คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง นิยาย บท 1

ที่เมืองหนานเฉิง

ณ โรงพยาบาลประชาชน

“ยินดีด้วยนะคะคุณตั้งครรภ์แล้ว ลูกน้อยแข็งแรงดีมากเลยนะคะ”

เฉินหยุนอู้กำผลรายงานในมือไว้แน่น สีหน้าดูตะลึงเล็กน้อย

ตั้งครรภ์งั้นเหร? เฉินหยุนอู้ทั้งตกใจแล้วก็ดีใจในเวลาเดียวกัน เธอไม่อยากจะเชื่อเลย

“คราวหน้าฉันจะนัดวันให้มาตรวจซ้ำอีกทีนะคะ แล้วพ่อเด็กล่ะคะ? เรียกเขาเข้ามาด้วยสิ ฉันจะได้กำชับเขาสักหน่อย”

คำพูดของแพทย์ทำให้เฉินหยุนอู้ดึงสติกลับมาได้อีกครั้ง เธอยิ้มอย่างเก้อเขินและพูดขึ้นว่า“วันนี้สามีของฉันไม่ได้มาด้วยหรอกค่ะ”

“จริง ๆ เลย ต่อให้จะยุ่งแค่ไหนก็ต้องอยู่มีเวลาให้ภรรยาและลูกบ้าง”

ตอนที่ออกมาจากโรงพยาบาล ข้างนอกมีฝนตกปรอย ๆ เฉินหยุนอู้เอามือลูบท้องน้อยตัวเองไปมา

ตรงนี้ มีชีวิตน้อย ๆ ของเด็กคนหนึ่งแล้ว

เป็นลูกของเธอกับฉินเย่นั่นเอง...

โทรศัพท์สั่นเล็กน้อย เธอจึงหยิบขึ้นมาดู เป็นข้อความจากฉินเย่สามีของเธอที่ส่งเข้ามา

“ฝนตกแล้ว ช่วยส่งร่มมาตามที่อยู่นี้ที”

เฉินหยุนอู้เหลือบมองที่อยู่นั้น: คลับ XX

ที่นี่มันคือที่ไหนกัน? วันนี้เขาบอกว่าจะประชุมไม่ใช่เหรอ?

อย่างไรก็ตาม เฉินหยุนอู้ไม่ได้สงสัยอะไรมากนัก เธอบอกให้คนขับรถของตระกูลฉินไปส่งเธอตามที่อยู่นั้น

“นายกลับไปก่อนเลย”

“คุณนาย ไม่ให้ผมรอคุณออกมาก่อนเหรอครับ?”

เฉินหยุนอู้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ส่ายหน้าและพูดว่า“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวฉันค่อยกลับบ้านพร้อมคุณผู้ชายก็ได้”

ในเมื่อเธอมาหาฉินเย่ เธอก็ควรรอกลับบ้านด้วยกันกับเขาสิ

เมื่อได้รับคำสั่งจากเธอแล้ว ลุงเฉินที่เป็นคนขับรถของตระกูลฉินก็ขับรถออกไปอย่างรวดเร็วมาก

ก่อนหน้านี้ฝนแค่ตกปรอย ๆ เท่านั้น แต่ตอนนี้ฝนได้โหมกระหน่ำลงมาอย่างหนักแล้ว

เฉินหยุนอู้ถือร่มเดินไปที่ประตูคลับ

ที่นี่คือคลับบิลเลียด การตกแต่งดูหรูหรามาก เฉินหยุนอู้ได้ถูกขวางเอาไว้

เพื่อนชั่ว ๆ ของเขาทำได้แค่เอาโทรศัพท์คืนให้เขาไป

“จุ๊ ๆ ต้องเอาโทรศัพท์ส่งคืนเจ้าของเดิมเร็วขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย?”

“ก็ได้ ๆ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าฉู่ฉู่อยู่ที่นี่ด้วย นายไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้ถือโทรศัพท์ของเขาด้วยซ้ำ”

ทุกคนพูดจาหยอกล้อกันสนุกสนานพลางมองไปทางผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูอ่อนโยน หน้าตาสะสวย สวมกระโปรงสีขาวนั่งอยู่ข้างเขา

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เธอก็เม้มปากและเผยรอยยิ้มออกมา จากนั้นก็พูดขึ้นมาอย่างอ่อนโยนว่า “พอได้แล้ว พวกคุณเอาโทรศัพท์มือถือของเย่ไปแกล้งเขาแบบนี้มันไม่ถูกต้องเลยนะ แถมยังมาแซวฉันอีกด้วย”

แต่เพื่อนที่อยู่ข้าง ๆ กลับไม่มีท่าทีที่จะปล่อยพวกเขาไปเลย แถมยังตะโกนแซวขึ้นมาอีกว่า “มีใครไม่รู้บ้างว่าฉู่ฉู่คือคนที่สำคัญที่สุดในใจของเย่แล้ว”

“ก็จริง ต่อให้คุณจะถามฉินเย่ เขาก็ต้องบอกแบบนี้เเหมือนกัน จริงไหมฉินเย่?”

เมื่อเจียงฉู่ฉู่ได้ยินเช่นนี้ เธอก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ฉินเย่

ฉินเย่กระตุกมุมปากบาง ๆ ของเขาขึ้น เขาไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใด

เมื่อทุกคนเห็นว่าเขาไม่ปฏิเสธ ก็เริ่มส่งเสียงแซวขึ้นมาอย่างดุเดือดมากขึ้น

“ผมบอกตั้งแต่แรกแล้วไงว่า ในใจของเย่ ไม่มีใครสำคัญไปกว่าฉู่ฉู่แล้ว!”