แน่นอนว่าเลอแปงต้องไม่มีความคิดเห็นอะไรอยู่แล้ว เขาแทบจะรอไม่ไหวอยากแต่งงานตอนนี้เลย เขามุ่งมั่นตั้งใจมาตลอด เรื่องที่เขาตัดสินใจแล้ว เขาจะไม่มีวันเปลี่ยนใจ!
ในเมื่อเลือกหล่อนแล้ว! งั้นก็ต้องเป็นหล่อน!
ดีด้าเข้าใจอย่างชัดเจน ถึงแม้จะรู้สึกว่าเร็วไป แต่ก็ไม่พูดอะไร ถือว่าเป็นการยอมรับโดยปริยาย
อีก15วัน ก็จะถึงวันแต่งงานแล้ว เร็วมากจริงๆ!
แต่เพราะคนที่จะแต่งงานด้วยคือเขา หล่อนจึงไม่ตื่นตระหนกอะไร มีเพียงความสุขสงบอย่างปลอดภัย เคียงเคล้ากันแบบนี้ ช่างมีความสุขจริงๆ...
ในคืนนั้น แน่นอนว่าไม่ได้ผ่านไปง่ายๆ เลอแปงที่หิวโหยมานานหลายสิบปีเหมือนหมาป่าที่หิวโซจะปล่อยเนื้ออันโอชะที่เข้าปากไปแล้วได้อย่างไร?
พวกเขาทำกันทั้งคืน แม้ว่าดีด้าจะมีกำลัง แต่เรื่องแบบนี้จะไปทัดเทียมกับผู้ชายได้ยังไง?
ขาและเอวของหล่อนอ่อนเพลียจนตอนนี้หล่อนต้องใช้มือสองข้างช่วยพยุงเอวเพื่อยืนขึ้น ถึงแม้จะไม่ได้กินมาหลายสิบปี ก็ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้!
ดีด้าทนไม่ไหวจริงๆ หล่อนรู้สึกว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์หล่อนต้องตายคาที่แน่ๆ
ใช่ จะเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้!
ผลของการปล่อยตัวคือหล่อนอ่อนเพลียไปทั้งตัว แต่เขากลับมีหน้าตาอิ่มเอิบมีชีวิตชีวา!
เลอแปงแต่เดิมอยากให้ดีด้าย้ายไปอยู่กับเขาที่บ้านตระกูลสิริไพบูรณ์ คิดไปคิดมาใกล้ถึงวันแต่งงานแล้ว และเวลาที่หล่อนจะอยู่กับน้ำฝนกับแม่เหลือน้อยแล้ว
เมื่อดีด้าได้ยินก็รู้สึกอุ่นใจ
“หลังจากแต่งงานคุณอยากอยู่ที่ไหน? บ้านตระกูลสิริไพบูรณ์หรือออกไปนอนข้างนอก?เลอแปงถามความคิดเห็นของดีด้า
“ที่ไหนก็ได้ ไม่มีปัญหา ยังไงฉันก็ชอบพี่ชายกับพี่สะใภ้ของคุณอยู่แล้ว” พวกเขาคุยสนุกขนาดนั้น หล่อนก็ชอบจริงๆ เพราะฉะนั้นจะอยู่ที่ไหนก็ได้
เลอแปงพยักหน้า:“คุณชอบก็ดีแล้ว และนี้คือกุญแจวิลล่าแห่งหนึ่งที่อยู่ใจกลางมือง คุณเก็บกุญแจนี้ไว้ก่อน ไว้วันหลังผมจะพาคุณไปชม”
“ตกลง……”
วันเวลายังคงเดินผ่านไป ไม่ได้ต่างจากชีวิตเมื่อก่อนมากนัก ทำงานในสิ่งที่ควรทำไม่มีความรู้สึกพิเศษ
เลอแปงยังคงไปรับไปส่งดีด้าทุกวัน และเมื่อรอถึงดึกดื่นแล้วไม่อยากจากไป เขาก็จะค้างคืนที่ห้องนอนของดีด้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง