยน้ำอุ่น