ก่อนที่เขาจะแนะนำตัวเอง ฉวีเทียนไห่ซึ่งนั่งอยู่ก็ลุกขึ้นด้วยรอยยิ้มประจบประแจงในทันที และพูดว่า "ผู้จัดการหวู ผมเองครับ ผมฉวีเทียนไห่ พ่อของผมคือฉวีโฮ่วเฟิง"
หวูเต้าเหวินหันไปมองลูกชายของตระกูลฉวีเขาคือลูกชายของฉวีโฮ่วเฟิง
เขายังยิ้มอย่างแผ่วเบา และพูดว่า “คุณชายฉซีนั่นเอง”
ฉวีเทียนไห่ก็รีบแนะนำต่อ "คุณน้าครับ คุณอาครับ หยุนหลาน นี่คือผู้จัดการหวู หวูเต้าเหวินครับ เป็นผู้จัดการใหญ่ของภัตตาคารอาหารหรูนี่ เขาเป็นคนที่มีหน้ามีตาในสังคม และมีชื่อเสียงในเมืองฮั่น"
หวังฟางตกใจ เธอคิดในใจแย่แล้ว และรีบแสดงสีหน้าที่ยิ้มแย้ม แล้วพูดว่า “ผู้จัดการหวู ฉันขอโทษด้วยค่ะ ฉันมันตาบอดเอง ฉันขอโทษค่ะ”
กู้หยุนหลานพยักหน้าและยิ้ม
กู้เจี้ยนหมินไม่มีอะไรเลย แต่เขาเป็นทายาทของตระกูลกู้ ตอนอยู่ข้างนอกเขาต้องรักษาชื่อเสียงให้ดี
ทางฝ่ายหวูเต้าเหวินพูดด้วยรอยยิ้ม "พวกคุณต้องการจะขึ้นไปข้างบน เพราะห้องนี้เล็กเกินไปใช่ไหมครับ?"
เมื่อได้ยินแบบนี้ หวังฟางก็รีบโบกมือ และพูดว่า “อ่า ไม่ ไม่ใช่ค่ะ ๆ มันไม่ใช่แบบนั้น ผู้จัดการหวู คุณเข้าใจผิดแล้วค่ะ”
ขณะที่พูด เธอก็จ้องไปที่หลี่โม่อย่างโกรธเคือง
นี่มันเป็นการตั้งคำถามเพื่อไล่พวกเขาออกไปหรือเปล่า?
แต่ว่าประโยคต่อไปของหวูเต้าเหวิน ทำให้พวกเขาประหลาดใจ และไม่อยากจะเชื่อ
เขาพูดว่า "ไม่เป็นไรครับ ผมจะช่วยพวกคุณเปลี่ยนเป็นห้องชั้นบน เป็นสวนลอยฟ้าที่ชั้นบนสุดดีไหมครับ?"
เมื่อเขาพูดเช่นนี้ เขาก็เหลือบมองหลี่โม่ และเขาก็รู้สึกโล่งใจที่เห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้มีข้อโต้แย้ง
นี่คือลูกกค้าวีไอพีของบอสใหญ่!
"ฮะ? สวน… สวนลอยฟ้า?"
ปากของกู้หยุนหลานเปิดกว้าง ตาของเธอโต และเต็มไปด้วยความสงสัย
ฉวีเทียนไห่และหวังฟางรู้สึกสับสนมากจนอธิบายไม่ถูก
สวนลอยฟ้าที่ชั้นบนสุดแห่งนี้ แม้แต่ฉวีเทียนไห่ก็ยังไม่เคยไป!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...